Ścieżki w ogrodzie: materiały, aranżacja ścieżek [krok po kroku]

Ścieżki w ogrodzie mogą pełnić funkcje praktyczne, jak i estetyczne. Z jednej strony łatwo się nimi przemieszczać, ale równocześnie doskonale porządkują przestrzeń ogrodową czasami wręcz zmieniając jej proporcje oraz po prostu ją zdobiąc.

Sprawdźmy, jak wytyczyć ścieżki w ogrodzie i jakie materiały zastosować do różnych rodzajów ścieżek.

Dlaczego w ogrodzie potrzebne są ścieżki?

W projektach ogrodów od zawsze to drogi i ścieżki w ogrodzie stanowiły jeden z najważniejszych elementów.

To się nie zmieniło do dzisiaj, a odpowiednie rozplanowanie oraz dobranie materiału ma znaczenie w kontekście ostatecznej formy.

Ścieżki w ogrodzie przede wszystkim wyznaczają kierunki poruszania się w przestrzeni ogrodowej i sprawiają, że unikamy deptania roślin.

Jednocześnie nie potykamy się o wystające korzenie lub kamienie ukryte w roślinności, a także nie ślizgamy się na błocie.

Praktyczne zastosowania są na pewno wyjątkowo istotne, ale warto też podkreślić rolę, jaką ścieżka ogrodowa pełni w kreowaniu estetyki, formy i stylu ogrodu.

Właśnie wzdłuż nich koncentrują się kompozycje roślinne, więc przy wytyczaniu dróżek w ogrodzie nie można zdać się na przypadek.

Nieumiejętnie zaprojektowane ścieżki w ogrodzie wprowadzają chaos i zamiast upiększyć przestrzeń ogrodu obniżają jego walory estetyczne.

Znaczenie ma nie tylko kształt i wielkość, ale także materiał wykonania.

Przy wytyczaniu ścieżki trzeba kierować się swoistym umiarem i przydaje się zmysł aranżacyjny.

Ścieżki mogą być proste, mogą mieć formy geometryczne, bardzo harmonijny przebieg albo dość wymyślne linie.

Jednak zawsze warto pamiętać o funkcjonalności ścieżki i nie ulegać za bardzo swojej fantazji, aby nie przedobrzyć.

Łatwo przecież doprowadzić do pojawienia się kompletnie bezużytecznych elementów ogrodu. Co więcej, źle dobrany materiał na nawierzchnię może skutkować, że zakłócone zostaną proporcje ogrodu.

Wbrew pozorom nie trzeba też wysokich nakładów finansowych, aby ścieżka w ogrodzie prezentowała się dobrze.

Ścieżki muszą pasować do stylu otoczenia i być odpowiednio ułożone.

Ukształtowanie ścieżek w ogrodzie zaś zależy od przeznaczenia i pełnionej funkcji.

W związku z tym mamy ścieżki wejściowe, ale i ścieżki prowadzące do rabat warzywnych, kwiatowych czy miejsca wypoczynku albo takie, które prowadzą przez całą szerokość i długość ogrodu.

Wykonanie ogrodowych ścieżek

Wykonywanie nawierzchni ścieżek w ogrodzie dostosowuje się do określonego rodzaju wykorzystanych materiałów, jednak ogólne zasady są niezmienne bez względu na materiał.

Teren musi zostać dobrze przygotowany, a pierwszym krokiem jest zastanowienie się nad tym, jakie ścieżki chcemy mieć w ogrodzie, ile i w jakiej formie.

W razie jakichkolwiek wątpliwości, warto zwrócić się o pomoc do projektanta krajobrazu, który wykona projekt ogrodu.

Krok 1 – zaplanowanie ścieżek w ogrodzie

Wytyczenie ścieżek w ogrodzie powinno się zaczynać od starannego przygotowania planu. Chcąc wytyczyć ścieżki weź pod uwagę, że układ traktów w ogrodzie musi uwzględniać nie tylko potrzeby domowników, ale również lokalne uwarunkowania. Zbyt mała ilość ograniczy ich funkcjonalność, jednak nie można też przesadzić. Trzeba pamiętać, że im więcej ścieżek w ogrodzie, tym mniej trawiastego podłoża.

Wielkość

Bardzo ważne jest, aby wielkość ścieżek została dobrze dopasowana do powierzchni ogrodu. Jeżeli ogród ma mniej niż 10 arów, to zarówno ilość, jak i szerokość traktów nie może być za duża. Uniwersalne wyliczenia pomagają – w przypadku poruszania się po ścieżkach dwóch osób potrzeba szerokości 120-150 cm, ale przy jednej osobie szerokość ścieżek w ogrodzie może być dwa razy mniejsza.

Obsadzenia

Kolejna kwestia, na którą należy zwrócić uwagę przy planowaniu ścieżek w ogrodzie, to wybór roślin sadzonych dookoła nich. Krzewy ozdobne o bardzo silnym wzroście, które mają tendencję do pokroju rozłożystego niezbyt się nadają, ponieważ szybko zaczną zakrywać drogę i utrudniają przejście. Trzeba jednak podkreślić, że w ogrodach naturalistycznych doskonale wyglądają ścieżki wtopione w krajobraz – warto wtedy zdecydować się na rośliny, którym nie szkodzi deptanie, jak:

• tojeść rozesłana,
• rogownica kutnerowata,
• karmnik ościsty.

Ten ostatni gatunek może nawet zastępować trawę. Nie zaleca się zaś roślin z kolcami, o które łatwo się zahaczyć. Z kolei bliskość drzew może skutkować naruszeniem nawierzchni – z powodu rozrośniętego systemu korzeniowego ścieżka w ogrodzie może zostać uszkodzona. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku drzew o płytkim systemie korzeniowym.

Kształt

W regularnych i symetrycznych ogrodach, w tym także w ogrodach minimalistycznych, ładnie się prezentują ścieżki proste. Wodze fantazji można zaś puścić w ogrodach naturalistycznych czy rustykalnych. Trzeba unikać ostrych zmian kierunków, ale łagodne łuki i zmienna szerokość będzie naprawdę dobrze wyglądać. Co ważne, odpowiednim kształtem można trochę oszukać wzrok. Jeżeli działka jest zbyt długa, to wyłożenie dróżki poprzecznymi i wąskimi elementami optycznie ją skróci. Analogicznie podłużne rzędy od razu prowadzą oczy w głąb ogrodu. Ścieżka w ogrodzie biegnąca w linii prostej nie tylko wydłuża ogród, ale też w prosty sposób bardzo dynamizuje przestrzeń. Z kolei desenie koliste i łukowate skracają optycznie przestrzeń i wprowadzają lekko melancholijną atmosferę. Optyczne powiększenie można również w prosty sposób uzyskać poprzez zastosowanie do wyłożenia traktu materiałów o zaokrąglonych krawędziach i odbijających światło. Szczególnie w ciemniejszych zakamarkach ogrodu warto taki zabieg zastosować. Delikatne i jasne desenie zawsze dają efekt wizualnego powiększenia w przeciwieństwie do dużych. W małych ogrodach warto więc wykorzystać na ścieżkach większe wzory, które optycznie przybliżą granice i dzięki temu przestrzeń stanie się mniejsza. To nie wszystko, bo nawet kolorystyka jest istotna. Mocna żółć czy czerwień skraca dystans, natomiast barwy chłodne nadają kompozycjom ogrodowym przestrzenności. W niewielkim ogrodzie lepiej więc będzie wyglądać ścieżka ogrodowa w delikatnych różnych kolorach, a już szczególnie na jego obrzeżu. Fantastycznie na wyobraźnię działają dróżki donikąd, które znikają za drzewem albo kilka schodków prowadzących w górę. Na działkach mających wygląd długich i wąskich prostokątów warto poprowadzić ścieżkę w ogrodzie po skosie, co pozwoli odciąć z pola widzenia tylną granicę. Iluzję szerszego ogrodu można wzmocnić wykładając taką ścieżkę coraz mniejszymi elementami albo poprzez stopniowe jej zwężanie.

Krok 2 – wytyczenie ścieżek i zdjęcie humusu

Nie wolno wykonywać ścieżek bezpośrednio na ziemi, ale nawierzchnię należy odpowiednio przygotować i dopiero później układać wybrany materiał. Podłoże powinno zostać dobrze utwardzone i mieć przepuszczalność gwarantującą, że po deszczu nie będą się tworzyły kałuże. Przebieg ścieżki wytycza się łatwo za pomocą sznurka rozpiętego na palikach, a następnie zdejmuje się wierzchnią warstwę ziemi, czyli tak zwany humus. Warto pamiętać, aby zachować równą wysokość sznurka. Głębokość takiego wykopu zależy od ilości oraz grubości warstw koniecznych pod konkretnymi częściami nawierzchni. W przypadku krótkiej ścieżki wystarczy łopata, ale przy dużych ogrodach może zajść konieczność wypożyczenia minikoparki, co w dużym stopniu ułatwi pracę. Wykop pod ścieżkę w ogrodzie powinien mieć co najmniej 30-35 cm głębokości, ale w regionach górskich zaleca się wykop nawet na 60-90 cm. Bardzo ważne, aby gleba miała odpowiednią nośność i nie opadła, dlatego konieczne będzie jej staranne ubicie. Najłatwiej i najszybciej wykonać to za pomocą zagęszczarki. Nie trzeba jej kupować – w wielu miejscach działają wypożyczalnie sprzętu budowlanego, a koszt wynajmu zagęszczarki czy minikoparki nie jest wysoki. Wykorzystanie tych maszyn pozwoli oszczędzić czas i siły. Dobrze zagęszczona gleba będzie stabilna. W przypadku niektórych materiałów, np. kostki brukowej, warto ułożyć obrzeża ograniczające ścieżkę w ogrodzie z obu stron. To nie tylko zapewni większą estetykę, ale również lepszą stabilność i nośność. Obrzeża zaleca się osadzać na fundamencie betonowym o grubości 10-20 cm, który opiera się na podsypce z tłucznia. Poszczególne elementy dobija się młotkiem gumowym, aby ich koniec był równy z rozpiętym sznurkiem. Beton wylewa się i formuje, aby obrzeże zostało w nim osadzone mniej więcej do 1/3 swojej wysokości.

Krok 3 – wykonanie podsypki

Podsypka stanowi warstwę nośną, dzięki której może swobodnie przesiąkać woda opadowa, ale bez naruszenia stabilności podłoża. Na podsypkę nadaje się żwir, tłuczeń lub jakieś grube kruszywo o uziarnieniu do 32 mm, a ponadto konieczna jest warstwa piasku. Na dnie przygotowane wykopu daje się warstwę 10-30 cm żwiru lub tłucznia, którą dokładnie rozprowadza się grabiami i zagęszcza zagęszczarką płytową. Bardzo ważne, aby zadbać o niewielki spadek na oba boki, co umożliwi odpływ wody. Spadek powinien wynosić 2-3%. Na warstwę tłucznia wykłada się warstwą piasku – warstwa ta powinna mieć około 5 cm (przy nawierzchniach przepuszczalnych może być trochę mniej). Aby grubość tej warstwy była odpowiednia, warto zastosować metalowe prowadnice do ściągania podsypki. Na ułożonych dwóch prowadnicach kładzie się aluminiową bądź drewnianą listwę do ściągania. Ważne, żeby pamiętać o powtórnym zagęszczaniu powierzchni bruku, co zmniejszy grubość o około 1 cm. Na przygotowaną podsypkę nie należy też wchodzić.

Krok 4 – układanie nawierzchni

Ten etap jest dość podobny bez względu na materiał. Kiedy warstwa podsypki jest gotowa, można układać wcześniej wybrane elementy nawierzchni. Drobnowymiarowe elementy na ścieżkę ogrodową należy układać bardzo ściśle, dobijać gumowym młotkiem, a szpary wypełnić dokładnie piaskiem. Nieważne, czy będzie to kostka brukowa czy też równo docięte plastry drewna – jeden element koło drugiego i delikatne dobijanie młotkiem gumowym. Na koniec ostatecznie stabilizujemy ścieżkę ogrodową za pomocą płukanego piasku, którym wypełnia się wszelkie szczeliny. Materiał ten kilka razy należy rozprowadzać na ścieżce i wmiatać w szczeliny oraz zmiatać z powierzchni. Pracę najczęściej trzeba powtarzać, ponieważ deszcz może piasek wymywać. Warto zaznaczyć, że piasek kwarcowy daje białe spoiny, natomiast piasek bazaltowy tworzy spoiny czarne.

Materiał na ścieżki w ogrodzie

Możliwości jest tak naprawdę wiele, a dużo zależy od tego, w jakim stylu chcemy mieć urządzony ogród. Ważna jest również kwestia trwałości.

Warto sobie uświadomić, że zdecydowanie łatwiej utrzymać w czystości ścieżki o twardej nawierzchni, które zarazem charakteryzują się dużą wytrzymałością i trwałością.

Z kolei dróżki ziemne, tłuczniowe czy żwirowe szybko zarastają chwastami i dość łatwo się niszczą.

Wybór materiałów jest duży, ale przykładowo nawierzchnia kamienna niezbyt dobrze będzie się komponować z powierzchniami ceglanymi.

Kamień doskonale zaś komponuje się z drewnem.

To są takie detale, o których nie wolno zapominać.

Prostą metodą na ścieżkę w ogrodzie jest wyłożenie płyt chodnikowych z betonu w określonych odstępach pomiędzy poszczególnymi elementami – najczęściej będzie to 50-60 cm.

W takiej sytuacji wystarczy tylko wyciąć płaty darni z trawnika o wielkości płyt, podsypać piaskiem na kilka centymetrów i wpasować płyty.

Jednak sposobów na ścieżkę w ogrodzie jest zdecydowanie więcej.

Sprawdźmy więc, jakie materiały nadają się na elegancką ścieżkę w ogrodzie.

Trawa

Trawiaste alejki bardzo ładnie się prezentują i są wyjątkowo bezpiecznym rozwiązaniem w przypadku biegających małych dzieci. Nawet, jak się przewrócą, to na pewno nie zrobią sobie dużej krzywdy.

Opcje są dwie – można trawę wysiać albo skorzystać z darni rolkowej.

W obu przypadkach konieczne jest przygotowanie podłoża.

Grunt należy dokładnie przekopać i usunąć chwasty, a następnie starannie wyrównać i solidnie ubić – najlepszy będzie do tego specjalny wał.

Wtedy można wysiać trawę (kluczowe jest, aby wybrać odpowiedni gatunek odporny na deptanie) albo położyć darń z rolki i podlać.

Ścieżkę trawiastą najlepiej oddzielić od rabat krawężnikiem z drewnianych bali – można nawet kupić gotowe.

Ścieżki ogrodowe z kory

To bardzo naturalny i ekologiczny sposób na ścieżki w ogrodzie, wprost idealny w przypadku ogrodów leśnych i z roślinami lubiącymi kwaśną glebę.

Nie ma też problemów z wykonaniem takiej dróżki – wystarczy zrobić lekki wykop, na jego dno wysypać około 15 cm piasku, a następnie 10 cm warstwy kory.

Warto dodać, że kora będzie się rozkładać i tym samym wzbogacać rosnące obok rośliny w cenne składniki odżywcze.

Trzeba przy tym pamiętać, aby co roku warstwę kory uzupełniać.

Ścieżki ogrodowe ze żwiru lub tłucznia

Żwir i tłuczeń to bardzo uniwersalne, naturalne materiały, który sprawdzą się zarówno na małych działkach, jak i w eleganckich ogrodach.

Ten sypki materiał często stosuje się w ogrodach, ponieważ jest tani i daje dość ciekawy efekt wizualny.

Ścieżki żwirowe prezentują się naturalnie, są łatwe do zrobienia, ale też trudne w konserwacji.

Kiedy zarosną chwastami i będą przerzedzone w wielu miejscach, to całkowicie tracą swój urok.

Dlatego zaleca się solidne przygotowanie podłoża, a przede wszystkim dobre utwardzenie, aby drobne kamienie nie zapadały się w ziemię.

Konieczne jest zastosowanie podbudowy z grubszego żwiru lub tłucznia.

Taką warstwę o grubości około 15 cm należy wyrównać i dobrze ubić, a następnie przykryć geowłókniną.

Na nią daje się mieszankę piasku i żwiru (około 7 cm), dopiero wtedy wysypuje się warstwę właściwą żwiru albo tłucznia, która powinna mieć 3-4 cm.

Warto również ścieżkę w ogrodzie ograniczyć krawężnikiem, aby kamyki nie rozsypywały się na rabaty.

Otoczaki

Ścieżka ogrodowa z kamieni polnych nadaje się szczególnie do ogrodów w stylu wiejskim.

Charakteryzuje się trwałością i w zasadzie nie wymaga regularnej pielęgnacji.

Jedyny problem jest po deszczu, ponieważ otoczaki stają się dość śliskie.

Teren pod ścieżkę z otoczaków przygotowuje się podobnie, jak w przypadku innych materiałów, jednak podsypka powinna być zrobiona z piasku zmieszanego z cementem i mieć grubość co najmniej 4 cm.

W tak przygotowaną podsypkę wbija się kamienie – bardziej płaską stroną do góry.

Proporcje piasku i cementu należy dopasować do potrzeb, na ile mocno mają być ze sobą związane otoczaki.

Naturalne materiały, takie jak otoczaki o nieregularnych kształtach są bardzo odporne na uszkodzenia mechaniczne i warunki atmosferyczne.

Drewno

Ścieżki wykonane z elementów drewnianych idealnie sprawdzą się nie tylko w ogrodach naturalistycznych i rustykalnych, ale także w nowoczesnych.

Można wykorzystać plastry drewna czy ociosane klocki.

Kluczowe jest, aby drewno solidnie zaimpregnować preparatem w pełni bezpiecznym dla środowiska – inaczej najładniejsza alejka szybko straci urok.

Drewno sprzedawane na bruk prawdopodobnie zostało wcześniej zaimpregnowane, ale warto to sprawdzić.

Można też pociąć powalone konary i wtedy samodzielnie zaimpregnować pod ciśnieniem.

Najbardziej trwała będzie dębina i akacja, znacznie gorzej radzi sobie drewno sosnowe i świerkowe.

Ścieżki drewniane niekoniecznie są dobrym wyborem w miejscach zacienionych, ponieważ drewno będzie szybko chłonąć i zatrzymywać wilgoć.

W efekcie dojdzie do korozji biologicznej.

Ponadto mokre drewno staje się śliskie.

Dlatego alejki z drewna najbardziej się sprawdzają w słonecznych miejscach i w przepuszczalnym gruncie.

Sprzedawany bruk drewniany ma średnicę 10-30 cm oraz wysokość 15-25 cm.

Nie jest to tanie rozwiązanie, na pewno korzystniejszy cenowo będzie zakup drewna w leśnictwie i pocięcie na klocki.

Drewnianych elementów nie należy układać na styk. Drewno zmienia swoją objętość pod wpływem wilgoci, więc mogłoby dojść do jego wypaczenia.

Oczywiście wcześniej trzeba przygotować podłoże.

Wolne przestrzenie pomiędzy drewnem wypełnia się drobnym piaskiem.

Kamień

Kamień to kolejny naturalny, a zarazem wyjątkowo szlachetny materiał.

Kamień pasuje praktycznie do każdego otoczenia i można go łączyć z wieloma innymi materiałami. Często wykorzystuje się kostkę granitową w odcieniach szarości i rudości na podsypce piaskowej, która jest bardzo odporna na uszkodzenia mechaniczne.

Ścieżka ogrodowa z kamienia to dobry wybór, ponieważ granit wykazuje świetną trwałość i wytrzymałość na zmienne warunki atmosferyczne. Niestraszna mu wilgoć ani mróz. Jest bardzo twardy i nie wymaga impregnacji.

Podobne walory mają inne odmiany kamieni.

Ciekawie prezentuje się ścieżka w ogrodzie z kamieni takich jak czarny bazalt, ciemnoszary sjenit bądź szaro-czerwono-brązowy porfir.

Elementy na ścieżkę z kamienia takiego jak granit i bazalt powinny mieć zmatowioną powierzchnię, aby ścieżka w ogrodzie nie była śliska po deszczu.

Najczęściej na ścieżkę do ogrodu wykorzystywane są elementy kamienne w formie kostki brukowej o długości boków 4 cm, ale w ogrodzie wyjątkowo pięknie wyglądają nieregularne płyty kamienne. Pięknie wykonana ścieżka ogrodowa z kamienia naturalnego lub kostki brukowej może zostać obsadzona trawą albo płożącymi roślinami np. macierzanką piaskową czy karmnikiem ościstym.

Kamienne płyty zazwyczaj wykonane są z piaskowca o porowatej strukturze. Warto jednak pamiętać, że piaskowiec nie jest tak trwały, jak inne rodzaje kamienia.

Ten rodzaj kamienia na nawierzchnie ogrodu wymaga więc impregnacji – w innym przypadku płyty będą się szybko brudziły, wchłaniały wodę, porastały glonami i pękały pod wpływem mrozu.

Nieoszlifowane płyt piaskowca do ogrodu pozwalają na bardzo swobodną kompozycję, tym bardziej że mają różne grubości i kształty.

Doskonale do ogrodu sprawdzają się płyty o grubości powyżej 5 cm. Szerokość płyt kamienia na nawierzchnie do ogrodu może dochodzić nawet do 40 cm.

Podłoże przygotowuje się, jak dla innych materiałów, a luki pomiędzy płytami wypełnia się drobnym żwirem, ziemią wymieszaną z trawą lub zaprawą cementową.

Niestety ścieżki kamienne czy z kostki brukowej to nie są tanie ścieżki w ogrodzie.

Klinkier

Klinkier to trwały i solidny materiał, który ma dużą wytrzymałość na nacisk.

Cegły klinkierowe doskonale się sprawdzają nie tylko na podjeździe, ale i na alejki ogrodowe.

Kiedy klinkier zostanie zaimpregnowany, wykonana z niego ścieżka w ogrodzie przetrwa w doskonałym stanie przez wiele lat – ścieżka nie zmieni swojego koloru, nie będzie się kruszyć, nie porośnie mchem, nie będzie się ścierać i nie wchłonie brudu.

Tradycyjna cegła klinkierowa o rdzawej barwie fantastycznie komponuje się z roślinnością.

Można też wykorzystać elementy postarzane bądź formowane ręcznie o naturalnych przebarwieniach i nierównej powierzchni.

Klinkier pasuje szczególnie do ogrodów naturalistycznych, rustykalnych i romantycznych.

Bruk klinkierowy ma zazwyczaj grubość 4-5 cm i kształt kostki 5 x 5 cm albo cegły 20 x 10 cm.

Ścieżkę ceglaną układa się najczęściej w jodełkę lub cegiełkę, ale można zastosować także inne wzory.

Warto pamiętać, aby klinkier dobrze docisnąć do wcześniej przygotowanego podłoża, a szczeliny wypełnić piaskiem.

W wersji oszczędnej, tania ścieżka w ogrodzie może zostać zrobiona ze zwykłej cegły, ale to rozwiązanie nie jest trwałe – cegła dość szybko zaczyna się kruszyć.

Beton

Beton jest chętnie stosowany ze względu na niską cenę, a także rozmaitość kształtów.

Można też wybrać różnorodne wykończenia powierzchni oraz kolorystykę, a tym samym łatwo dopasować elementy betonowe do ogrodu utrzymanego zarówno w stylu tradycyjnym, jak i nowoczesnym.

Do wyboru są płyty betonowe lub betonowa kostka brukowa.

Niektóre gotowe płyty z betonu doskonale imitują materiały naturalne, a zwłaszcza kamień dekoracyjny.

Ścieżka w ogrodzie z betonu wykazuje dobrą odporność na działanie wilgoci i zmiennych temperatur, ale warto jeszcze zwiększyć jej trwałość poprzez impregnację. W ten sposób nie tylko woda, ale i brud nie będzie wnikać w głąb struktury tego materiału.

Zaleca się również ostrożność podczas odśnieżania dróżek betonowych – skuwanie lodu ostrym narzędziem może uszkodzić zewnętrzną warstwę betonu.

Ciekawym pomysłem będzie tania ścieżka w ogrodzie wykonana z betonowych desek imitujących drewno o grubości 4 cm oraz wymiarach 20 cm x 40 cm bądź 20 cm x 60 cm.

To dobra alternatywa dla podkładów kolejowych, po które często sięgają właściciele ogrodów. Warto sobie uświadomić, że podkłady kolejowe mogą być toksyczne.

Deski z betonu nie tylko nie trują, ale jednocześnie wykazują dużo większą odporność na czynniki atmosferyczne.

Dostępne są również betonowe elementy przypominające plastry cięte w poprzek pnia.

Budowa ścieżki z płyt betonowych pozwala na wyjątkowo efektowne kompozycje z trawnikiem albo ścieżką wysypaną jednocześnie kruszywem.

Można również wykonać ścieżki z ażurowych płyt betonowych typu meba, którymi zwykle utwardza się parkingi.

Obsianie ich trawą sprawia, że naprawdę dobrze prezentują się w każdym ogrodzie.

Ponadto taka ścieżka w ogrodzie przepuszcza deszczówkę do gruntu, więc nie tworzą się kałuże, a można po niej przejść suchą stopą.

To rozwiązanie sprawdza się w przypadku dużych powierzchni.

Oświetlenie ścieżek w ogrodzie

Ogród tonący w ciemnościach traci swój urok. Co więcej, trudno dotrzeć do oddalonych, a najczęściej użytkowanych fragmentów ogrodu, kiedy zmrok zapada. Dlatego warto zadbać o dobre oświetlenie ogrodu przynajmniej głównych alejek. Zyska na tym estetyka i bezpieczeństwo miejsca.

Światło należy kierować na nawierzchnię i jednocześnie dobrze je osłaniać od góry, aby po prostu nie oślepiało.

Doskonale się sprawdzają lampy wpuszczane w grunt albo niskie słupki. Te drugie to bardzo klasyczne rozwiązanie, które sprawdza się w większości ogrodów.

Trzeba jedynie pamiętać, aby dopasować wysokość słupka do długości ścieżki w ogrodzie. Z kolei lampy wpuszczane w grunt tworzą wspaniały efekt punktów świetlnych biegnących tak jak ścieżka w ogrodzie.

Ciekawym rozwiązaniem są także podświetlane donice oraz świetlne formy geometryczne, jak ławki czy stoliki.

Na ścieżkach fantastycznie prezentują się moduły LED w formie kamieni podświetlanych od środka albo kamienie fluorescencyjne.

Sprawdzają się nawet płaskie oprawy oświetleniowe umieszczone w otworach wydrążonych z elementach drewnianych ścieżki w ogrodzie.

Przy wyborze rodzaju oświetlenia ścieżek w ogrodzie należy wziąć pod uwagę kilka kwestii. Przede wszystkim warto zachować umiar i nie przesadzać z ilością punktów świetlnych. W końcu ścieżka w ogrodzie nie jest, a w zasadzie nie powinna być, rozświetloną galaktyką.

Druga rzecz to trwałość materiałów zastosowanych do opraw. Najlepiej sprawdzają się oprawy ze stali nierdzewnej oraz aluminium.

Trzecia kwestia dotyczy stopnia ochrony IP – a więc ochrony przed kurzem i pyłem, a także przed wodą. Minimum to będzie IP 44, ale zaleca się oprawy o IP 66.

W ogrodzie powinny być wykorzystane energooszczędne lampy LED, aczkolwiek dobrze też wziąć pod uwagę lampy zasilane energią słoneczną.