Zioła w ogrodzie: sadzenie, uprawa ziół w przydomowym ogródku

Zioła w ogrodzie mają nie tylko charakter ozdobny. Większość roślin roztacza wokół siebie wspaniały aromat, który przyciąga różne owady. Uprawa ziół nie jest szczególnie skomplikowana i nawet początkujący ogrodnik powinien poradzić sobie z ogródkiem ziołowym. Zakładając ogródek ziołowy trzeba jedynie pamiętać o kilku kwestiach, o czym poniżej.

Uprawa ziół

Zioła w ogrodzie nie potrzebują dużej ilości miejsca, aby ładnie rosnąć. Znacznie ważniejsze są warunki, jakie możemy im zagwarantować. Wybierając miejsce na najpopularniejsze zioła w przydomowym ogrodzie należy wybierać ciepłe i słoneczne stanowiska. Mała ilość słońca sprawia, że zioła w ogrodzie będą wyrastać wysoko, ale ich liście pozostaną niewielkie i przede wszystkim bez aromatu. W zasadzie jedynymi wyjątkami będą zioła do ogrodu pochodzące z terenów o umiarkowanym klimacie, które sobie świetnie radzą w półcieniu:

• mięta pieprzowa,
• lubczyk,
• melisa,
• koper,
• trybula.

Tym gatunkom należy również zapewnić więcej wilgoci do dobrego wzrostu. Teren pod uprawę ziół powinien również być osłonięty, ponieważ te rośliny źle znoszą przeciągi. Grządki mogą mieć około 0,25 – 2 m pod każdy gatunek, ale nie ma też przeszkód, aby uprawiać zioła ogrodowe w skrzynkach lub doniczkach. Wiele zależy od wielkości ogrodu, ale również indywidualnych upodobań domowników. Niektórzy preferują sadzenie aromatycznych roślin w pojemnikach, aby można je było rozlokować np. na tarasie, bezpośrednio przy siedziskach. Woń ziół wpływa wyjątkowo pozytywnie na samopoczucie człowieka.

Ogródek ziołowy warto wzbogacić o rośliny miododajne, ponieważ niektóre kolorowe i pachnące zioła mają nie tylko właściwości lecznicze, ale przyciągają pszczoły i innych zapylaczy. Warto wspomnieć, że niektóre zioła do ogrodu ogrodowe odstraszają szkodniki.

Jeżeli teren ogrodu jest niewielki, to ziołowy zakątek może mieć formę:

1. Ogródka skalnego;
2. Rabaty z dowolnej kompozycji wybranych ziół, która może mieć kształt prostokąta, elipsy bądź koła.
   Warto pamiętać, że to rabaty prostokątne będą najwygodniejsze w pielęgnacji, szczególnie gdy ich powierzchnia nie przekroczy 2 m2;
3. Kobierca z nisko rosnących gatunków – najlepiej takich, których wysokość osiąga 40 – 90 cm (niższe rośliny mogą się okazać trudne w uprawie przy problemach ze schylaniem się);
4. Ziołowego chodnika z ziołami rosnącymi pomiędzy kamiennymi płytami tworzącymi np. ścieżkę.

W przypadku możliwości wygospodarowania dużej przestrzeni warto zorganizować osobny ziołowy ogródek kwaterowy. Każda kwatera z wybranymi ziołami byłaby wtedy przedzielona ścieżkami szerokimi na co najmniej 50 cm. Takie ścieżki przede wszystkim ułatwią dostęp do roślin, ale jednocześnie nie pozwolą na duże rozprzestrzenienie się gatunków ekspansywnych, jak mięta. Można je wykonać nie tylko z płyt kamiennych czy betonowych, ale także ze żwiru, cegieł, czy płyt ażurowych. Zioła w ogrodzie będą zarastać wolne powierzchnie, a dzięki temu ulegną zatarciu ostre i regularne linie podziału. Cała kompozycja nabierze więc niezwykle swobodnego charakteru.

Ciekawym zabiegiem może być również wydzielenie rabaty za pomocą niezbyt wysokiego żywopłotu, który nie zasłoni dostępu promieni słonecznych do ziół. Nadaje się tutaj niski bukszpan, ale również zioła ogrodowe z tendencją do drewnienia, jak:

• ruta,
• lawenda,
• tymianek,
• szałwia,
• hyzop,
• bylica boże drzewko.

Przy rozmieszczaniu ziół na rabacie bardzo ważne jest, aby zwrócić uwagę na ich wysokość oraz ekspansywność rozrostu.

Odpowiednia ziemia pod ogródek ziołowy

Zioła w ogrodzie rosną najlepiej w dobrze się nagrzewających i lekkich glebach próchniczych. Należy również zwrócić uwagę, aby grunt nie był zbyt kwaśny – przy pH poniżej 6 zaleca się jego zwapnowanie. Wystarczy wtedy rozsypać kredę lub dolomit. Świetnym pomysłem będzie również użyźnienie gleby rozłożonym kompostem w ilości około 5 kg/m2.

Największym problemem okazują się ciężkie i podmokłe gleby gliniaste. W takich warunkach zioła w ogrodzie marnieją albo w ogóle nie chcą wzejść, jeżeli uprawia się je z nasion. Jedynym wyjściem będzie wykonanie rabat podwyższonych i wzmocnionych palisadami drewnianymi albo niskimi murkami oporowymi. Podwyższenia należy wypełnić odpowiedniej jakości ziemią i dopiero wtedy sadzić rośliny. W takiej podwyższonej rabacie nie zalega woda, a dodatek żyznej ziemi umożliwi wzrost ziołom. Warto przy tym pamiętać, że kocanka piaskowa, macierzanka, lawenda, hyzop czy lebiodka doskonale się czują nawet w piaszczystej glebie i świetnie znoszą suszę (a na pewno znacznie lepiej niż zbyt dużą wilgoć).

Przed sianiem lub sadzeniem powinno się ziemię przekopać i dobrze spulchnić.

Jednocześnie też dobrze usunąć wszystkie chwasty.

Doświadczeni ogrodnicy zalecają ponadto, aby wokół zakątka ziołowego na świeżym powietrzu posadzić aksamitki, które odstraszają szkodniki.

Podstawowe zasady kompozycji ziół w ogrodzie

Zasady kompozycji ziół w zasadzie nie różnią się niczym w stosunku do projektowania rabat kwiatowych.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, aby:

• W części centralnej uprawy ziół znajdowały się zioła wysokie, natomiast pozostałe najlepiej sadzić w kierunku brzegu rabaty w miarę zmniejszania się ich wysokości, ponieważ taki układ zapewni jednym i drugim optymalne warunki wzrostu;
• W przypadku ograniczenia rabaty murem bądź żywopłotem, najwyższe zioła w ogrodzie powinny się znaleźć właśnie pod ową ścianką;
• Zioła jednoroczne najlepiej sadzić razem, co ułatwi ich późniejszą pielęgnację i najlepiej co roku zmieniać im miejsce.

Bardzo ważne jest również zapamiętanie, że podczas uprawy ziół niektóre rośliny charakteryzują się wyjątkowo silnym rozrostem, więc mogłyby zagłuszyć inne gatunki posadzone zbyt blisko nich.

Taka jest mięta pieprzowa, ale również melisa, lebiodka, rumianek czy szałwia lekarska – tworzą one naprawdę długie i silne rozłogi, więc potrzebują dużo miejsca.

W razie zbyt dużego rozrostu należy również rozważyć usunięcie rozłogów.

Szczególnie delikatne są zaś takie zioła w ogrodzie, jak:

• rozmaryn,
• majeranek ogrodowy,
• bazylia.

O jeszcze jednej kwestii nie wolno zapomnieć chcąc założyć ogródek ziołowy – niektóre gatunki lubią określone sąsiedztwo i jeżeli posadzi się obok siebie zioła w ogrodzie, które nie mają na siebie pozytywnego wpływu, to trudno liczyć na ich ładny wzrost. Poszczególne rośliny mogą nawzajem hamować swój wzrost i jednocześnie zagłuszać inne.

Zioła wieloletnie bardzo nie lubią, kiedy nieustannie zmienia się ich najbliższe sąsiedztwo, więc chcąc założyć ogródek ziołowy korzystnie sadzić je razem.

Jeżeli chodzi o rośliny jednoroczne, to bezpośrednio obok siebie w ogródku ziołowym czy na kuchennym parapecie można posadzić (nawet w jednym pojemniku):

• Koper,
• Majeranek,
• Rzeżucha,
• Trybula,
• Natka pietruszki.

W przypadku ziół wieloletnich można tworzyć następujące kompozycje:

• Szałwia i oregano;
• Szałwia, estragon, tymianek, melisa i szczypiorek.

Warto podkreślić niezwykle pozytywny wpływ melisy na inne zioła w ogrodzie. Podobnie też rozmaryn wykazuje dobry wpływ na wzrost bazylii.

Jednocześnie niektóre zioła uprawiane w przydomowym ogrodzie potrzebują dużo miejsca dla siebie i najlepiej sadzić je samotnie, jak:

• Lawenda,
• Bylica piołun,
• Lubczyk,
• Ogórecznik lekarski,
• Hyzop.

Gatunki ziół potrzebujące sporo przestrzeni można posadzić w pobliżu niektórych roślin ozdobnych lub krzewów owocowych.

Bylica piołun ma właściwości chroniące porzeczki przed rozwojem grzybów.

Lawenda zaś idealnie komponuje się z różami.

Zioła jednoroczne w uprawie

Jednoroczne zioła w ogrodzie mają zazwyczaj charakter przyprawowy i doskonale wzbogacają smak potraw oraz aromat potraw.

Najbardziej popularne zioła jednoroczne

Bazylia

Bazylia pospolita o słodkawym, a zarazem delikatnie pikantnym smaku jest wyjątkowo chętnie wykorzystywana w kuchni. Oczywiście liście bazylii stosuje się do pizzy, warzyw strączkowych czy przyprawiania mięs. Bazylia to roślina, która doskonale harmonizuje się z pomidorami. Bazylia jest dość wrażliwa na przymrozki, więc należy ją wysadzać do gruntu dopiero w drugiej połowie maja. W związku z tym, że bazylia najlepszy smak ma przed kwitnieniem, zaleca się usuwanie pędów kwiatostanowych przez całe lato. Bazylia bardzo nie lubi przeciągów – sadzi się ją w miejscach zacisznych i słonecznych.

Majeranek

Majeranek ogrodowy najczęściej stosuje się w kuchni w formie zasuszonej i dlatego ścina się jego pędy po ukazaniu się pierwszych pąków kwiatowych. Kwitnie od czerwca do pierwszych przymrozków. Warto jednak od czasu do czasu wykorzystywać świeże listki, które mają niesamowity aromat. Ta roślina nadaje się szczególnie do warzyw strączkowych, dań mięsnych i ryb. Mało osób wie, że w siedliskach naturalnych (w rejonach śródziemnomorskich) majeranek jest wieloletnim półkrzewem. W naszych warunkach klimatycznych najczęściej ma charakter rośliny jednorocznej ze względu na niską odporność na mróz. Ziemia pod uprawę majeranku powinna być bogata wapń, dobrze spulchniona i przepuszczalna. Majeranek nie lubi za dużo wilgoci.

Cząber

Cząber ogrodowy wyrasta do około 50 cm i wymaga silnego nasłonecznienia do wzrostu. Niekorzystnie działają na niego silne wiatry i kwaśna gleba, natomiast doskonale znosi suszę. Cząber można wysiewać bezpośrednio do gruntu – w kwietniu i w odstępach co 30 cm. Jeżeli cząber uprawia się z rozsady, należy gotowe sadzonki wsadzać w drugiej połowie maja. Cząber kwitnie od lipca do sierpnia i jest to roślina miododajna, więc przyciąga pszczoły i motyle.

Kminek

Kminek zwyczajny preferuje słoneczne stanowiska, a także gleby zasobne w wapń. Jest dość odporny na przymrozki, więc nasiona można wysiewać bezpośrednio do gleby już wczesną wiosną. Trzeba zadbać o regularne odchwaszczanie kminku i regularne podlewanie w przypadku bezdeszczowej pogody. Można również pod wysianiem wzbogacić wilgotną glebę w torf zasadowy, który będzie utrzymywał odpowiedni poziom wilgoci.

Kolendra

Kolendra siewna jest rośliną miododajną, a jej baldachowate kwiaty w kolorze białym lub jasnoróżowym pojawiają się w czerwcu. Kolendra w ogrodzie wyrasta do 60 – 70 cm. Nasiona wysiewa się do połowy kwietnia w rowki na głębokość około 1,5 cm i rzędach co 30 cm. Roślina lubi miejsca słoneczne i suche.

Ogórecznik

Ogórecznik lekarski najczęściej rozmnaża się z samosiewu, ale na początek należy wysiać nasiona od kwietnia do czerwca w rzędach co 40 cm. Jest dość odporny na niezbyt korzystne warunki, jednak w okresie suszy wymaga podlewania.

Zioła wieloletnie w uprawie

Wieloletnie zioła w ogrodzie chętnie stosuje się w kuchni, niektóre gatunki ziół to zioła lecznicze.

Są to rośliny zielne o dobrze wykształconych i trwałych organach spichrzowych, jak:

• bulwy,
• kłącza,
• cebule.

Jesienią części nadziemne obumierają, aby wczesną wiosną utworzyć nowe części wegetatywne.

Najchętniej uprawiane zioła wieloletnie

Lubczyk

Lubczyk ogrodowy jest byliną o wyjątkowo rozwiniętej części nadziemnej, ponieważ jego pędy wyrastają nawet na 2 m. Wymaga ciepłego stanowiska, ale dobrze sobie radzi w półcieniu. Źle znosi suszę, więc gleba powinna być wilgotna i jednocześnie przepuszczalna. Można uprawiać te zioła ogrodowe z nasion lub rozsady. Nasiona wysiewa się w sierpniu do inspektu i wysadza w kwietniu na stałe miejsce – na głębokość około 1 cm i w rzędy co 60 cm. Znacznie wygodniejsze będzie zaś rozmnażanie przez podział na wiosnę lub jesień. Na zimę warto okryć roślinę obornikiem słomiastym lub kompostem. Świeże listki lubczyku można mrozić lub suszyć. To idealny dodatek do zup i pieczeni.

Mięta pieprzowa

Mięta pieprzowa to bogata w olejki eteryczne roślina wieloletnia, która wyrasta na 60 – 80 cm i wyróżnia się dwojakim rodzajem łodyg zarówno wzniesionym, jak i płożącym. Najczęściej uprawia się ją z sadzonek i do tego nadają się ukorzenione odrosty wiosenne, ale również rozłogi podziemne i nadziemne. Mięta wyjątkowo szybko się rozrasta, o czym nie wolno zapominać przy wyborze miejsca pod jej uprawę. Jest to roślina mało wymagająca, aczkolwiek nie lubi suszy. Świetnie sobie zaś radzi w półcieniu. Fantastycznie smakują soczyście zielone świeże listki mięty dodane do sałatek, mięs czy wody. Warto również zasuszyć jej liście, aby przyrządzać w okresie zimowym herbatę, która idealnie się sprawdza przy problemach trawiennych oraz schorzeniach wątroby. Liście zbiera się jeszcze przed kwitnieniem – warto więc uszczykiwać końcówki pędów.

Melisa

Melisa lekarska, o cudownie cytrynowym aromacie i właściwościach uspokajających, wyrasta do około 60 cm. Preferuje stanowiska umiarkowanie wilgotne i próchnicze. Dobrze sobie radzi nie tylko w miejscach nasłonecznionych, ale i w lekkim półcieniu. Podobnie jak mięta charakteryzuje się szybkim rozrostem poprzez rozłogi. Uprawę melisy zaczyna się poprzez wysiew nasion do ciepłego inspektu bądź bezpośrednio do gruntu, z tym że pierwsza metoda nie tylko przyspieszy, ale i zwiększy plonowanie. Wysiew przeprowadza się od połowy marca do kwietnia, a rozsadę wysadza do gruntu po majowych przymrozkach. Najlepiej w rozstaw 40 x 40 cm, ewentualnie 40 x 30 cm. Ważne, aby sadzić roślinę, kiedy ziemia będzie wilgotna. Melisę można również rozmnażać przez podział na wiosnę lub jesień. Liście melisy należy zebrać przed kwitnieniem rośliny.

Estragon

Estragon ma łodygi wzniesione z wąskimi liśćmi i wyrasta do 1 – 1,2 m. Ta roślina przyprawowa najlepiej rośnie na żyznej glebie, w miejscu słonecznym i osłoniętym od wiatru. Sadzonki można otrzymać w wyniku podziału starych roślin, ale estragon rozmnaża się także z nasion wysianych w marcu w ciepłym inspekcie. Sadzi się do gruntu w kwietniu lub maju, zachowując rozstaw 50 x 40 cm. Pielęgnacja jest naprawdę prosta, ponieważ wystarczy systematycznie spulchniać glebę oraz usuwać chwasty, aby estragon ładnie i szybko urósł. Liście estragonu zbiera się przez cały sezon i pozostawia około 2/3 łodygi. Najczęściej stosuje się je do marynat i kiszenia warzyw, ale także świetnie podkreślają smak mięs, ryb i jaj.

Lawenda

Lawenda bogata w olejki eteryczne kusi swoim zapachem nie tylko ludzi, ale i owady. Nie sposób też jej odmówić pięknego wyglądu i dlatego coraz częściej można ją spotkać w ogródkach przydomowych. Doskonale nadaje się na słoneczne rabaty ziołowe, do ogrodów zaprojektowanych w stylu śródziemnomorskim, a także na niskie żywopłoty i obwódki rabat. Ze świeżych kwiatów przyrządza się aromatyczne napary o działaniu uspokajającym i antyseptycznym. Z kolei kwiaty ususzone cudownie prezentują się w bukietach oraz odstraszają mole. Roślina dobrze rośnie w miejscach słonecznych i w łatwo nagrzewających się glebach bogatych w wapno. Nie lubi za dużo wilgoci i lepiej znosi suszę niż ulewne deszcze. Jest dość wrażliwa na mrozy, więc zaleca się okrywanie rośliny na zimę. Warto ją przyciąć na wiosnę na około 10 – 15 cm, co pozwoli lawendzie ładnie się zagęścić. Jeżeli łodygi pozostaną nieprzycięte, to będą się za bardzo wyciągać i jednocześnie ogołacać od dołu. Rozmnażanie lawendy z nasion jest dość kłopotliwe i najlepiej to robić z sadzonek zielnych pobieranych z wierzchołków młodych pędów bądź pędów bocznych z tak zwaną piętką, oderwanych z lekko zdrewniałych pędów. Sadzonki powinny mieć 5 – 7 cm. Co ważne, sadzonki można pobierać praktycznie przez cały sezon wegetacyjny, o ile nie jest zbyt gorąco i sucho. Jeżeli są problemy z ukorzenianiem, to zaleca się dodać specjalny ukorzeniacz. Roślina ma 40 – 80 cm i kwietnie od lipca do sierpnia.

Oregano

Lebiodka pospolita, czyli oregano, jest rośliną osiągającą 10 – 60 cm (w zależności od odmiany). Oregano często rośnie dziko na słonecznych stokach, polanach lub na brzegach lasów. Oregano lubi dość zaciszne i słoneczne miejsca oraz gliniasto-piaszczystą lub piaszczystą glebę. Lebiodka pospolita ma pędy, które często się pokładają. Oregano kwitnie długo, bo od czerwca do września. Kwiaty tej rośliny miododajne, więc wokół lebiodki zawsze roi się od owadów. Roślinę można wykorzystać nie tylko w kuchni, ale wykazuje również właściwości lecznicze. Oregano rozmnaża się poprzez wysiew nasion bezpośrednio do gruntu w kwietniu, poprzez podział oraz przygotowanie sadzonek pędowych i korzeniowych. Warto mieć to zioło o intensywnym smaku i zapachu, ponieważ często stosowane jest do dań kuchni włoskiej.

Tymianek

Tymianek jest niską rośliną, która wyrasta w ogrodzie do 30 cm i tworzy silnie rozgałęziające się i drewniejące u podstawy kępy z owłosionych lekko pędów wyrastających z płytko zakorzenionego kłącza. Tymianek w ogrodzie ma drobniutkie kwiaty w kolorze białym, różowym bądź fioletowym, które kwitną w lipcu i sierpniu. Tymianek wyróżnia się pięknym aromatem wytwarzanym zarówno przez kwiaty, jak i świeże listki. Najlepiej rośnie na stanowiskach dobrze nasłonecznionych i wymaga gleby lekkiej, ale bardzo żyznej, ciepłej i przepuszczalnej o odczynie zasadowym. Warto okrywać roślinę na zimę, ponieważ część naziemna będzie zamierać (aczkolwiek z podziemnego kłącza powinny wyrosnąć nowe pędy na wiosnę). Tymianek rozmnaża się poprzez wysiew nasion do gruntu w lipcu-sierpniu bądź w październiku-listopadzie (przed mrozami). Można również wyhodować rozsady z nasion wysianych jesienią, które sadzi się do gruntu, jak osiągną około 8 cm wysokości – zaleca się sadzenie 2-3 roślin co 30-40 cm. Inną metodą będą poziome odkłady lub podział starszych kęp. Tymianek jest stosowany jako przyprawa, ale również wykorzystuje się go do przyrządzania prozdrowotnych naparów (zwłaszcza macierzankę tymianek).

Rozmaryn

Rozmaryn lekarski tworzy gęste krzewy o wysokości 40-80 cm (w krajach cieplejszych nawet 3 m). Rozmaryn jest wyjątkowo wrażliwy na mróz, więc w okresie zimowym wymaga bardzo dobrego okrycia, jednak najlepiej hodować go w pojemnikach lub doniczkach i przenosić na zimę do wnętrza. Rozmaryn potrzebuje ciepłych i słonecznych stanowisk. Gleba zaś powinna być przepuszczalna o odczynie obojętnym, ewentualnie lekko zasadowym. Rozmaryn rozmnaża się z nasion wysiewanych w kwietniu do pojemników, które okrywa się folią. Ta metoda może jednak okazać się bardziej kłopotliwa niż pobieranie z wierzchołków młodych pędów sadzonek zielnych mających około 7 cm. Ukorzeniać można w wodzie albo sadzić do pojemników wypełnionych ziemią z ukorzeniaczem. Rozmaryn jest bardzo ceniony jako roślina przyprawowa i lecznicza.

Szałwia lekarska

Szałwia lekarska zazwyczaj wyrasta na 30-60 cm i jest krzewinką o prosto wzniesionych, rozgałęzionych i zdrewniałych od dołu łodygach. Najlepiej rośnie na glebach żyznych o odczynie obojętnym. Pod jej uprawę zaleca się tereny ciepłe, nasłonecznione i osłonięte od wiatru. Szałwię rozmnaża się z nasion wysianych do rozsadnika na przełomie marca i kwietnia, a wysadza do gruntu w lipcu, jak sadzonki mają około 10 cm. Można również zdecydować się na rozmnażanie wegetatywne przez ukorzenienie sadzonek zielnych bądź przez podział starszych roślin. Na zimę warto szałwię okryć.

Hyzop

Hyzop lekarski wyrasta do 60 cm i nie jest specjalnie wymagający. Hyzop lekarski rośnie praktycznie na każdej glebie ogrodowej, o ile ta nie jest zakwaszona. Trzeba jedynie zadbać o zapewnienie mu dużej ilości słońca i osłonę przed zimnymi wiatrami. Rozmnaża się go najczęściej z nasion wysiewanych w kwietniu do rozsadnika. Sadzonki zaś wysadza się dopiero na wiosnę następnego roku w rozstawie 40 x 40 cm.

Wiele osób decyduje się również na uprawę innych ziół, np.;

• czosnku niedźwiedziego,
• bylicy piołun,
• kozieradki pospolitej,
• rumianku pospolitego,
• natka pietruszki,
• ostropestu plamistego.

Pielęgnacja ziół w ogrodzie

Uprawa ziół w zasadzie nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych.

Należy jedynie zadbać o regularne usuwanie chwastów i podlewanie podczas suszy, chyba że hodujemy zioła lecznicze w pojemnikach bądź doniczkach, wtedy należy podlewać rośliny nawet codziennie.

Większość ziół nie lubi nadmiaru wody, więc trzeba zwrócić uwagę na odpowiedni jej odpływ.

Takie zioła w ogrodzie, jak majeranek, lawenda czy rozmaryn świetnie zaś znoszą suszę.

W przypadku ziół jednorocznych można sobie darować nawożenie.

Zioła wieloletnie zasila się, kiedy pojawiają się drobniejsze i żółknące liście, które świadczą o brakach pokarmowych w glebie.

Lepiej unikać nawozów chemicznych – dobrze się sprawdzają naturalne nawozy roślinne i kompostowanie.

Warto pamiętać, że nadmiar nawozów skutkuje utratą walorów smakowych i zapachowych.

Większość ziół wieloletnich warto okryć przed nadejściem pierwszych przymrozków.

Można zastosować geowłókninę, gałęzie drzew iglastych albo snopki siana.

Nie wolno też zapominać o silnym przycięciu roślin o pokroju krzewiastym, aby je odmłodzić (najlepiej na wiosnę).

Hodowla ziół w pojemnikach, skrzynkach lub doniczkach

Zioła do ogrodu doskonale prezentują się również w skrzynkach drewnianych, naczyniach ceramicznych czy koszach wiklinowych.

Trzeba jedynie zapewnić otwór na dnie o średnicy co najmniej 1 cm (lub na ściankach bocznych), aby woda mogła swobodnie odpływać. Zioła do ogrodu nie lubią stać w wodzie i gniją, kiedy jest za mokro. Na spodzie pojemnika warto też zrobić warstwę drenującą ze żwiru lub keramzytu i dopiero na nią wsypać ziemię ogrodową.

Ważne, aby podłoże pod zioła do ogrodu nie było kwaśne i powinno być przepuszczalne. Ziemia prosto z własnego ogrodu będzie twardnieć przy podlewaniu, więc lepiej kupić specjalną ziemię w centrum ogrodniczym.

Najprościej sadzić gotowe sadzonki ziół chociaż nie ma przeszkód, aby wysiać nasiona. Jednak początkujący ogrodnicy zazwyczaj mają problemy z hodowlą ziół z nasion. Skrzynie lub doniczki można stawiać na tarasie, balkonie albo na kuchennym parapecie i wtedy ogródek ziołowy zawsze są pod ręką, a wokół unosi się zniewalający aromat.

Bardzo ważne, aby na okres zimowy przenieść pojemniki z ziołami do wnętrza, w którym jest temperatura 8-10 stopni C. Jeżeli zioła ogrodowe będą przechowywane w cieplejszym miejscu, to wymagają światła oraz solidnego przycięcia na wiosnę.