Bufor ciepła w domu: cena, opinie, montaż [krok po kroku]

Myśląc o budowie domu jednorodzinnego lub planując modernizację tego, w którym obecnie mieszkamy, często zastanawiamy się jakie rozwiązania mogą pomóc nam w zaoszczędzeniu na rachunkach. Jednym z takich pomysłów jest bufor ciepła. Jest to nie tylko proste, ale przede wszystkim niezwykle efektywne zwiększenie komfortu ogrzewania pomieszczeń w naszym domu. Bufor ciepła w domu jednorodzinnym sprawia, że stosowanie ogrzewania centralnego staje się o wiele mniej kosztowne. Niestety o ile jest to bardzo popularne rozwiązanie w Europie, tak w Polsce nie jest często stosowane. Nie bez powodu pojawiają się więc pytania, czym właściwie jest bufor ciepła w systemie grzewczym i jak on działa. Czy rzeczywiście niesie on ze sobą korzyści? Jak wygląda jego montaż i czy jest on skomplikowany? Odpowiedz na te i inne pytania znajdują się poniżej.

Co to jest bufor ciepła

Bufory ciepła są rozwiązaniem korzystnym dla właścicieli domów jednorodzinnych ze względu na to, w jaki sposób ogrzewają one pomieszczenia. Dzięki zmagazynowaniu uzyskanego ciepła w danej instalacji centralnego ogrzewania mają one możliwość wykorzystania go wtedy, kiedy rzeczywiście występuje na nie zapotrzebowanie. Dzięki temu charakteryzują się niezwykle wysoką efektywnością i oszczędnością pracy urządzeń grzewczych. Jaka jest zasada działania buforów ciepła i jakie są zalety ich stosowania?

Bufor ciepła najłatwiej określić jako zbiornik o bardzo dobrej izolacji. Jest on zasilany za pomocą wody, która płynie z kotła, natomiast jego wygląd może nam przypominać zasobnik ciepłej wody użytkowej, którą popularnie nazywamy bojlerem. Niewątpliwą zaletą bufora ciepła jest nie tylko prostota, ale również trwałość, a także duża wytrzymałość na procesy korozyjne. Wersja podstawowa bufora zawiera cztery przyłącza, którymi kolejno są dwa przyłącza do podłączenia źródła ciepła oraz dwa do odbierania ciepła. W sytuacji, gdy woda, która umieszczona została w zbiorniku, zostanie nagrzana, cała instalacja grzewcza zainstalowana w naszym domu jest w stanie korzystać z energii od kilku do kilkunastu godzin po tym, jak kocioł został wyłączony. Trwa to aż do momentu, w którym bufor ciepła ulegnie wystudzeniu.

Bufor, który ma odpowiednią konstrukcję, może być zasilany z kilku źródeł ciepła. Jednak na ostateczny stopień skomplikowania instalacji grzewczej zawierającej bufor wpływa nie tylko rodzaj, ale również ilość źródeł ciepła, sposób, w jaki są one zasilane, a także ilość odbiorników.

Bardzo ważną zasadą działania bufora jest warstwowy układ wody. Co oznacza warstwowy układ wody? Zimna woda jest dużo cięższa od ciepłej wody użytkowej. W sytuacji, gdy zimna i gorąca warstwa wody mają ze sobą kontakt, gorąca woda nie powoduje ogrzania wody zimnej. Wpływa to na efektywność bufora ciepła, która jest naprawdę wysoka. Jeśli chcemy wykorzystać ciepłą wodę, nie musimy wcale ogrzewać całej wody znajdującej się w zbiorniku, ponieważ woda o wyższej temperaturze znajduje się na samej górze zbiornika.

Aby ciepło pochodzące z bufora mogło zostać efektywnie wykorzystanie, instalacja musi osiągać temperaturę, jaka jest potrzebna odbiornikowi ciepła. Jest ona różna w zależności od tego, czy odbiornikiem będą grzejniki, czy na przykład ogrzewanie podłogowe. Z tego właśnie powodu instalacje zawierają trójdrożny zawór mieszający, dzięki któremu możliwe jest zoptymalizowanie dopasowania temperatury do konkretnych potrzeb danej instalacji grzewczej. Pompa montowana w instalacji grzewczej jest konieczna do tego, aby obieg ciepła był w pełni prawidłowy.

Bufor ciepła jest w stanie spełniać w naszym domu kilka odmiennych funkcji takich jak np.:

• bojler CWU,
• zbiornik solarny,
• magazyn ciepła, które pochodzi z instalacji elektrycznej,
• sprzęgło hydrauliczne,
• wymiennik ciepła.

Zalety, jakie najczęściej wymieniają zwolennicy stosowania buforów ciepła to między innymi:

• czystość i efektywność spalania opału,
• zmniejszenie częstotliwości rozpalania,
• zoptymalizowanie temperatur w pomieszczeniach,
• umożliwienie wykorzystania ciepła, które zostało zgromadzone o dowolnej porze dnia i nocy,
• zmniejszenie kosztów ogrzania domu,
• zmniejszenie emisji szkodliwych substancji,
• zmniejszenie gromadzenia się sadzy w kominach.

Jednak tak jak w przypadku każdej instalacji, tak samo bufor ciepła ma swoje niewątpliwe zalety, jak również i wady. Jedną z nich jest potrzeba wydzielenia dość dużej kotłowni. Zbiornik buforu ciepła jest duży, a co za tym idzie, potrzebuje on więcej miejsca na jego zamontowanie. Dla niektórych wadą jest również cena samego zbiornika, która może wynosić nawet kilak tysięcy złotych. Pomimo początkowych kosztów, inwestycja ta zwróci się nam w ciągu kilku najbliższych lat użytkowania.

Bufor ciepła z grzałką elektryczną

Najbardziej efektywne jest połączenie bufora ciepła z kotłem na ekogroszek lub kotłem zgazowującym drewno. Istnieje jednak inny, równie prosty, efektywny i oszczędny sposób ogrzewania. Będzie on odpowiedni szczególnie w nowo powstałych domach jednorodzinnych. Mowa o buforze ciepła z grzałką elektryczną, którego używamy w taryfie nocnej.

Aby stosować tego typu rozwiązanie konieczne będzie zawarcie umowy o dwustrefową taryfę za prąd. Taryfy tego typu oznaczane są kryptonimem G12 i dzielą się na dwie strefy:

• strefa nocna obowiązuje w godzinach od 22:00 do 6:00 oraz od 13:00 do 15:00. Cena za prąd w tych godzinach jest niższa.
• strefa dzienna obowiązuje w pozostałych godzinach. Cena za prąd jest wtedy wyższa.

Dokładne ceny i godziny obowiązywania poszczególnych stref mogą różnić się w zależności do operatora, z którego usług zdecydowaliśmy się skorzystać. Co ciekawe, niektórzy operatorzy oferują również taryfę G12w, która gwarantuje tańszy prąd również w weekendy.

Zasada działania bufora ciepła z grzałką elektryczną jest dość prosta. Grzałki umieszczone w buforze ciepła włączają się automatycznie o określonych godzinach i grzeją bufor tak długo, jak to jest możliwe. Konieczne jest zastosowanie nie tylko instalacji trójfazowej, ale również grzałki o mocy około 10 kW. Umożliwia to odpowiednio szybkie grzanie zbiornika, dzięki czemu ładowanie bufora w czasie, gdy prąd jest najtańszy, będzie maksymalnie efektywne.

Aby móc odpowiednio przygotować nasz dom na grzanie go z pomocą bufora ciepła w godzinach z tańszym prądem, konieczne będzie zastosowanie:

• przyłączy elektrycznych,
• bufora ciepła,
• grzałki elektrycznej o łącznej mocy około 10 kW,
• opcjonalnie ogrzewania podłogowego.

Bufor ciepła z grzałką elektryczną świetnie sprawdzi się w domach, które są odpowiednio zaizolowanie i które do ogrzania budynku stosują jedynie podłogówkę. Ma na to wpływ niska temperatura wody, którą potrzebuje ogrzewanie podłogowe, w porównaniu do klasycznej instalacji grzejnikowej. Bufor nadal będzie grzał jak najdłużej i będzie on osiągał jak najwyższą temperaturę, jednak energia, którą uda mu się zebrać będzie mogła być użytkowana o wiele dłużej. Istnieje również możliwość podłączenia do tego typu bufora kolektorów słonecznych, które dodatkowo są w stanie wspomóc ogrzewanie i pozwolą zaoszczędzić prąd. Podgrzanie wody za pomocą solarów do temperatury nawet 40 stopni Celsjusza jest możliwe w naszym klimacie przez większość roku, nawet w okresie zimy.

Niewątpliwą zaletą tego typu rozwiązania jest to, że jest ono łatwe i skuteczne w montażu. Dodatkowo kable elektryczne oraz grzałki w porównaniu do pomp ciepła są praktycznie bezawaryjne. Nie jest to również inwestycja kosztowna, ponieważ wymaga od nas jedynie zasilania trójfazowego dla grzałek, które i tak jest instalowane w większości nowo powstałych domów jednorodzinnych. Dodatkowo zastosowanie tego typu bufora ciepła nie wymaga od nas budowy kotłowni, ani nawet komina. Samo ogrzewanie jest w pełni bezobsługowe i nie emituje zanieczyszczeń. Nie jest to również rozwiązanie drogie. Na większości terenów możemy wybrać operatora i jego usługi w taki sposób, że oferta będzie dla nas jak najkorzystniejsza. Jest to również doskonała alternatywa dla gazu ziemnego, który nie wszędzie może być przyłączone.

Jednak jak każde rozwiązanie również bufor ciepła z grzałką elektryczną ma swoje wady. Wymaga od nas bowiem dostosowania stylu życia do stref energii elektrycznej. Nie dla każdej rodziny będzie to łatwe i komfortowe. Problemem może być również sytuacja, kiedy w naszej okolicy pojawiają się przerwy w dostawie prądu.

Jaki bufor z pompą ciepła?

W przypadku, gdy decydujemy się na bufor ciepła do pomp ciepła, za magazynowanie energii może odpowiadać na przykład podłogówka z wylewką. Takie rozwiązanie cechuje się bardzo wysoką pojemnością cieplną nawet w sytuacji niewielkiego wzrostu temperatury. Nie w każdym przypadku mamy jednak możliwość stosowania ogrzewania podłogowego, szczególnie jeśli nasz dom został już wybudowany, a my nie chcemy robić w nim generalnego remontu. Może to również generować wysoki koszt. W tego typu sytuacjach polecane jest zastosowanie grzejników niskotemperaturowych lub klimakonwektorów. Są to odbiorniki, które charakteryzują się małą pojemnością cieplną. W efekcie niezbędne jest zastosowanie również magazynu energii cieplnej w postaci zbiornika buforowego.

Zastosowanie takiego rozwiązania pozwala nam na wydłużenie poszczególnych cyklów pracy naszej pompy ciepła dzięki akumulacji nadwyżek energii oraz przekazywaniu jej w późniejszym czasie w sposób proporcjonalny do potrzeb. Bufor ciepła daje nam również możliwość na połączenie kilku różnych źródeł ciepła w jednym systemie. Pompa ciepła może być stosowana razem z kolektorami słonecznymi, kominkami z płaszczem wodnym, czy nawet z kotłem szczytowym. Jednak w pierwszej kolejność energię cieplną do buforu przekazują rzecz jasna źródła ciepła, których eksploatacja w danej sytuacji jest najmniej kosztowna. Wyróżnić możemy kilka zbiorników buforowych:

• Podstawowy bufor ciepła. Swoją budową mogą przypominać sprzęgło hydrauliczne o bardzo dużej pojemności. Dzięki ich zastosowaniu możliwe jest wydłużenie poszczególnych cykli pracy pomp ciepła. Duża część z nich pozwala nam również zintegrować kilka różnych źródeł ciepła, dzięki temu, że zostały w nich zastosowane warstwowe układy króćców. Cechują się bardzo prostą konstrukcją i stosunkowo niską ceną. Co ważne nie zostają w nich zamontowane wymienniki ciepła, nie mogą więc pełnić funkcji podgrzewacza ciepłej wody użytkowej.
• Typu “zbiornik buforowy w zbiorniku”. Są pewnego rodzaju rozwinięciem tego, jak wyglądają proste zbiorniki buforowe. Powstają poprzez zintegrowanie górnej części pojemnościowym podgrzewaczem ciepłej wody użytkowej. Istnieje możliwość wyposażenia ich również we wbudowane wymienniki ciepła, jakimi są wężownice. W efekcie oprócz samej pompy ciepła mają one możliwość zasilania również zbiornika na przykład poprzez wykorzystanie energii pochodzącej z kolektorów słonecznych lub kominków z płaszczami wodnymi. Ich ogromną zaletą jest nie tylko prostota wykonania, ale również bardzo kompaktowa budowa. Dzięki temu mamy możliwość zaoszczędzenia miejsca w naszej kotłowni.
• Z wbudowanymi wężownicami. Jest to rozwiązanie, które umożliwia nam zminimalizować ryzyko powstania przerw związanych z pompą ciepła, gdy woda jest ciepła. Wężownica jest na tyle efektywnym wymiennikiem ciepła, że podgrzewa wodę użytkową w sposób przepływowy. Jedna z części wężownicy umiejscowiona jest na dole bufora ciepła, gdzie zasilana jest instalacja pompy ciepła ogrzewająca nasz dom. W miejscu tym zimna woda, która trafia do wężownicy, jest w stanie ogrzać się wstępnie aż do czynnika, który zasila instalację podłogową. Kolejno woda użytkowa płynie poprzez wężownicę do górnej części bufora ciepła, gdzie woda ma o wiele wyższą temperaturę. W miejscu tym woda użytkowa ulega podgrzaniu i trafia do instalacji. Niewątpliwą zaletą tego typu zbiorników jest bardzo prosta budowa oraz to, że nie ma ryzyka, że zgromadzi się osad lub bakterie termofilne. Nie istnieje również ryzyko, że cykle pracy pompy ciepła w momencie, gdy woda jest ciepła, będą krótkie. Niestety wadą tego rozwiązania jest to, że nie mamy możliwości dokładnego regulowania, jaka jest temperatura wody oraz nie ma możliwość uzyskania wysokich jej przepływów. Ograniczenia te wynikają z tego, że wężownica ma ograniczoną moc, jednak zbiorniki tego typu połączone z pompą ciepła sprawdzą się do ogrzewania pomieszczeń w domkach jednorodzinnych.

Warstwowy układ wody

Warstwowy układ wody to pewnego rodzaju zestawu, który powstaje z połączenie zbiornika buforowego wyposażonego w dużą liczbę króćców z przepływowym podgrzewaczem ciepłej wody użytkowej, który wyposażony został w płytowy wymiennik ciepła. Jeśli podgrzewacz będzie cechował się odpowiednio dużą powierzchnią lub zastosowana w nim zostanie kaskada, możemy osiągnąć bardzo wysoki przepływ wody. Co za tym idzie, jest to bardzo dobre rozwiązanie w przypadku budynków wielorodzinnych. Zaletą tego rozwiązania jest to, że łączy ono dwie skrajności. Ponieważ z jednej strony pozwala na magazynowanie dużej ilości energii oraz gwarantuje bezpieczeństwo przepływowego ogrzewania ciepłej wody użytkowej. Wszystko dzięki temu, że energia magazynowana pozostaje w górnej części zbiornika, a nie w wodzie użytkowej. W efekcie ryzyko związane z rozwojem bakterii termofilnych jest zdecydowanie niższe.

Nie mniej ważną kwestią jest również określenie, jaka pojemność zbiornika buforowego będzie odpowiednia dla nas i naszej rodziny. Podejmując decyzję, pod uwagę musimy wziąć nie tylko to, aby nasza rodzina miała zapewniony komfort związany z dostępem do ciepłej wody użytkowej, ale również optymalizację długości cykli pracy pompy ciepła. Dopiero to pozwoli na uzyskanie pełnego komfortu. Aby uzyskać taki efekt, powinniśmy dobrać zbiornik buforowy o pojemności co najmniej 50 l górnej warstwy podgrzewacza na jednego członka naszej rodziny. Aby osiągnąć redukcję liczby cykli pracy sprężarki, zalecane jest natomiast, aby dolna warstwa naszego zbiornika nie była mniejsza niż 10-20 l/1 kW mocy pompy ciepła.

Niższą wartość powinniśmy wybrać, jeśli w naszym domu zastosowaliśmy ogrzewanie podłogowe, natomiast wyższą, jeśli ogrzewamy budynek przy użyciu grzejników. Jeśli planujemy podłączyć zbiorniki buforowe do innych źródeł ciepła w instalacji, również powinniśmy uwzględnić wymagania, jakie dotyczą konkretnie danej technologii. W przypadku jeśli w systemie grzewczym będą kolektory słoneczne zaleca się zbiorniki buforowe od 80 l do nawet 100 l na 1 m2 kolektora. W przypadku kominka z płaszczem wodnym zaleca się zbiorniki buforowe od 20 l do 50 l na 1 kW. Niższe wartości są odpowiednie w przypadku, gdy nasz kominek lub kocioł wyposażony został w automatyczną regulację wydajności.

Pamiętajmy, że w każdym przypadku magazyn na energię powinien być odpowiednio chroniony przed jej stratami. Z tego powodu warto decydować się na modele, które charakteryzują się jak najniższym strumieniem strat ciepła. Wartości te zawsze jesteśmy w stanie sprawdzić nie tylko na etykiecie energetycznej, ale również na karcie produktu. Bardzo ważną kwestią jest również odpowiednie zaizolowanie termiczne rur, które łączą zbiornik buforowy z instalacją.

Bufor ciepła schemat instalacji centralnego ogrzewania

Nie każdy bufor ciepła jest zbudowany w ten sam sposób. O stopniu jego skomplikowania oraz o budowie instalacji, w której będzie on wykorzystany, decyduje nie tylko ilość, ale również rodzaj źródeł ciepła, jakie będą wykorzystywane do jego zasilania.

Kocioł zasypowy może ładować na kilka różnych sposobów i zazwyczaj odbywa się to poprzez:

• Grawitację. W takim przypadku do załadowania buforu możliwe jest zastosowanie kilku różnych metod. W zależności od tego, jaką wybierzmy, mogą być one bardziej lub mniej skomplikowane. Mamy również możliwość zastosowania grzania grawitacyjnego. Jednym z warunków zastosowania tego typu rozwiązania jest to, aby wlot buforu umiejscowiony został wyżej niż wylot z kotła. Zastosowanie tak prostego układu niesie ze sobą niestety kilka wad takich, jak:
  • zimny powrót – woda powracająca do kotła może cechować się bardzo niską temperaturą, która utrzyma się jeszcze na długo po jego rozpaleniu. Sytuacja, gdy stosowana jest ochrona powrotu, jest odmienna, ponieważ kocioł, który dopowiada za grzanie bufora ciepła, nie ma przestoju. W efekcie pracuje on cały czas z dość dużą mocą. Dzięki temu przeciąg w kanałach spalinowych zdecydowanie zmniejsza ryzyko kondensacji groźnych składników spalin na wymienniku.
  • stopniowe nagrzewanie – grawitacja powoduje, że cała woda, która zdołała się w kotle podgrzać, zostanie wyssana. Z tego powodu bufor nie będzie mógł się od razy podgrzać do wyższej temperatury, ponieważ w pierwszej kolejności cała jego objętość musi przepływać przez kocioł. Co ważne stanie proces ten odbywa się wielokrotnie, a nie jak mogłoby się wydawać tylko raz. Z każdym obiegiem woda będzie stopniowo podgrzewana o kilka stopni. To jak szybko woda będzie osiągała odpowiednio wysoką temperaturę, w zupełności zależy od tego, jaką aktualną moc ma kocioł.
• Pompę. Większym stopniem skomplikowania charakteryzuje się układ, w którym zastosowana została pompa. Jednak rozwiązanie to nie ma wad, które występują, jeśli zdecydujemy się na stosowanie grawitacji. Warunkiem poprawnego działa, jest oczywiście tutaj odpowiedni montaż. Ważne, aby układ ładowania bufora posiadał nie tylko pompę, ale również zawór termostatyczny, który odpowiada za ochronę powrotu. Kocioł charakteryzuje się krótkim obiegiem, którego temperatura regulowana jest za pomocą trójdrożnego zaworu termostatycznego umieszczonego na powrocie kotła. Obieg ten cechuje się tym, że woda zawracana zostaje do kotła tak długo, jak nie osiągnie odpowiedniej temperatury, która została wcześniej ustalona w zaworze temperatury. Dopiero po uzyskaniu wymaganej temperatury możne ona zasilić bufor. Dzięki temu wyeliminowany zostaje problem, jakim jest zimny powrót, oraz co ważne podniesiona zostaje temperatura związaną z ładowaniem bufora ciepła.
• Laddomat. Laddomat łączy w sobie nie tylko pompę, ale również zawory odcinające i termostatyczną regulację przepływu. Dodatkowo zapewnia minimalny grawitacyjny przepływ w sytuacjach, gdy następuje przerwa w dostawie prądu. Jego zasada działania jest bardzo podobna, jednak wszystkie podzespoły, które są najbardziej istotne, montuje się w jednym korpusie. Dzięki temu woda z krótkiego obiegu przekazywana jest do bufora ciepła dopiero w momencie, gdy uzyskała odpowiednią temperaturę. Jej regulacja jest możliwa dzięki zastosowaniu wkładek termostatycznych o określonej temperaturze otwarcia. Nie jest to jednak rozwiązanie idealne. Największą wadą są ceny za wkładki termostatyczne, które mogą kosztować nawet tysiąc złotych. Dodatkowo pamiętajmy, że nie mamy dowolnej regulacji przepływu wody przez kocioł co.

Jak zbudowane są bufory ciepła?

Ilość przyłączy, które znajdują się w buforze ciepła, jest uzależniona od tego, ile finalnie źródeł ciepła oraz odbiorników planujemy w nim połączyć. Podstawową wersją bufora ciepła, która jedynie łączy kocioł z ogrzewaniem grzejnikowym lub podłogowym wymaga od nas tak naprawdę jedynie zbiornika z czterema przyłączami. Tego typu bufor ciepła jest łatwo dostępny i nie powinniśmy mieć większego problemu z zakupem takiej postaci zbiornika buforowego. Istnieją jednak o wiele bardziej skomplikowane bufory ciepła, takie jak łączące wiele różnych możliwych źródeł ciepła i sposobów jego odbioru. Tego typu bufor może składać się z:

• Kotła – którego zadaniem jest dostarczenie ciepłej wody użytkowej. Z tego powodu przyłączone zostaje zasilanie umiejscowione u góry, natomiast powrót na dole. Dzięki temu możliwe jest zagrzanie kotłem całej objętości, jaką posiada bufor.
• Solarów – wężownica łącząca z kolektorami powinna znajdować się jak najniżej, ponieważ działają one o wiele efektywniej, gdy muszą ogrzać zimną wodę.
• Pompy ciepła – nie zaleca się, aby zasilanie z pompy ciepła znajdowało się wyżej niż połowa wysokości bufora, z tego powodu, że temperatura wody z pompy ciepła wynosi zazwyczaj do 35 do 60 stopni Celsjusza. Z tego właśnie powodu woda z pompy ciepła w zależności od tego, jaką temperaturę osiągnie, będzie raz wędrowała w górę, a raz w dół.
• Grzejników lub ogrzewania podłogowego – zasilanie do tego odbiornika ciepła powinno znajdować się w najwyższej części zbiornika, natomiast jego powrót powinien umiejscowiony być lekko powyżej lejka solarnego.
• Wężownicy CWU – służy ona bezpośrednio do przepływowego grzania wody użytkowej.

Przyłącza związane z zasilaniem i powrotem powinny kończyć się wewnątrz bufora kątem prostym, który ustawiony zostaje w sposób, który umożliwia pobieranej oraz odprowadzanej wodzie ruch wirowy. Wspomaga to odpowiednie uwarstwienie wody wewnątrz buforu ciepła. Kierunek ruchu wody powinien być przeciwny do ruchu wskazówek zegara.

Stosowanie wężownicy jest wymagane jedynie w momencie, gdy konieczne jest rozdzielenie dwóch układów. Dzieje się tak w przypadku grzania CWU oraz stosowania kolektorów słonecznych.

Opinie, czyli czy warto wybrać bufor ciepła?

Bufor ciepła pomimo tego, że nie jest jeszcze popularnym rozwiązaniem w Polsce, to posiada bardzo pozytywne opinie osób, które go użytkują. Niewątpliwe zalety, jakie wskazują jego użytkownicy to między innymi stosunkowo łatwa konstrukcja oraz co ważne, niezawodność działania. Zastosowanie bufora ciepła w domku jednorodzinnym niesie za sobą również wiele korzyści. Jednym z nich jest to, że centralne ogrzewania kotłem na paliwo stałe zazwyczaj charakteryzuje się dość niewielkim czasie palenia. Natomiast bufor ciepła jest w stanie zwiększyć czas dostarczania energii grzewczej do grzejników lub co ważne, również do ogrzewania podłogowego. A jak wiemy, podłogówka sama w sobie jest oszczędnym rozwiązaniem, które jest w stanie dość długo utrzymać ciepło w pomieszczeniach. Jeśli zdecydujemy się na montaż bufora ciepła w układzie wraz z płaszczem wodnym, może on nam bardzo skutecznie posłużyć do skutecznego ogrzewania naszego domu.

Co ważne, bufor pozwala nam również na bardzo długie nagrzewanie CWU. Jeśli zdecydujemy się podłączyć do pieca zasobnik ciepła, CWU będzie nagrzane aż do momentu, w którym opał z paleniska ulegnie wypaleniu. Dzięki zastosowaniu bufora czas ten jest znacznie wydłużony, aż do momentu, w którym we wnętrzu buforu znajduje się czynnik grzewczy. Co ważne istnieje również możliwość elektrycznego podgrzewania wody poprzez zastosowanie buforu ciepła z grzałką elektryczną.

Tak pozytywne opinie osób, które zdecydowały się na zastosowanie buforów ciepła w swoich domach, są również związane z bezpieczeństwem pracy układów grzewczych. Bufor ciepła w takich wypadkach pełni również funkcję ochronną przed nadmiernym nagrzewaniem się czynników grzewczych. Zjawisko, jakim jest zagotowanie kotła, może przecież doprowadzić do poważnych uszkodzeń w całym układzie. Bufor ciepła jest więc dodatkowo elementem bezpieczeństwa, dzięki któremu zapobiegamy negatywnym skutkom niedostatecznego odbioru energii elektrycznej.

Bufor ciepła 1000l – na jak długo wystarcza?

Tak jak w wielu przypadkach, tak samo w przypadku buforu ciepła im jest on większy, tym lepiej dla nas. Polecaną pojemnością dla domku jednorodzinnego o powierzchni około 150 m2 do instalacji z buforem ciepła jest zbiornik od 1000 do 2000 litrów. Jednak finalna pojemność bufora, jaki zostanie przez nas zastosowany, powinna być ściśle powiązania z zapotrzebowaniem naszego budynku na ciepło. Jeśli mamy taką możliwość najlepiej zastosować taki bufor, aby w okresie zimy jego ładowanie musiało odbyć się maksymalnie raz na 24 h.

Najlepiej ustalić, jakie jest realne zapotrzebowanie naszego gospodarstwa domowego na moc grzewczą za pomocą jednej z dostępnych metod. Pozwoli to realnie rozpoznać potrzeby naszej rodziny, a co za tym idzie zastosować taki bufor, który pozwoli spełnić oczekiwania.

Jeśli udało nam się ustalić zapotrzebowanie naszej rodziny na moc grzewczą najłatwiej pomnożyć kW przez 24 h, dzięki czemu otrzymamy, jakie maksymalnie dobowe zużycie ciepła oraz jaką pojemność powinien mieć nasz bufor ciepłej wody. Dzięki temu rozpalanie w kotle przypadnie maksymalnie raz na 24 h. Jeśli więc przykładowo nasza rodzina zużywa dziennie 5 kW, to będzie ona potrzebowała buforu o 120 kWh.

Biorąc pod uwagę ciepło właściwe wody, jesteśmy w stanie określić, że 1000 l wody, która została podgrzana o 60 stopni Celsjusza, jest w stanie przechować około 65 kWh energii. Aby więc móc pomieścić około 120 kWh energii, które są potrzebne naszej rodzinie, najbardziej odpowiedni będzie wybór buforu ciepła o pojemności niemal 2000 l wody.

Ilość ciepła, jaka będzie możliwa nie tylko do zmagazynowania, ale również do odebrania z pojemności bufora 1000 l zależy zarówno od maksymalnej temperatury wody w buforze, jak i od tego, jaka jest minimalna użyteczna temperatura wody potrzebna do ogrzania budynku. Dolna granica użyteczności wody zawsze zależy od tego, jaka w naszym domu została zastosowania instalacja grzewcza. Najlepiej sprawdza się oczywiście ogrzewanie podłogowe, które wymaga jedynie wody o temperaturze 30 stopni Celsjusza. Podczas gdy w przypadku grzejników za małą mocą może być już zasilanie wodą o temperaturze 40 stopni Celsjusza. W okresie mrozów za niską temperaturą może być nawet 50 stopni Celsjusza.

Jeśli bufor montowany w naszym domu ma służyć również do ogrzania CWU, oczywiste jest, że będzie on się również o wiele szybciej rozładowywał. W takim przypadku mamy dwa rozwiązania. Pierwszym jest częstsze jego ładowanie, natomiast drugim jest zwiększenie jego pojemności. CWU zazwyczaj nagrzewa się maksymalnie do 55 stopni Celsjusza. W tym wypadku zagrzanie 100 l CWU jest w stanie pochłonąć około 4,5 kWh. Energia ta zostaje zgromadzona w około 70 litrach wody znajdującej się w buforze. Jednak na poczet strat należy przyjąć szacunek, że do zagrzania 100 l CWU potrzebne będzie nam minimum 100 l pojemności naszego bufora ciepła.

Jeśli po dokonaniu obliczeń okaże się, że pojemność odpowiedniego bufora jest za duża do naszego domu, istnieje możliwość zamontowania mniejszego. Może tak zdarzyć się w przypadku, gdy nie mamy wystarczająco dużo miejsca w kotłowni lub po prostu tak duża pojemność bufora jest dla nas zbyt droga. Mniejszy bufor ciepła w dalszym ciągu spełnia swoją rolę i zachowuje swoje zalety, nie jest jednak aż tak efektywny, jak jego większa wersja. W przypadku mniejszego bufora skraca się również czas pomiędzy kolejnymi rozpaleniami.

Oszczędności z zastosowania bufora ciepła

Dzięki temu, że zostanie przez nas zastosowany bufor ciepła, kocioł zasypowy w naszym domu może pozostać czysty oraz co ważne nie będzie on dla nas bardzo wymagający w aspekcie obsługi. W pewnym sensie staje się podobny do kotła podajnikowego, jednak co ważne, możemy w nim dowolne paliwo, które jest dla nas najkorzystniejsze pod względem finansowym. Dodatkowo spalanie jest bardzo efektywne oraz dodatkowo czyste, wszystko dzięki pracy kotła z pełną mocą.

Zastosowanie buforu ciepła jest dla nas również oszczędnością czasu. Użytkowanie instalacji z buforem ciepła pozwala na bardzo rzadkie wizyty w kotłowni – im większy bufor ciepła zastosujemy, tym rzadziej musimy go obsługiwać. Zimą będzie to konieczne co kilka dni, natomiast latem nawet raz na tydzień. Jego zastosowanie wiąże się również wyrównaną temperaturą w całym budynku. Bufor ciepła nie jest więc tylko wspomaganiem naszego kotła, a magazynem, ciepła, który łączy w sobie różne funkcje, a co za tym idzie, pozwala nam na dowolne jego wykorzystanie w zależności do potrzeb naszej rodziny. Sami przecież najlepiej wiemy, na czym zdecydowanie moglibyśmy zaoszczędzić.

Bufor ciepła może łączyć w sobie funkcje zarówno bojlera CWU, zbiornika dla kolektorów słonecznych, przechowalni ciepła prądu zmagazynowanego w tańszej taryfie.

Dzięki temu, że ciepło gromadzone jest w jednym miejscu, nie musimy wyposażać się w osobne zbiorniki, każdy do innego celu. Pozwala to również na zaoszczędzenie miejsca, które byłoby przez nas zmarnowane na ich rozstawienie i montaż. Dzięki temu, że ciepłą wodę przechowujemy w jednym miejscu, które jest bardzo dobrze zaizolowane, bufor ciepła pozwala na ograniczenie strat ciepła, co realnie wpływa na niższe koszty.

Co ważne nie jest to również rozwiązanie, w które będziemy musieli inwestować w najbliższym czasie. Bufor ciepła wykonany jest w sposób bardzo prosty oraz trwały. Nie dotyka go szybka korozja, która związana jest z bojlerami CWU. Nie musimy obawiać się więc, że trzeba będzie go w niedługim czasie wymienić. Dzięki zastosowaniu buforów ciepła ze wszystkimi ich korzyściami jesteśmy w stanie osiągnąć zwrot kosztów inwestycji w ciągu zaledwie kilku następnych lat.

Bufor ciepła z zasobnikiem CWU – cena

Sama wiedza dotycząca tego, jak należy podłączyć bufor ciepła, nie jest wystarczająca. Aby praca w systemie grzewczym znajdującym się w naszym domu była jak najbardziej efektywna, niezbędne jest również odpowiednie dobranie samego bufora ciepła.

W Polsce niesłabnącą popularnością cieszą się najprostsze bufory ciepła. Pojemność takich buforów ciepła nie przekracza 1000 litrów. Jeśli instalacja grzewcza w naszym domu nie zawiera paneli słonecznych lub zasobnika z CWU nie jest konieczne montowanie dodatkowej wężownicy. W takim wypadku średnia cena za bufor ciepła wacha się do 1500 zł do 3000 zł.

Bufor ciepła, który współpracuje z zasobnikiem CWU lub innymi systemami grzewczymi musi być wyposażony w odpowiednio dobraną wężownicę. W takich przypadkach cena wzrasta i za taki bufor ciepła zapłacimy od 3000 zł do 4500 zł. Jednak na ostateczną cenę zakupu bufora ciepła największy wpływ ma sam producent zbiornika oraz rozwiązania, na jakie zdecydujemy się przy zakupie.

Jak podłączyć bufor ciepła?

Bufory ciepła są w stanie działać w systemie grzewczym w wielu różnych schematach, dzięki czemu pozwalają nam na dowolne połączenie większej ilość źródeł ciepła. Podstawowy montaż bufora ciepła obejmuje: bufor, piec, zasobnik ciepła oraz grzejniki.

Zasada działania bufora opiera się na grawitacji. Z tego właśnie powodu wlot, przez który wpadał będzie nagrzany czynnik grzewczy do wnętrza bufora, powinien być umiejscowiony wyżej od wylotu. Zasada ta jest najważniejsza i dzięki niej możliwe jest przepływanie czynnika grzewczego przez bufor w sposób prawidłowy.

Czynnik zazwyczaj przepływa przez zasobnik, który służy do podgrzania CWU, kolejno dopływa do grzejników, gdzie pozwala na ogrzanie pomieszczenia. Gdy ulegnie wystudzeniu, przechodzi przez dolną część bufora ciepła, gdzie następnie ponownie wędruje do pieca. W sytuacji, gdy kocioł ulegnie wystudzeniu, czynnik grzewczy ponownie zostaje przeprowadzany przez bufor, gdzie zostanie nagrzany przez znajdująca się w nim ciepłą wodę. Proces ten powtarza się tak długo, jak długo nie ulegnie wystudzeniu ciecz, która znajduje się wewnątrz bufora ciepła.

Tak właśnie wygląda podłączenie bufora w najprostszy z możliwych układów. Jednak schemat zależy też od rodzaju instalacji centralnego ogrzewania i może zostać wzbogacony o klapowy zawór zwrotny. Nie jest to skomplikowane, jednocześnie jest bardzo skutecznym zabezpieczeniem. Jego zadaniem jest zapobieganie grawitacyjnego obiegowy, w kierunki innym niż planowany.

Niestety nie da się jednoznacznie określić, jak należy podłączyć bufor ciepła, ponieważ schemat instalacyjny w systemie grzewczym z buforem ciepła powinien zostać dopasowany indywidualnie do tego, jakie są warunki oraz do tego, jakie są oczekiwanie rezultaty. Pomimo tego, że schematy podłączenia są różne i dopasowane bezpośrednio do użytkownika, to po zamontowaniu bufora ciepła potrzebne jest upewnienie się, że kocioł ma zapewnioną ochronę powrotu.