Wylewka samopoziomująca: cena, rodzaje, wykonanie [krok po kroku]

Zanim podłoga zostanie ostatecznie wykończona wykładziną, płytkami ceramicznymi czy panelami, zwykle konieczne jest odpowiednie przygotowanie podłoża. W tym właśnie celu na posadzkę stosuje się wylewkę samopoziomującą. Wylana płynna masa ulega sile grawitacji, co zapewnia łatwe krycie. Po rozprowadzeniu wylewka samopoziomująca tworzy równą i gładką powierzchnię. Taki podkład jest w stanie idealnie wypełnić wszelkie nierówności i przykryć ubytki. Jego prawidłowe wykonanie w dużym stopniu wpływa na możliwości w zakresie wykończenia podłogi. Czym charakteryzują się wylewki samopoziomujące? No to i inne pytania dotyczące tego materiału postaramy się odpowiedzieć w tym artykule.

Co to jest wylewka samopoziomująca?

Wylewka samopoziomująca to specyficzny podkład podłogowy. Nazywana jest również masą samo-rozlewną. Ma postać suchej mieszanki, powstałej na bazie cementu lub anhydrytu. Zaprawę tego typu stosuje się w celu wypoziomowania i wygładzenia podłoża przed wykonaniem ostatecznego wykończenia. Wylewki samopoziomujące układać można ręcznie lub za pomocą specjalnych maszyn budowlanych. Wyroby te posiadają płynną lub półpłynną strukturę, która zapewnia optymalne zespolenie z podłożem. Wylana zaprawa nie ulega odkształceniom na początkowym etapie dojrzewania, przez co zwykle nie wymaga zbrojenia. Podczas rozlewania masa ulega samoistnemu wyrównaniu się. Przy prawidłowym wykonaniu, taki podkład nie wymaga nanoszenia praktycznie żadnej korekty i poprawek. Niektóre wylewki samopoziomujące schną szybciej, jednak zależy to głównie od ich rodzaju. Powierzchnia zwykle jest jednak dostatecznie utwardzona już po paru godzinach, dzięki czemu można bez przeszkód po niej chodzić. Produkt ten charakteryzuje się dużą odpornością na pękanie, dzięki czemu prace wykończeniowe da się rozpocząć dość szybko.

Za sprawą wylewki samopoziomującej uniknąć można wielu problemów wykonawczych, które występują przy stosowaniu rozwiązań standardowych. Wbrew swojej nazwie, wylewka tradycyjna jest układana, a nie wylewana.

Realizacja prac wymaga w tym przypadku przygotowania listew prowadzących, które odpowiadają za wyznaczenie końcowego poziomu mieszanki. Między nimi rozsypuje się wyrób, a następnie rozkłada na skutek przesuwania wzdłuż specjalnej łaty. W ten sposób uzyskana grubość warstwy jest dostatecznie stała i równa. Zadanie to teoretycznie nie wydaje się trudne. Ustawienie listew jest jednak dość czasochłonne i nierzadko sprawia sporo problemów. Aby dobrze wypoziomować podkład, trzeba zadbać o dużą dokładność. Przy każdej korekcie listew należy przeprowadzić kontrolę poziomicą. Na dodatek prace wykonuje się w niewygodnej pozycji, na kolanach. W przypadku wylewki samopoziomującej wygląda to zupełnie inaczej.

Produkt ten z powodzeniem może służyć jako podłoże pod parkiet, panele winylowe, panele podłogowe, wykładzinę PVC czy płytki ceramiczne. W zależności od rodzaju zaprawy, uzyskana powierzchnia jest optymalnie przystosowana do różnych typów wykończeń. Podkład wykonany w ten sposób stanowi też optymalne podłoże do realizacji dalszych prac, np. nanoszenia warstwy izolacji. Wylewka samopoziomująca sprawdzi się zarówno do wyrównania nierównej starej powierzchni, jak i w formie nowego, samonośnego podkładu. Poziom przyszłej posadzki wyznaczyć można za pomocą rozstawionych w pomieszczeniu stojaków niwelacyjnych oraz niwelatora. Na kolejnym etapie wystarczy po prosty wylać podkład przy użyciu giętkiego, poprowadzonego od pompy przewodu. Wylewanie masy prowadzić należy okrężnymi ruchami i równomiernie, celem ułatwienia rozpływania się mieszance. Na koniec posadzka odpowietrzana jest w procesie sztangowania i finalnie wyrównywana szczotkami. Wszystkie prace wykonać można na stojąco, bez obawy o ból pleców. W porównaniu z wylewką tradycyjną, masę samopoziomującą wyróżnia więc duża praktyczność.

Parametry i rodzaje wylewek

Wylewki samopoziomujące klasyfikować można w oparciu o trzy główne kryteria.

Grubość wylewki

Wylewki cienkowarstwowe występują w różnej grubości warstwy od 2 mm do 50 mm i stosuje się je głównie w celu wyrównania podłoża. Na rynku dostępne są wylewki grubowarstwowe mogą mieć grubość warstwy sięgającą nawet 10 cm. Można nimi nie tylko wyrównywać podłoże, ale też wykorzystać je w formie samodzielnego podkładu podłogowego.

Szybkość wiązania

Kolejny podział dotyczy szybkości, z jaką wylewka samopoziomująca ulega wiązaniu. Wylewki szybkowiążące nazywane są również szybko-sprawnymi. Wylewka samopoziomująca szybkoschnąca gwarantuje, że dalsze prace da się rozpocząć po 2-3 dniach po ich wylaniu. Poza szybkowiążącymi wyróżnia się także wylewki samopoziomujące o standardowym czasie wiązania. W ich przypadku proces schnięcia wstępnego zajmuje od kilku do kilkunastu godzin. W tym czasie po podłodze można chodzić, jednak prace wykończeniowe powinno się wykonać dopiero po wyschnięciu całkowitym. W zależności od typu wylewki i grubości warstwy, może to potrwać nawet kilka tygodni.

Rodzaj zastosowanego spoiwa

Kolejnym kryterium podziału jest rodzaj spoiwa zastosowanego w produkcie. Pod tym względem wyróżnia się wylewki samopoziomujące anhydrytowe oraz cementowe. W pierwszym przypadku spoiwem jest odwodniona odmiana gipsu, zwana anhydrytem. Masa tego typu może mieć grubość warstwy od 2 mm w przypadku wylewki cienkowarstwowej. Istnieją też znacznie grubsze niż wylewki cienkowarstwowe warstwy, spełniające funkcje jastrychu. Warto wspomnieć, że cechą charakterystyczną anhydrytu jest długi czas schnięcia wylewki, wynoszący do dwóch godzin od momentu przygotowania. Tego typu wylewka wyróżnia się słabą kurczliwością w trakcie schnięcia. W budownictwie mieszkaniowym polecana jest przy ogrzewaniu podłogowym, ze względu na wykazywanie dobrej przewodności cieplnej. Jej zastosowanie wiąże się jednak z pewnymi ograniczeniami.

Warto wspomnieć, że przeznaczona jest wyłącznie do suchych wnętrz, dlatego nie może być używana w kuchniach, łazienkach i piwnicach. Pomieszczenia te zbyt mocno narażają podkład na zawilgocenie. Spoiwem w wylewce samopoziomującej cementowej jest cement. Jako dodatki stosuje się kruszywo i polimery, a w niektórych przypadkach także dodatek włókna szklanego. Z masy samopoziomującej robić można odkłady o grubościach 1 mm – 55 mm, a z płynnych jastrychów cementowych do nawet 100 mm. Krócej od wylewki samopoziomującej anhydrytowej schnie schnie wylewka samopoziomująca cementowa. Charakteryzuje się odpornością na obciążenia i dużą wytrzymałością. Może być stosowana w nieogrzewanych pomieszczeniach, także tych wyposażonych w system ogrzewania podłogowego.

Wylewkę samopoziomującą na bazie cementu wyróżnia ponadto wodoodporność. Może być używana w pralniach, kuchniach i łazienkach. Produkt ten sprawdza się zarówno w pomieszczeniach mieszkalnych, jak i rozmaitych zastosowaniach użytku publicznego i komercyjnego. Specyficznym rodzajem mas samopoziomujących są ponadto epoksydowe wylewki samopoziomujące. To syntetyczne wyroby, przeznaczone do wylewania w cienkich warstwach. Charakteryzują się podwyższoną odpornością na wodę, przez co mogą być stosowane w warunkach zawilgocenia. Niektóre z nich nadają się także do wykorzystania na zewnątrz. Wiele zależy od rodzaju substancji wzbogacających w składzie. Ich udział w całej masie powinien być jednak na tyle duży, aby zapewnić wystarczającą elastyczność wylewki.

Gdzie stosować wylewkę samopoziomującą?

Właściciele przeprowadzanych inwestycji budowlanych często nie przywiązują dostatecznej uwagi do jastrychu, na którym instalowane jest podłoże. Pracownicy ekip montażowych starają się wówczas zasugerować zastosowanie wylewki samopoziomującej, co bywa odbierane z niechęcią. Inwestor może w takiej sytuacji zadecydować o późniejszym przeprowadzeniu prac. Należy jednak pomyśleć o tym odpowiednio wcześnie, jeszcze przed montażem okładziny. Poszczególne ich rodzaje różnią się różnymi wymaganiami dotyczącymi podłoża.

Każda warstwa wykończeniowa potrzebuje jednak solidnej ochrony przed wilgocią i równego podłoża. Jeżeli zwykła wylewka nie spełnia podstawowych wymogów przed montażem podłogi, rozwiązaniem może być właśnie wylewka samopoziomująca. Masy tego typu to idealne rozwiązanie w sytuacjach, gdy konieczne jest zwiększenie grubości warstwy podkładu. W ten sposób zamontowane podłoże może znaleźć się nieco wyżej, co pozwoli na wyrównanie jego poziomu względem paneli podłogowych. Wylewki samopoziomujące w zdecydowanej większości stosuje się jako warstwy wyrównawcze na podłożach i jastrychach. Niektóre z nich wykorzystywane są także jako samonośne podkłady podłogowe. W sprzedaży nietrudno znaleźć produkty dedykowane konkretnym zastosowaniom.

Samodzielny dobór wylewki na podstawie informacji na opakowaniu byłby trudny i czasochłonny, ze względu na sporą liczbę produktów w tej klasie. Poszczególne rodzaje zapraw potencjalnie wykorzystać da się w wielu różnych zastosowaniach. Niektóre z nich mogą lepiej nadawać się do określonych zadań, podczas gdy inne poradzą sobie w tych samych warunkach znacznie gorzej. Przykładem może być zaprawa samopoziomująca do stosowania na zewnątrz. Tutaj zalecany jest wybór masy epoksydowej, ewentualnie cementowej. Zdecydowanie gorzej sprawdzi się wylewka anhydrytowa. Wylewka wykorzystywana w warunkach zewnętrznych musi być elastyczna. Powinna wykazywać się maksymalną odpornością na wilgoć, a przynajmniej posiadać odpowiednią impregnację. Anhydryt nie jest w stanie spełnić tych wymagań na zadowalającym poziomie.

Wylewki samopoziomujące mogą być opracowywane także z myślą o zastosowaniu w konkretnych pomieszczeniach. Rozwiązanie to często wykorzystywane jest w garażach, które zwykle są niedogrzane i nadmiernie wilgotne. Tutaj ponownie nie sprawdzi się wylewka samopoziomująca anhydrytowa. Lepszą propozycją jest zaprawa betonowa lub epoksydowa. Z tych samych względów wylewka anhydrytowa nie sprawdzi się w łazience. Tego rodzaju pomieszczenia wymagają stosowania produktów, które wyróżnia wysoka odporność na dużą wilgotność. Zasady obowiązujące wylewek zewnętrznych obowiązują również przy balkonach. Nawet jeżeli jego przestrzeń nie jest narażona na bezpośrednie nasłonecznienie, wciąż wymaga solidnej ochrony przed deszczem. Specyficznych warunków wymagają płytki ceramiczne. W ich przypadku wylewka samopoziomująca powinna być jak najbardziej przyczepna. Wynika to z faktu, że płytki same są stosunkowo gładkie i wymagają przygotowania podłoża dobrze przylegającego.

Wylewka samopoziomująca zalety i wady

Zalety wylewki samopoziomującej

Wykonanie wylewki samopoziomującej jest wygodniejsze i znacznie szybsze. Pozwala na uzyskanie optymalnie wypoziomowanej powierzchni, które nie trzeba zacierać ręcznie. Podczas układania nie powstają żadne skazy, dzięki czemu od razu można przejść do wykończenia. W przypadku niektórych przestrzeni nie ma nawet konieczności układania dekoracyjnego wykończenia, np. w garażu czy na balkonie. Warstwa wylewki samopoziomującej w zupełności sprawdzi się w nich jako bezpośrednia podłoga. Trzyosobowa ekipa potrafi wykonać nawet 1000 m2 takiego podkładu dziennie. Powierzchnie o takich parametrach oczywiście rzadko występują w domach i mieszkaniach, trudno jednak nie docenić tego rozwiązania przy realizacji prac na własną rękę. Z posadzkami da się uporać sprawie i szybko. Przy ogrzewaniu podłogowym, wylewka samopoziomująca zapewnia szczelne otoczenie rurkom instalacji.

Posadzka może pobierać ciepło na większej powierzchni, dzięki czemu bardziej równomiernie i szybciej zostanie ono przekazane do pomieszczenia. Rozwiązanie to sprzyja optymalizacji reakcji na zmiany temperatury, a tym samym zmniejszeniu rachunków za energię. Wylewka samopoziomująca jako podkład podłogowy nie posiada szczególnych wad. Uzyskanie pożądanego efektu może jednak sprawiać pewne trudności. Jej wykonanie wymaga bowiem przeprowadzenia wszystkich prac zgodnie z różnymi wymogami technologicznymi. W rezultacie ryzyko popełnienia błędów wykonawczych jest dość duże.

Dość powszechną czynnością jest celowe otwieranie okien celem przyspieszenia procesu schnięcia zaprawy. Wywołuje to jednak przeciąg, który może doprowadzić do miejscowego odparowywania wody. W rezultacie pojawiają się skurczowe pęknięcia i odspojenia, spowodowane niedostateczną hydratacją. Problemem jest także ogrzewanie w tym samym celu. Pod wpływem ciepła woda odparowuje z podkładu, przez co niemożliwe jest jej zawiązanie. Następstwem jest występowanie dodatkowych naprężeń, przez co wylewka samopoziomująca odspaja się. Zalety i wady zależą także od rodzaju wylewki samopoziomującej, a tym samym indywidualnych parametrów poszczególnych rozwiązań. Widać to doskonale na przykładzie wylewek anhydrytowych. Można z nich robić całe jastrychy wyrównujące powierzchnie, ponieważ są w stanie zniwelować nawet bardzo duże ubytki od 20 do 100 mm. Wylewka cienkowarstwowa anhydrytowa cechuje się wysoką odpornością na skurcz w trakcie wiązania oraz sporą wytrzymałością mechaniczną. Po ułożeniu, wylewki anhydrytowe nie wymagają praktycznie żadnych dodatkowych zabiegów czy zbrojenia. Nie ma też potrzeby wykonywania w nich szczelin dylatacyjnych, za wyjątkiem tych na obwodzie między ścianą i podkładem w pomieszczeniach poniżej 50 m2.

Anhydrytowa wylewka samopoziomująca jest przy tym bardzo praktyczna. Samopoziomujący podkład podłogowy szczególnie dobrze sprawdzi się w budownictwie mieszkaniowym, we wnętrzach gdzie zainstalowano ogrzewanie podłogowe. Zaprawy tego typu są odporne na wysokie temperatury i stosunkowo niedrogie. Działanie samopoziomujące jest naturalną cechą anhydrytu, dzięki czemu wykonana z niego wylewka nie potrzebuje szczególnych dodatków wzbogacających. Aplikacja masy nie jest skomplikowana, ze względu na lekkość oraz stosunkowo szybkie wiązanie. Taki produkt charakteryzuje się ponadto długą przydatnością do użycia, czyli tzw. czasem otwartym. Przy praktycznym stosowaniu zaprawy anhydrytowej sięga on 45-150 minut. Niestety, wylewki anhydrytowe nie są pozbawione wad. Nie zaleca się stosować ich w pomieszczeniach narażonych na kontakt z wodą, czyli łazienkach, kuchniach, pralniach czy garażach. Nie sprawdzą się również w warunkach zewnętrznych, np. na taras, balkon czy schody. Wynika to z braku dostatecznej odporności na działanie czynników atmosferycznych.

Swoje wady i zalety posiadają także wylewki cementowe. Do ich atutów zaliczamy dużą odporność i wytrzymałość. Mogą być stosowane zarówno w pomieszczeniach wewnętrznych, jak i na zewnątrz. Korzystnymi parametrami cechują się zwłaszcza masy wzbogacane składnikami mrozoodpornymi. Cementowa wylewka cienkowarstwowa sprawdzi się we wnętrzach o dużym obciążeniu i znacznym natężeniu ruchu. Można ją stosować również w pomieszczeniach nieogrzewanych. Produkt ten jest wytrzymały nie tylko na niskie temperatury i wilgoć, ale również zginanie. Najczęściej układa się cienką warstwę cementowej wylewki, o celu wyrównania podłoża 1 mm – 20 mm. Po upływie 7-28 dni da się ułożyć na niej posadzkę. Ile schnie schnie wylewka samopoziomująca? W przypadku szybkowiążącej wylewki samopoziomującej, dalsze prace rozpocząć można nawet po 2-3 dniach.

Wady wylewki samopoziomującej

Cementowa wylewka samopoziomująca nie jest niestety pozbawiona wad. Robienie szczelin dylatacyjnych nie jest wymagane w pomieszczeniach do 35 m2, ale dla podłoża ogrzewanego – do 20 m2. Wykonanie dylatacji wymaga podzielenia wylewanej powierzchni na pola. W tym celu trzeba naciąć ich granice oraz napełnić szczeliny taśmą poliuretanową lub innym elastycznym materiałem. Wylewkę rozprowadza się pasami, z zastosowaniem packi stalowej. Na koniec wylewkę należy jeszcze odpowietrzyć wałkiem kolczastym. W szczególnych przypadkach niezbędne może się okazać wykonanie wylewki grubowarstwowej.

Podłoża drewniane, z izolacją termiczną lub innymi utrudnieniami często wymagają zbrojenia siatką z włókna szklanego. W skrajnych przypadkach konieczna jest siatka stalowa.

W porównaniu z anhydrytowymi, cementowa wylewka grubowarstwowa jest droższa. Cechują się ponadto niższą niż wylewka anhydrytowa odpornością na skurcz podczas wiązania.

Ile kosztuje wylewka samopoziomująca?

Rozpiętość cenowa mas samopoziomujących jest dość duża. Koszt produktu zależy w dużym stopniu od wytrzymałości oraz czasu schnięcia. Wylewki samopoziomujące najczęściej sprzedawane są w postaci suchego proszku, dostępnego w opakowaniach 25-kilogramowych. Przy zakupie należy mieć na uwadze wydajność wylewki samopoziomującej. Kwestia ta uzależniona jest od grubości podłoża, jaka ma być w zamierzeniu uzyskana. W zależności od rodzaju wylewki oraz jej składu, na zrobienie jednego metra kwadratowego o grubości warstwy 8 mm zużywa się około 1,3, kg zaprawy. Cena masy to ok. 30-60 zł, jednak zdarzają się i droższe produkty. Do tego należy oczywiście doliczyć koszty materiałów i robocizny. W przypadku korzystania z usług podwykonawcy przy realizacji wylewki samopoziomującej, warto dokładnie przeanalizować cenniki poszczególnych firm. Podana cena powinna obejmować koszt razem z materiałem.

Wykonanie wylewki samopoziomującej krok po kroku

Zanim przystąpimy do wykonania wylewki samopoziomującej należy przede wszystkim przygotować odpowiednie wyposażenie. Do wymieszania zaprawy najlepiej sprawdzi się głęboki pojemnik. Celem wyznaczenia granicy wylewki warto zastosować kołki lub repery. Dobrze też wyposażyć się w poziomicę. Aby ułatwić rozprowadzenie gruntu, należy mieć przy sobie szczotkę z włosiem. Mając na uwadze konieczność odpowietrzenia wylewki, warto rozważyć zastosowanie wałka kolczastego na długim trzonku. Chodzenie po wylewce znacząco ułatwiają specjalne nakładki kolczaste na obuwie. Przydatna może się okazać ponadto taśma dylatacyjna, czyli pianka polietylenowa.

Kolejna ważna kwestia podczas wykonania wylewki samopoziomującej to temperatura otoczenia. Wylewkę samopoziomującą powinno się wykonać w sprzyjających warunkach. Optymalna temperatura to ok. 10-25 stopni Celsjusza.

Przygotowanie podłoża do wykonania wylewki samopoziomującej

Już na samym początku warto też ocenić stan techniczny podłoża, na którym robiona będzie wylewka. W razie konieczności należy dokonać ewentualnych napraw. Rodzaj wylewki samopoziomującej powinien być dopasowany zarówno do przewidywanego materiału wykończeniowego, jak i specyfiki samego pomieszczenia. Przygotowanie podłoża pod wylewkę to pierwszy krok prac wykonawczych. Powierzchnia powinna być sucha i odkurzona. Podłoże trzeba oczyścić z zabrudzeń każdego typu, w tym pyłów i tłuszczów. Mocno zapylone i tłuste miejsca mogą doprowadzić do całkowitej utraty wiązania istniejącej posadzki z wylewką. Należy też zadbać o nierówne podłoże, wybrzuszenia i wgłębienia, które przekraczają dopuszczalną grubość układanej masy. W razie występowania większych nierówności należy przystąpić do wyrównania podłoża poprzez wypełnienie ich zaprawą cementową. Od dobrego przygotowania podłoża pod masę samopoziomującą w dużym stopniu zależy trwałość wykonanej wylewki. Powierzchnia powinna być nie tylko równa, ale również nieco szorstka. Takie rozwiązanie znacząco zwiększa przyczepność rozkładanej masy dla już istniejącej posadzki.

Gruntowanie podłoża

Kiedy prace związane z oczyszczaniem zostaną zakończone, należy przeprowadzić gruntowanie podłoża. Aby przeprowadzić gruntowanie podłoża stosuje się środki podnoszące przyczepność nowej masy do posadzki. Gruntowanie podłoża pozwala też na wyrównanie poziomu chłonności podkładu pod wylewkę. W ten sposób nowa masa wylewki zabezpieczana jest przed przedwczesnym schnięciem, np. pod wpływem wchłonięcia wilgoci przez betonową posadzkę. Jeżeli procesy wysychania masy wylewki przebiegają zbyt szybko, występuje ryzyko jej pękania oraz przedwczesnego osłabienia. Gruntowanie podłoża jedno- lub dwukrotne należy przeprowadzić w sytuacji, gdy wylewka układana jest na powierzchnię bezpośrednio. Gruntowanie podłoża to ważny etap prac, a sam grunt schnie zwykle około 2-3 godzin.

Wykonanie dylatacji przed wylaniem masy samopoziomującej

Kiedy podłoże pod wylewkę zostanie już odpowiednio przygotowane i zagruntowane, konieczne jest zrobienie dylatacji podłoża. Ich obecność wymagana jest z różnych względów. Dylatacje obwodowe powinny zostać wykonane wzdłuż ścian. W przypadku pomieszczeń o nieregularnym kształcie, zwykle stosuje się dylatacje pośrednie. Sprawdzają się zwłaszcza wówczas, gdy wylewane pola są wąskie i długie – jak np. korytarze. Przy bardzo dużych powierzchniach, dylatacje pośrednie wykonuje się w progach drzwiowych. Ich rozstaw zależy od typu użytej wylewki samopoziomującej oraz od docelowej grubości podłoża. Nie bez znaczenia pozostają dylatacje już istniejące w podłożu, które powinny być odtworzone w nowej warstwie wlewki. Pola dylatacyjne z reguły posiadają powierzchnię ok. 50-100 m2. Jeśli decydujemy się na ogrzewanie podłogowe, dylatacje pośrednie wykonać należy jeszcze przed układaniem wylewki samopoziomującej. W tym celu najlepiej zastosować specjalne listwy dylatacyjne.

Szczelin dylatacyjnych nie powinno się nacinać po wykonaniu, ponieważ wiąże się to z ryzykiem uszkodzenia rurek w ogrzewaniu podłogowym. W takich zastosowaniach zwykle wykorzystuje się pola dylatacyjne z wylewek cementowych, powiadających powierzchnię do 40 m2. Umieszczenie wokół ścian taśmy dylatacyjnej lub cienkich pasków styropianu umożliwi wylewce anhydrytowej swobodną pracę, a także ochroni ją przed pękaniem. W przypadku układania wylewki cementowej oraz podzielenia jej na pola dylatacjami, należy je wykonać poprzez nacięcie powierzchni wylewki i wypełnienie szczelin trwale elastycznym materiałem – np. poliuretanową taśmą.

Podkład należy zazbroić jedynie wówczas, gdy zaleca to producent. Wylewki cienkie zbroi się specjalną siatką z włókna szklanego, którą należy ułożyć na podłożu. Wylewki powyżej grubości warstwy 2, 5 cm wymagają zbrojenia siatką stalową, o oczkach 10 cm x 10 cm oraz średnicy 4 mm.

Wyznaczanie poziomu masy samopoziomującej

Po wykonaniu dylatacji można przejść do wyznaczania poziomu wylewki, a także rozpocząć przygotowanie i wylewanie masy samopoziomującej. W pierwszym przypadku najlepiej zastosować gotowe lub przenośne repery. Innym rozwiązaniem może być wwiercenie w podłoże kołków rozporowych, w które na odpowiednią wysokość wkręca się wkręty. Wyznaczenie wybranym sposobem punktów poziomu znacząco ułatwia wylewanie masy samopoziomującej. Na tym etapie warto skorzystać także z poziomicy lub niwelatora.

Przygotowanie masy samopoziomującej

Wylewki samopoziomujące sprzedawane są w postaci suchej mieszanki. Przed przygotowaniem zaprawy samopoziomującej warto sprawdzić datę jej produkcji. Maksymalny czas przechowywania wyrobu może być różny. Lepiej unikać produktów, których termin przydatności zbliża się do wygaśnięcia. Sucha mieszanka wymaga przede odpowiedniego zmieszania z wodą. Należy bezwzględnie przestrzegać zaleceń producenta w tym zakresie, zwłaszcza przy doborze proporcji. Wylewkę w formie proszku najlepiej wsypać do pojemnika i wymieszać z precyzyjnie odmierzoną ilością wody. Przedział ilości dodawanej wody przeważnie podawany jest na worku z mieszanką – np. 4,5 – 5 litrów cieczy na każde 25 kg produktu. Niepożądane zmiany w parametrach masy samopoziomującej mogą wystąpić pod wpływem zarówno nadmiaru, jak i niedoboru cieczy. Brak dokładności grozi przede wszystkim zmniejszeniem wytrzymałości podkładu. Jeżeli ilość wody będzie zbyt mała, zaprawa nie zdoła się rozpłynąć. W rezultacie uzyskanie gładkiej i równej powierzchni nie będzie możliwe. Należy wówczas dodać więcej wody do przygotowanej wcześniej zaprawy, zamieszać oraz ponownie sprawdzić rozpływ. Problemy mogą wystąpić także przy przedozowaniu wody. Zaprawa samopoziomująca będzie się wówczas segregować, a uzyskana powierzchnia stanie się pylista i słaba.

Wylewka w takiej postaci nie nadaje się już do odratowania i wykorzystania. Należy przygotować nową, pamiętając o dodaniu odpowiednio mniejszej ilości wody. Najlepiej postępować zgodnie z instrukcją zamieszczoną na opakowaniu. Rozdrobnienie wylewki samopoziomującej w nieodpowiedniej ilości wody to bardzo często popełniany błąd. Kluczowa w ocenie prawidłowości wykonania mieszanki jest konsystencja. Przekłada się ona na korzystne parametry robocze, a tym samym jakość uzyskanej posadzki.

Konsystencja masy samopoziomującej nie powinna być ani za rzadka, ani a gęsta. W obu przypadkach występuje ryzyko utraty właściwości samopoziomujących wylewki. Miarą pozwalającą na ustalenie prawidłowej konsystencji wylewki samopoziomującej jest jej rozpływ. Jedynie zaprawa o prawidłowej wartości tego parametrów zachowuje się we właściwy sposób podczas aplikacji. Warto więc przeprowadzić test rozpływu wylewki samopoziomującej, sprawdzając proporcje mieszania. W tym celu należy odmierzyć miarką minimalną ilość wody sugerowaną przez producenta. Suchą mieszankę samopoziomującą powinno się wsypywać stopniowo, a następnie przez 2-3 minuty mieszać całość wolnoobrotowym mieszadłem. Po zakończeniu tej czynności mieszankę należy odstawić na około 2 minuty. W ten sposób wszystkie polimery i dodatki zdążą się aktywować. Po upływie tego czasu należy ponownie krótko zamieszać wyrób.

Zestaw do testu rozpływu wylewki samopoziomującej składa się z pierścienia oraz podziałki. Na tej drugiej wskazane są optymalne miary, do których masa powinna rozprowadzić się na pierścieniu. Zestaw tego typu da się łatwo wykonać samodzielnie. Pierścieniem może być zwykła płytka z okręgiem o średnicy 68 mm oraz wysokości 35 mm. Na początek należy wypełnić pierścień gotową zaprawą, a następnie płynnymi ruchami doprowadzić do jej naturalnego rozlania. Kiedy masa przestanie płynąć, wystarczy zmierzyć średnicę powstałego obszaru. Najlepiej zrobić to w dwóch kierunkach prostopadłych od siebie. Przechylając pierścień z zaprawą, można też ocenić jednorodność zaprawy. Jeżeli wylewka mieści się w normie zgodnej z podziałką, nadaje się do wykonania podkładu podłogowego. Rozpływ gotowej zaprawy podawany jest w danych technicznych produktu. Kiedy proporcje mieszania zostaną już ustalone, warto przygotować miarkę pozwalającą na szybkie i precyzyjne odmierzanie właściwej ilości wody. Najlepiej napełnić nią pojemnik do ustalonego poziomu, a następnie zaznaczyć to miejsce flamastrem. W ten sposób bez żmudnego mierzenia uda się zachować właściwe proporcje mieszania.

Zmierzoną średnicę rozpływu należy porównać z wartością wskazaną zalecaną dla danej masy samopoziomującej. Wartości te są jednak dość orientacyjne. Na konsystencję wylewki samopoziomującej wpływają bowiem też inne czynnik. Należy do nich nie tylko grubość planowanej posadzki, ale też wiek samej zaprawy. Warto pamiętać o konieczności zachowania identycznej konsystencji przez cały proces wylewania. Podczas prac należy więc za wszelką cenę unikać sytuacji, w której od zaprawy odzieli się woda. Rozrabianie masy w proszku znacząco ułatwia wcześniejsze wlanie do wiadra jedynie niewielkiej ilości wody. Suchą mieszankę należy wsypywać stopniowo. Jeżeli wiadro w całości zostanie napełnione masą i zalane wodą, mieszanie zaprawy może stać się problematyczne. Ma to szczególne znaczenie, gdy nie istnieje możliwość skorzystania z mieszadła elektrycznego o odpowiedniej mocy. Jeżeli jednak takie narzędzie się znajdzie, należy dość ostrożnie się z nim obchodzić.

Zbyt szybkie mieszanie wody z suchą masą może wywołać efekt spienienia mieszanki. W rezultacie na wykonanej wylewce uwidocznią się nieduże kratery powietrzne. Nadmiar pęcherzyków powietrza może negatywnie wpłynąć na wytrzymałość powierzchni. Aby rozwiązać ten problem, trzeba przeprowadzić odpowiednie zabiegi odpowietrzające. Usunięcie pęcherzyków powietrza może być wykonane za pomocą wałka kolczastego, którym należy przejechać kilka razy po rozłożonej masie. Masa samopoziomująca powinna zostać wykorzystana bezpośrednio po rozrobieniu. Aby rozprowadzić wyrób, należy wylać go z pojemnika na podłoże. Najlepiej zacząć od najdalej położonego narożnika pomieszczenia, co znacząco ułatwi pracę. Ważne, aby nie rozprowadzać wylewki począwszy od ścian położonych blisko wejścia.

Rozkładanie masy samopoziomującej można przeprowadzać za pomocą wiader i kuwet. Do dużych powierzchni sprawdzą się również agregaty. Wylewkę najwygodniej rozprowadza się długą pacą zębatą. Do odpowietrzania służy wspomniany wcześniej wałek kolczasty. Narzędzie to nie tylko wyrównuje, ale też ujednolica powierzchnię. Masę rozlaną na podłożu można też rozprowadzać specjalnymi listwami zgarniającymi. Masa samopoziomująca charakteryzuje się doskonałą rozpływnością, jednak z czasem zaczyna się wiązać. Do układania ręcznego na większych nierównościach, masa może nie wypoziomować się dostatecznie. W rezultacie dojdzie do mniejszych lub większych odwzorować wklęsłości i wypukłości podłoża. Aby temu zaradzić, należy w miejscach nierówności wylać cieńszą lub grubszą warstwę zaprawy. Jeżeli wypukłości i wklęsłości są bardzo duże, konieczne jest wyznaczenie docelowego poziomu wylewki siatką raperów Prace warto prowadzić sprawnie i w jednolitym tempie.

Podczas wylewania masy samopoziomującej z jednego pojemnika, należy równocześnie rozrabiać kolejną porcję wylewki. W ten sposób można je ze sobą połączyć jeszcze w płynnej fazie. Z tego względu zalecane jest wykonywanie wylewki samopoziomującej przez przynajmniej trzy osoby. Podczas układania należy pilnować maksymalnej i minimalnej grubości wylanej warstwy wskazanej przez producenta. Jeżeli warstwa będzie zbyt cienka, wylewka straci wytrzymałość i może popękać jeszcze na etapie schnięcia. W przypadku warstw nadmiernie grubych, często występującym zjawiskiem jest wewnętrzne pęcznienie mieszanki. Na jego skutek również dojść może do spękania wylewki samopoziomującej. Na ścianach pomieszczenia warto co 1-2 metry zaznaczyć docelowy poziom wylewki. W ten sposób będzie można na bieżąco kontrolować grubość, a w razie konieczności stosunkowo szybko dolać brakującą ilość lub zebrać nadmiar masy samopoziomującej. W zależności od grubości wylanej warstwy podkładu i rodzaju zaprawy, na wyrównaną powierzchnię można wejść po upływie kilku lub dopiero kilkudziesięciu godzin. Po wylewce najlepiej poruszać się w obuwiu opatrzonym specjalnymi nakładkami kolczastymi.

Wykończenie podłogi

Te działania można rozpocząć nie wcześniej, niż po upływie doby od położenia wylewki. Warto o tym pamiętać zwłaszcza, jeżeli czas potrzebny do zakończenia prac jest ograniczony i trzeba się pospieszyć. Z reguły im grubsza warstwa, tym dłużej zaprawy samopoziomujące wysychają. W tym okresie należy przede wszystkim ograniczyć duże wahania temperatur. Dla masy samopoziomującej najbardziej niebezpieczne jest zbyt szybkie wyschnięcie, które prowadzi do występowania spękań. Latem warto więc gotową wylewkę każdego dnia zrosić wodą. Takie rozwiązanie nie tylko ograniczy spękania, ale też korzystnie wpłynie na różne procesy zachodzące w masie. Zabiegi pielęgnacyjne najlepiej wykonywać przez ok. 10 dni od wylania zaprawy. Warto pamiętać, że masa samopoziomująca nie pozwala na wykonanie spadków podłogi. Bywa to problematyczne np. w pralniach i garażach, gdzie w podłodze często obecne są wpusty odwadniające. Należy w takiej sytuacji zastosować standardową, posadzkową wylewkę betonową i od razu wykonać spadki. Docelowy, precyzyjny proces profilowania podłogi powinien być wykonany dopiero na etapie wykończenia – np. podczas układania płytek ceramicznych czy płytek gresowych. Przy wykańczaniu podłogi warto mieć na uwadze nie tylko względy estetyczne tego przedsięwzięcia, ale też użytkowe przygotowanie podłoża.

Prawidłowe wykonanie wylewki samopoziomującej daje pewność, będzie ona służyła długo i efektywnie. Inwestycja czasu w prace przygotowawcze może się zwrócić w latach bezproblemowej eksploatacji.