Komin systemowy: cena, rodzaje, montaż komina w domu jednorodzinnym

Komin systemowy nie tylko musi zagwarantować odpowiedni ciąg, ale także wykazywać odporność na działanie temperatury i różnego typu substancji. Oczywiście komin powinien być też bardzo stabilny. W ostatnich latach coraz częściej tradycyjne kominy murowane zostają zastępowane właśnie przez nowoczesne systemy kominowe. Dlaczego tak się dzieje i czy komin systemowy rzeczywiście jest optymalnym wyborem – o tym w dalszej części artykułu.

Tradycyjny komin murowany

Komin murowany charakteryzuje się dużą wagą, a składa się z kilku elementów:

Fundament pod komin

Najczęściej pod fundamenty kominów wykorzystuje się słabszy beton klasy C8/10, chociaż zdarzają się także fundamenty wykonane z pełnych cegieł. Dodatkowo stosuje się zbrojenie w postaci siatki o średnicy prętów wynoszącej 12 mm oraz o wymiarach oczek 20 x 20 cm.

Jeżeli komin systemowy zostanie umieszczony wewnątrz domu, to jego fundament może być 50 cm poniżej poziomu posadzki.

Przy usytuowaniu fundamentu kominów w ścianie zewnętrznej należy pamiętać o konieczności ich zagłębienia na równi z ławami fundamentowymi.

Trzon komina

W tym przypadku stosuje się wyłącznie cegły pełne połączone odpowiednio mocną zaprawą, która zapewni jednorodność wszystkich spoin komina.

Może to być cementowo-wapienna zaprawa stosowana również do ścian nośnych.

Trzeba zwrócić uwagę, aby było jak najmniej spoin pionowych – dobrze, kiedy się je ograniczy jedynie do miejsc w narożnikach przewodów.

Przewody kominowe muszą zostać oddzielone przegrodą mającą grubość minimum 12 cm, jednocześnie należy zachować identyczną grubość ścianki do lica muru wewnętrznego.

Z kolei przy przewodach prowadzonych w ścianach zewnętrznych bądź przez poddasze nieużytkowe grubość ścianki powinna wynosić co najmniej 25 cm, chyba że zadba się o warstwę dodatkowego ocieplenia z wełny mineralnej.

Wylot

Otwory wylotowe przewodów spalinowych i dymowych są skierowane ku górze.

W celu zapobieżenia przedostawaniu się dymu bądź spalin do przewodów wentylacyjnych należy zadbać, aby wyloty tych przewodów znajdowały się w ścianach bocznych części komina wystającej ponad połać dachu.

W normalnych warunkach oczywiście nie groziłoby przechodzenie spalin i dymu do przewodów wentylacyjnych, jednak w razie odwrócenia albo osłabienia w nich ciągu mogłoby pojawić się takie zagrożenie.

Wylot przewodu wentylacyjnego powinien również wychodzić na przestrzał, czyli na dwie strony komina.

Takie rozwiązanie uniemożliwia wdmuchiwanie powietrza do kominów w przypadku bardzo silnych podmuchów wiatru.

Czapka kominowa i nasada komina

Czapka kominowa ma na celu ochronę przewodów kominowych przed zamoczeniem z powodu opadów atmosferycznych.

Czapki kominów wykonuje się zazwyczaj ze zbrojonego betonu. Czapka kominowa wystaje poza obrys komina, od 5 cm do 10 cm z każdej strony.

Woda będzie skapywać na dach dzięki podłużnym bruzdom, czyli kapinosom, zlokalizowanym na obrzeżu czapki od spodu.

Można, ale nie trzeba, zamontować jeszcze nasadę kominową. Takie rozwiązanie przyda się przy problemach z odpowiednim ciągiem kominowym, co się zdarza przy silnym wietrze albo sąsiedztwie wysokich drzew.

Obróbki blacharskie wokół komina

Specjalny blaszany kołnierz ma na celu uniemożliwienie powstawania przecieków, czyli przedostawania się wód opadowych do wnętrza domu.

Zakłada się go wokół komina – tam, gdzie komin przechodzi przez połać dachu.

Obróbki kominów powinno się osadzać około 15 cm powyżej pokrycia dachowego, w trzonie kominowym.

Nie wolno zapomnieć o zamontowaniu wyprofilowanej obróbki w kształcie ostrosłupa, tak zwanego kozubka, która umożliwi swobodny odpływ wody przy bardzo stromym dachu bądź szerokim kominie.

Obróbki blacharskie są konieczne zarówno przy tradycyjnym kominie murowanym bez wkładki kominowej, jak i kominach systemowych, a wykonuje się je z:

• blachy miedzianej,
• blachy ocynkowanej stalowej,
• blachy aluminiowej.

Odchodzenie od budowania tradycyjnych kominów wiąże się przede wszystkim z rosnącymi wymogami energochłonności domów oraz wprowadzeniem nowych źródeł energii w postaci oleju i gazu.

Podstawowym problemem jest proces minimalizowania strat energii cieplnej ze spalin, dzięki czemu nastąpiła redukcja temperatury gazów wylotowych.

W ten sposób dochodzi do przekroczenia punktu rosy i wytrącenia się wilgoci, a skutkiem tego jest powstawanie kwasu siarkowego, siarkawego i azotowego.

Te substancje mają wyjątkowo negatywny wpływ na spoiny w tradycyjnych kominach murowanych i mogą się przedostawać na zewnątrz kominów tworząc wykwity i zacieki.

To nie tylko kwestia estetyki, ale przede wszystkim trwałości komina.

Szczególnie w okresie zimowym pod wpływem niskich temperatur ściany komina mogą ulec zniszczeniu.

Takich problemów nie ma przy stosowaniu paliwa stałego.

Budowa komina – na co zwrócić uwagę?

Tak naprawdę kilka elementów decyduje o tym, czy komin ma solidną, stabilną i wykonaną prawidłowo konstrukcję.

Komin systemowy w domu jednorodzinnym wymiary

Przy budowie komina bardzo ważne są jego wymiary. Przewody kominowe o przekroju kwadratu bądź prostokąta muszą mieć wielkość dopasowaną zarówno do efektywnej wysokości komina, jak i do przeznaczenia przewodu.

Przewody kominowe murowane z cegły powinny mieć 14 x 14 cm, a jeżeli nie można zagwarantować efektywnej wysokości komina, to 14 x 20 cm.

Z kolei przewody murowane z pustaków kominowych powinny mieć średnicę 150 mm bądź 180 mm, kiedy nie ma możliwości zapewnienia efektywnej wysokości komina.

Dla przewodów kominów wyposażonych we wkłady stalowe średnica ma 120 mm.

Kanał wentylacyjny murowany musi mieć co najmniej 14 x 14 cm, natomiast wykonany z pustaków średnicę 150 mm.

Łączenie komina ze ścianą

Na pewno należy też zwrócić uwagę na kwestię solidnego połączenia komina murowanego ze ścianą.

Najprościej, kiedy zarówno ściana, jak i komin systemowy jest z cegły.

Natomiast problemy pojawiają się, gdy budulcem ściany będzie beton komórkowy bądź pustaki ceramiczne.

W takiej sytuacji niezbędne okazują się kotwy z bednarki o wymiarach 1,5 x 20 mm bądź z drutu o średnicy 6 mm.

Kotwy należy zagłębić w komin i w ścianę na głębokość minimum 20 cm i montować je maksymalnie w co drugiej warstwie cegieł.

Ilość i rozlokowanie kominów

Każdy dom potrzebuje zazwyczaj jednego przewodu kominowego spalinowego, ewentualnie co najmniej jednego przewodu dymowego, a także kilku wentylacyjnych.

Mimo że każdy przewód dymowy może zostać ulokowany w oddzielnym trzonie kominowym, to ze względów ekonomicznych oraz oszczędności miejsca najczęściej grupuje się przewody kominowe i umieszcza w jednym bądź dwóch kominach.

Wysokość na dachu

Wysokość tej części komina, która wystaje ponad dach nie może być dowolna, ale ściśle podlega normom.

Należy pamiętać, że to nie jest kwestia estetyki, ale przede wszystkim zapewnienia odpowiedniego ciągu do usuwania z pomieszczeń domu dymu, spalin oraz powietrza wentylacyjnego.

W przypadku dachów o kącie nachylenia do 12 stopni wylot komina powinien znajdować się co najmniej 60 cm powyżej kalenicy bądź nad attyką przy dachu zagłębionym.

Podobnie jest, gdy dach ma pokrycie łatwo palne np. z gontu drewnianego lub ze strzechy i kąt nachylenia wynoszący ponad 12 stopni.

Z kolei przy dachu pokrytym materiałem trudno palnym, jak dachówki ceramiczne, dachówki bitumiczne czy też blacho dachówka oraz kącie nachylenia przekraczającym 12 stopni, to wymagana jest wysokość 30 cm ponad powierzchnią dachu.

Jednocześnie pozioma odległość od obudowy komina do powierzchni dachu powinna wynosić co najmniej metr.

Trzeba jeszcze wspomnieć o sytuacji, kiedy komin systemowy znajduje się obok jakiejś przeszkody.

W takiej sytuacji ciąg może zostać zaburzony, więc wylot ma ściśle określoną lokalizację.

Kiedy komin systemowy jest usytuowany w odległości mniejszej niż 1,5 m od przeszkody, to wylot musi być co najmniej 30 cm powyżej niej.

Przy odległości 1,5-3 m przynajmniej na poziomie jej górnej krawędzi, natomiast przy odległości 3-10 m powyżej płaszczyzny wyprowadzonej pod katem 12 stopni w dół mierząc od jej najwyższej części.

ykończenie powierzchni komina

Poza odcinkami komina przechodzącymi przez stropy ogniotrwałe, to pozostałe części trzonów kominowych należy spoinować, rapować lub otynkować od zewnątrz.

Natomiast nie wolno tego robić w części wewnętrznej kominów, ponieważ związki zawarte w zaprawie tynkarskiej zniszczyłyby przewód kominowy wchodząc w reakcję ze składnikami spalin.

Materiał wykończeniowy ścian komina musi wykazywać odporność na działanie słońca, deszczu mrozu, ale przede wszystkim być niepalny i nietopliwy.

Tylko w ten sposób nie dojdzie do niebezpiecznego nagrzania się komina lub iskrzenia z przewodów kominowych.

Kominy najczęściej tynkuje się stosując tynk elewacyjny cementowy, ewentualnie tynk cementowo-wapienny.

Ten pierwszy ma lepsze parametry, ponieważ jest bardziej odporny na działanie wilgoci i trwalszy.

Grubość warstwy tynku nakładanego na kominy systemowe powinna wynosić 1-3 mm.

To nie tylko prosta, ale też tania metoda wykończenia kominów.

Problemem będzie jednak trwałość tego typu rozwiązania.

Tynkowanie kominów przeprowadza się identycznie, jak w przypadku elewacji, a więc pod warstwę wierzchnią nakłada się warstwę podkładową.

Pomalowanie farbą elewacyjną w dużym stopniu poprawi wytrzymałość tynku.

Nadaje się zwłaszcza zmywalna farba silikonowa zabezpieczająca przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi.

Znacznie trwalsze, ale i droższe są tynki cienkowarstwowe, jednak konieczne przy ociepleniu komina lub jego wykończeniu jak ściany budynku.

W przypadku ocieplenia styropianem wystarczy zaprawa klejowa, zaś wełna mineralna wymaga dodatkowego przymocowania do komina za pomocą specjalnych kotew.

Innym sposobem będzie obmurowanie komina niezwykle estetyczną i łatwą w utrzymaniu cegłą klinkierową.

Oczywiście stosuje się wyłącznie pełną cegłę.

Niektórzy inwestorzy decydują się na zbudowanie komina z klinkieru, ale cegła klinkierowa nadaje się też obłożenia kominów wykonanych z innych materiałów, a tym pustaków systemowych.

Należy zwrócić szczególną uwagę na szczelność spoin i dlatego konieczne jest zastosowanie specjalnej zaprawy do klinkieru.

Bardzo ważne, aby wysokość obmurówki klinkierowej nie przekraczała 3 m, a to ze względu na jej dość spory ciężar.

Część przewodu kominowego, która wystaje ponad dach dobrze pokryć impregnatem hydrofobowym.

Przy bardzo wysokich kominach sprawdzą się płytki klinkierowe, które są lżejsze i cieńsze niż cegły.

Inwestorzy z grubszym portfelem mogą zdecydować się na zastosowanie okładziny kamiennej, która niewątpliwie ciekawie ozdobi dach pokryty łupkiem albo gontem drewnianym.

To rozwiązanie zazwyczaj wykorzystuje się przy systemach kominowych.

Okładzinę o grubości maksimum 1 cm wystarczy przykleić zaprawą klejową do komina, a miejsca połączeń płyt wypełnić zaprawą do fugowania.

Całość warto zabezpieczyć silikonowym preparatem hydrofobizującym.

Jeszcze innym sposobem wykończenia komina będzie pokrycie niepalnymi płytami włókno-cementowymi, które wykazują dużą odporność na wilgoć i zmienne temperatury.

Istnieje nawet opcja zamówienia płyt o konkretnych wymiarach oraz lakierowanych fabrycznie bądź pokrytych kruszywem kamienny w konkretnym kolorze.

Płyty tego typu nie przylegają całkowicie do ścian komina, ale należy pozostawić szczelinę na 2-3 cm, aby umożliwić wentylację.

Mocuje się je natomiast na ruszcie z kątowników metalowych.

W przypadku kominów wentylacyjnych można też zastosować ruszt z listew drewnianych.

Otwór rewizyjny i otwór wycierowy

Mniej więcej 40 cm poniżej otworu wlotowego należy umieścić co najmniej jeden otwór rewizyjny szczelnie zamykany drzwiczkami ogniotrwałymi.

Również na załamaniach przewodów, które są prowadzone pod kątem 30-45 stopni, potrzebne będą osobne otwory.

Niezbędnym elementem przewodu dymowego jest zaś wyczystka, czyli otwór wycierowy zamykany podwójnymi drzwiczkami żeliwnymi, ewentualnie betonowymi.

Wyczystka musi też zostać wyposażona w osadnik na sadzę i być łatwo dostępna.

Odbiór techniczny komina

Komin remontowany lub nowo wybudowany musi zostać sprawdzony przez kominiarza.

Ponadto wszystkie przewody kominowe wymagają kontroli co najmniej raz w roku.

Przewody dymowe trzeba również cztery razy w roku czyścić, natomiast spalinowe dwa razy w roku, chyba że nie ma do nich podłączonych urządzeń grzewczych.

Systemy kominowe zalety

Podstawowe elementy systemu kominowego

Każdy komin systemowy składa się z dwóch głównych elementów, a więc obudowy komina i wkładu kominowego.

Komin systemowy obudowa

Obudowę komina systemowego wykonuje się zazwyczaj z pustaków keramzytobetonowych, które nie wymagają obmurowania.

Jeżeli wkłady potrzebują ocieplenia, to najlepszym wyborem okazują się pustaki z pionowymi kanalikami zlokalizowanymi wokół otworu na wkład.

Dzięki nim następuje przewietrzanie materiału izolacji cieplnej.

W ten sposób wełna mineralna na pewno nie zwilgotnieje, więc jej właściwości ciepłochłonne pozostaną na optymalnym poziomie.

W ofercie rynkowej są także dostępne systemy z obudową z pustaków ceramicznych.

Systemowy wkład kominowy

Systemowy wkład kominowy montuje się z rur szamotowych bądź kamionkowych, których długość wynosi 66 albo 133 cm, natomiast średnica 12-30 cm.

Rury charakteryzują się okrągłym, ewentualnie zbliżonym do kwadratu przekrojem, a ich powierzchnia wewnętrzna jest glazurowana.

Wkłady kominowe systemowe wykazują odpowiednią odporność zarówno na bardzo wysoką temperaturę, jak i na działanie kwasów zawartych w spalinach.

Jednocześnie akumulują ciepło, więc temperatura spalin jest ustabilizowana.

Ma to niezwykle pozytywny wpływ na ciąg w kominie.

Rury należy łączyć na zakładkę oraz dobrze uszczelnić kitem kwasoodpornym o grubości warstwy 7 mm. Najlepszym wyborem są rury szamotowe prasowane pod ciśnieniem.

W pakiecie podstawowym systemu kominowego znajdują się jeszcze inne elementy niezbędne do wykonania komina.

Są to:

• drzwiczki rewizyjne umożliwiające przeprowadzanie prac konserwacyjnych i naprawczych systemu kominowego;
• rura wyczystkowa z otworem pozwalającym kontrolę oraz konserwację wkładu kominowego;
• rura przyłączeniowa służąca do łączenia komina z kotłem albo kominkiem (wkładu z czopuchem);
• materiał termoizolacyjny chroniący przed wychładzaniem się przewodu kominowego; wykorzystuje się tutaj matę z wełny mineralnej; w zestawie najczęściej występuje przy stawianiu kominów mających powyżej 4 m; jednocześnie jest konieczna płyta czołowa z wełny w celu wykonania termoizolacji na styku czopucha z wkładem kominowym;
• kratka wywietrznikowa wentylująca przewód kominowy;
• pustak posiadający otwór na rurę przyłączeniową;
• ściek kondensatu oraz jego kształtka ceramiczna do odprowadzania skroplin z wkładu kominowego;
• czapka kominowa mocowana na szczycie;
• kit uszczelniający do łączenia rur szamotowych;
• stożek stanowiący zakończenie wkładu.

Ponadto w niektórych systemach kominowych znajdują się jeszcze:

• obręcze dystansowe niezbędne przy kotłach z zamkniętą komorą spalania, które służą do odprowadzania spalin;
• mankiety uszczelniające łączenia rur przy kominach powietrzno-spalinowych;
• głowica z otworami wlotowymi także konieczna przy kominach powietrzno-spalinowych, jeżeli wykorzystuje się kotły z zamkniętą komorą spalania.

Opcjonalnie można dokupić:

• nasady kominowe umieszczane na końcu wkładu w celu poprawy ciągu oraz ochrony przed opadami atmosferycznymi; jest to szczególnie zalecane w przypadku domów znajdujących w II i III strefie obciążenia wiatrem;
• żelbetowy wspornik nadmurówki wykorzystywany do zrobienia obmurówki ceglanej.

Kiedy zamawia się konkretny system kominowy, to otrzymuje się zestaw wszystkich niezbędnych elementów i materiałów montażowych do wznoszenia komina.

Cena komina systemowego zależy nie tylko od rodzaju systemu kominowego, ale także od wysokości komina, średnicy wkładu kominowego oraz typu urządzenia grzewczego.

Najlepiej skorzystać z kalkulatorów dostępnych na stronach dystrybutorów systemów kominowych.

Wszelkie niezbędne dane znajdują się zaś w projekcie domu.

Komin systemowy rodzaje

Systemy kominowe mogą występować w trzech rodzajach.

Systemy kominowe uniwersalne

Najbardziej praktyczne rozwiązanie, ponieważ nadaje się każdego rodzaju kotła co, z wyjątkiem kotłów z zamkniętą komorą spalania.

Nie ma tym samym przeszkód, aby zmienić metodę ogrzewania domu bez konieczności przebudowy komina.

Kominy systemowe tego typu wytrzymują temperaturę dochodzącą do 400 stopni C.

Ich cechą charakterystyczną jest warstwa ocieplenia z wełny mineralnej pomiędzy obudową a wkładem.

Komin systemowy do kotłów na paliwo stałe

Kominy systemowe do kotłów na paliwo stałe zazwyczaj są bez warstwy termoizolacyjnej, a jedynie z izolującą warstwą powietrzną.

Kominy systemowe są odporne na pożar sadzy i odprowadzają suche spaliny o temperaturze 200-600 stopni C.

Dobrze współpracują z kotłami co na węgiel, na biomasę oraz z kominkami o otwartym palenisku.

Kominy systemowe dwuprzewodowe

Ten komin systemowy do domu jednorodzinnego sprawdzi się przy kotłach z zamkniętą komorą spalania i przy temperaturze spalin maksimum 200 stopni C.

W tym przypadku pomiędzy obudową a rura spalinową wytwarza się wolna przestrzeń, która umożliwia doprowadzenie zewnętrznego powietrza do komory spalania w kotle.

Część ciepła odprowadzanego wraz ze spalinami zostaje przekazana do powietrza, które zasila palnik kotła.

Kominy systemowe tego typu wykonuje się ze stali, tworzywa bądź stopu aluminium z krzemem.

Składają się z rury doprowadzającej powietrze, koniecznej do procesu spalania w kotle co gazowym albo piecu cwu olejowym, a także z rury odprowadzającej spaliny do atmosfery.

Komin poziomy ma charakter koncentryczny i jest najprostszą konstrukcją stosowaną przy kotłach zawieszonych albo ustawionych przy zewnętrznej ścianie pomieszczenia, kiedy moc kotła nie przekracza 21 kW.

Podłącza się wtedy krótki przewód.

Przy tym kominie trzeba uważać, aby nie doszło do powrotnego napływu spalin i dlatego ich wylot musi być zlokalizowany przynajmniej 0,5 m od okna.

Komin pionowy ma podobny charakter, ale zestaw rur zostaje wyprowadzony do góry, ponad dach.

Ma zastosowanie przy mocy kotła przekraczającej 21 kW albo w przypadku, kiedy wylot spalin byłby zbyt blisko okna.

To również świetne rozwiązanie przy kotle zlokalizowanym na poddaszu.

Komin rozdzielony ma jeden przewód kominowy poprowadzony poziomo przez ścianę zewnętrzną, natomiast drugi pionowo przez dach.

To idealny typ przy bardzo wysokich budynkach, ponieważ jest możliwość zamontowania rur o długości nawet 20 m.

Komin ceramiczny

Kominy systemowe ceramiczne sprawdzają się praktycznie w każdych warunkach.

Komin ceramiczny oferowany w zestawach jest wykonany z wkładu wewnętrznego z ceramiki szamotowej lub kamionki kwasoodpornej; w skład zestawu wchodzi także obudowa zewnętrzna z keramzytobetonu bądź elementy ceramiczne oraz termoizolacji z wełny mineralnej.

Największą popularnością cieszy się wariant uniwersalny systemu ceramicznego, który nadaje się do kotłów na paliwa stałe, gazowe i olejowe, także jako komin wentylacyjny.

Zazwyczaj stosuje się kominy systemowe wielokanałowe.

Podstawowym ich elementem będzie przewód spalinowy bądź dymowy, natomiast obok kilka kanałów wentylacyjnych.

Systemy kominowe ceramiczne można także montować na zewnątrz budynku.

Elementy ceramiczne są bardzo trwałe i większość producentów udziela nawet trzydziestoletniej gwarancji na taki komin systemowy.

Systemy kominowe stalowe

Tego typu komin systemowy również ma konstrukcję warstwową.

Komin stalowy składa się z rury wewnętrznej wykonanej ze stali kwasoodpornej, izolacji cieplnej z wełny mineralnej oraz rury zewnętrznej ze stali nierdzewnej, ewentualnie aluminium.

W związku z tym nie ma potrzeby dodatkowej obudowy, a komin systemowy i tak wykazuje dużą odporność na zmienne warunki atmosferyczne.

Systemy kominowe stalowe idealnie nadają się do domów mających lekką konstrukcję, niemurowanych bądź jako dodatkowy komin systemowy przy gotowych budynkach.

Kominy systemowe stalowe mają niewielką średnicę zewnętrzną, więc łatwo je przeprowadzić przez strop.

Ze względu na swoją lekkość stalowy komin systemowy nie potrzebuje dodatkowych fundamentów i można je mocować przy pomocy obejm.

Warto podkreślić, że systemy stalowe powietrzno-spalinowe mogą mieć nie tylko obie rury stalowe, ale w ofercie rynkowej są dostępne także z wewnętrzną rurą wykonaną z polipropylenu. Jednak nie wszyscy są zwolennikami tego drugiego rozwiązania i wskazują na pewne zagrożenia. Chodzi zwłaszcza o możliwe nieszczelności.

Komin systemowy stalowy sprawdzi się przy kotłach gazowych z zamkniętą komorą spalania, a przede wszystkim kondensacyjnych.

Jaki system kominowy wybrać?

Przy podejmowaniu decyzji o wyborze komina należy uwzględnić kilka czynników.

Przede wszystkim trzeba pamiętać, że to komin systemowy dobiera się do urządzenia grzewczego, a nie na odwrót.

Określone parametry zawsze można znaleźć w projekcie domu, a w razie jakichkolwiek wątpliwości jaki komin systemowy wybrać dobór najlepiej zlecić fachowcom. Będzie to szczególnie istotne przy kotłach z otwartą komorą spalania.

Koniecznie należy również zwrócić uwagę na posiadane przez komin systemowy certyfikaty, a zwłaszcza deklarację właściwości użytkowych.

Warto pamiętać, że kominy ze względu na pełnioną funkcję dzielimy na:

• Dymowe służące do odprowadzania produktów spalania z kotłów na paliwa stałe, także z kominków;
• Spalinowe służące do odprowadzania produktów spalania z kotłów na paliwa płynne i gazowe;
• Wentylacyjne mające charakter nawiewno-wywiewny i przeznaczone do wymiany oraz prawidłowej cyrkulacji powietrza w pomieszczeniach.

Kolejną kwestią przy wyborze kominów będzie zwrócenie uwagi na charakter pracy komina i tak mamy:

• komin systemowy pracujący w trybie mokrym jest odpowiedni dla kotłów gazowych, kondensacyjnych o temperaturze spalin wynoszącej 80-160 stopni C;
• komin systemowy suchy pracujący z kotłami na paliwo stałe o temperaturze przekraczającej 160 stopni C;
• komin systemowy pracujący w nadciśnieniu, kiedy ciśnienie wewnątrz komina będzie wyższe w stosunku do ciśnienia atmosferycznego np. kotły z palnikami nadmuchowymi;
• komin systemowy pracujący w podciśnieniu, w których występuje ciąg grawitacyjny.

Komin systemowy czy murowany?

W ofercie rynkowej są dostępne kominy systemowe przystosowane do kotłów olejowych i kominy do pieca gazowego bądź do kotłów na paliwo stałe.

Nie wolno stawiać kominów nieprzystosowanych do danego rodzaju paliwa.

Paliwa stałe wytwarzają na tyle wysoką temperaturę spalania, że mogłoby to zniszczyć kominy do paliw ciekłych.

Z kolei paliwa ciekłe przyczyniają się do występowania bardzo agresywnych kwasów, do których nie są dostosowane kominy na paliwa stałe.

Tradycyjne kominy murowane sprawdzają się wyłącznie dla prostych kotłów na węgiel i koks, ewentualnie do otwartych kominków i pieców kaflowych.

Natomiast nie należy ich stawiać przy kominkach z wkładem i oczywiście przy kotłach na paliwo ciekłe.

Są dobrym wyborem przy możliwości zgrupowania kilku kanałów dymowych, spalinowych czy też wentylacyjnych i poprowadzenia ich w jednym kominie.

Częstym problemem z tego typu kominami jest jednak nierówność przekroju oraz nieszczelność.

W przypadku pojedynczego kanału dymowego zdecydowanie korzystniejszym wyborem będzie system kominowy, jak na przykład komin schiedel.

Jedno jest pewne – prawidłowy dobór komina zagwarantuje komfort cieplny, ale również bezpieczeństwo domowników.

Nieodpowiedni komin systemowy bądź system kominowy stanie się przyczyną sporych problemów. Źle dobrany system kominowy to nie tylko kwestia nadmiernego zużycia paliwa, trzeba się też liczyć ze zwiększonymi ilościami kondensatu i sadzy, a także zabrudzeniami na ścianach i sufitach. Ponadto kotły grzewcze nie będą pracować prawidłowo, najczęściej występuje wtedy zbyt mały bądź zbyt duży ciąg.