Podłoga na gruncie: jak ją wykonać bez błędów [krok po kroku]

Podłoga na gruncie stosowana jest zwykle w domach jednorodzinnych, które nie posiadają podpiwniczenia.

Jak sama nazwa wskazuje podłoga usytuowana jest bezpośrednio na gruncie. Z tego też względu jest niestety narażona na zawilgocenie. Dodatkowym minusem jest chłód płynący od podłoża.

Na szczęście w prosty sposób można tego uniknąć – wystarczy zastosować dobrej jakości materiały izolacyjne, które kompleksowo zabezpieczą podłogę na gruncie. Z tego artykułu dowiesz się jak poprawnie wykonać podłogę na gruncie i jak uniknąć najczęstszych błędów w jej realizacji.

Czym jest podłoga na gruncie?

Podłoga na gruncie to przegroda budynku, która położona jest najbliżej podłoża.

W przypadku budynków bez podpiwniczenia jest to jednocześnie podłoga kondygnacji mieszkalnej.

Współcześnie jest to rozwiązanie cieszące się ogromnym zainteresowaniem.

Coraz więcej osób decyduje się bowiem na projekty domów bez piwnicy.

Dzięki nowoczesnej termoizolacji można skutecznie zabezpieczyć się przez nadmierną utratą ciepła.

Podłogi na gruncie wykonywana jest także w:

• piwnicach,
• magazynach,
• garażach.

Warto mieć świadomość, że to właśnie przegrody budynku w dużej mierze decydują o tym, czy budynek będzie efektywnie magazynował ciepło, czy też nie.

Wykonanie podłogi na gruncie wymaga zastosowania odpowiedniej ilości warstw – uzależnione jest to od rodzaju stosowanej izolacji.

Podłoga na gruncie warstwy

Jak już wspomniano, podłoga na gruncie jest złożona z kilku warstw. To one odpowiadają za to, aby ciepło z wnętrza budynku nie uciekało do gruntu.

Chronią również przez przenikaniem wilgoci do wewnątrz budynku.

W przekroju podłoga na gruncie składa się z:

Warstwa wyrównująca

Warstwa wyrównująca stanowi tzw. podsypkę.

Jej grubość wynosi około 15-20 cm.

Wykorzystywane kruszywa to:

• pospółka,
• żwir,
• piasek.

Jest to warstwa, która stanowi podsypkę dla płyty betonowej podłogi.

Trzeba wiedzieć, że przed położeniem tej warstwy należy wstępnie wyrównać podłoże.

Oczywiście należy usunąć ziemię urodzajną.

Każda następna warstwa musi być dokładanie wymieszana mechanicznie.

Jako podsypkę można również wykorzystać keramzyt, który wykazuje właściwości termoizolacyjne.

Keramzyt może stanowić alternatywą dla płyt styropianowych, jednak trzeba pamiętać o tym, że ten materiał nie chroni przez stratą ciepła tak dobrze, jak styropian.

Z tego względu zaleca się, aby grubość warstwy tego materiału była nawet trzy razy grubsza, niż grubość płyt styropianowych.

Jest to opcja, która kosztuje znacznie więcej, co dla wielu osób może być minusem.

Warstwa konstrukcyjna

Warstwa konstrukcyjna, która wykonana jest z gęstej mieszanki betonu.

Jest to podstawa pozostałych warstw podłogi.

Ważne jest więc to, aby wykorzystany beton posiadał odpowiednią wytrzymałość.

Płyty powinny mieć grubość mniej więcej 10-20 cm.

Zaleca się stosowanie płyt betonowych klasy C 12/15.

Ich zbrojenie stanowią najczęściej stalowe pręty.

Znacznie rzadziej wykorzystuje się tzw. zbrojenie rozproszone, które polega na dodaniu do mieszanki betonowej tworzywa sztucznego, czy też włókna stalowego.

Warstwa przeciwwilgociowa

Warstwa przeciwwilgociowa niezbędna jest do tego, aby zagwarantować ochronę przed wilgocią płynącą z gruntu.

Izolację wykonuje się najczęściej z papy podkładowej.

Równie chętnie wykorzystywanym materiałem jest folia polietylenowa.

Jej grubość nie może być mniejsza niż 0,3 mm.

Stanowi ona również połączenie z izolacją poziomą ścian fundamentowych.

Wykonana zakładka ma najczęściej długość 15-20 cm.

Folia jest materiałem tanim, dzięki czemu można pozwolić sobie na położenie nie jednej, a dwóch warstw.

Warto wiedzieć, że wszelkie łączenia obniżają jej właściwości.

Należy ich unikać, a jeśli już się pojawią, to trzeba zastosować dodatkowe zabezpieczenie w postaci kleju.

Warstwa izolacji termicznej

Warstwa izolacji termicznej chroni przez nadmiernym ubytkiem ciepła z pomieszczenia.

Grubość tej warstwy zależy w dużej mierze od planowanego sposobu ogrzewania budynku. W przypadku ogrzewania podłogowego grubość izolacji termicznej powinna wynosić 20 cm.

Niezbędne jest też położenie dwóch warstw styropianu. Warstwa wierzchnia służy do zakrycia styków, które tworzą się po ułożeniu pierwszej warstwy płyt styropianowych.

W przypadku, gdy planujemy ogrzewanie tradycyjne musimy wykonać tzw. podłogówkę.

Warstwa folii polietylenowej

Warstwa folii polietylenowej to zabezpieczenie przed zespojeniem jastrychu.

Jastrych nie przenika w łączenia między płytami styropianowymi.

Folia polietylenowa jest warstwą poślizgową.

Warstwa podkładowa

Warstwa podkładowa może być wykonana z jastrychu cementowego lub podkładu anhydrytowego.

Jastrych cementowy wykazuje wysoką odporność na wilgoć oraz uszkodzenia mechaniczne.

Ponadto jest on bardzo wytrzymały i żywotnym materiałem.

Należy jednak pamiętać o tym, że w przypadku dużych powierzchni konieczne jest wykonanie dylatacji.

Zupełnie inaczej jest w przypadku jastrychu anhydrytowego.

Co prawda nie wymaga on dylatacji, jednak jest mniej trwały.

Nie jest również tak odporny na oddziaływanie wilgoci, jak jastrych cementowy.

Alternatywą dla powyższych rozwiązań są jastrychy suche (gipsowe).

W tym celu stosuje się płyty gipsowo-kartonowe lub gipsowo-włóknowe.

Ich podstawową zaletą jest szybki i bezproblemowy montaż.

Dużym atutem jest niska waga, która zmniejsza pracochłonność wykonywanych prac.

Po ułożeniu warstwy jastrychu można niemal od razu przystąpić do dalszych czynności.

Kolejną możliwą opcją są wylewki samopoziomujące.

Dzięki nim uzyskana powierzchnia jest relatywnie głaska i wyrównana.

Oznacza to, że nie musimy wykonywać dodatkowych czynności związanych z formowaniem powierzchni.

Podłoga na gruncie wybór materiałów

Podłoga na gruncie bezpośrednio oddziałuje na wyższe kondygnacje budynku.

Bardzo ważne jest to, aby była ona wykonana z wysokojakościowych materiałów.

Każda, nawet najmniejsza wada może skutkować poważnymi wydatkami w przyszłości.

Jeśli nie posiadamy wystarczającego doświadczenie w tym temacie, to powinniśmy skorzystać z usług doświadczonej ekipy.

Być może będzie nas to kosztować więcej, jednak inwestycja się opłaca.

Błędy związane z wykonaniem podłogi na gruncie mogą skutkować wadami konstrukcyjnymi.

Ich eliminacja może być naprawdę kosztowna i problematyczna.

Podłoga stanowi podporę ścian budynku, a jej wykonanie wymaga precyzji, doświadczenia oraz wiedzy.

Niezbędne są również dobrej jakości materiały, które spełniają aktualnie obowiązujące normy.

Podczas ich wyboru powinniśmy kierować się takimi parametrami jak m.in.;

• odporność na wilgoć,
• wytrzymałość,
• odporność na wysokie obciążenia.

Trzeba zwrócić również uwagę na właściwości termoizolacyjne.

Warto wiedzieć, że dobrze wykonana podłoga na gruncie będzie chronić budynek przed osadzaniem się.

Wybierając materiały należy kierować się przede wszystkim wysoką jakością.

Nie zaniżajmy również grubości kładzionych warstw.

Podstawowe materiały potrzebne do stworzenia podłogi na gruncie to m.in.:

• piasek,
• beton,
• szczelna folia lub papa z zakładem,
• styropian,
• folia PE,
• płytki ceramiczne lub inne materiały wykończające podłogę.

Coraz częściej zastępuje się standardowy styropian styrodurem XPS.

Jest to materiał o ponadprzeciętnej wytrzymałości i odporności na czynniki zewnętrzne.

Wykazuje również świetne właściwości termoizolacyjne, dzięki czemu poprawie się współczynnik przenikania ciepła podłogi na gruncie.

O wiele lepiej chroni przed ubytkiem ciepła z wnętrza budynku, przez co wykorzystuje się go w szczególności w domach energooszczędnych.

Styrodur najlepiej sprawdza się w budynkach bez piwnic.

Jego znakomite właściwości zdobyły ogromne uznanie wśród ekspertów.

Minusem tego rozwiązania jest cena – za styrodur XPS zapłacimy więcej niż za klasyczne płyty styropianowe.

Jeśli jednak mamy większe możliwości finansowe, to powinniśmy wziąć tę opcję pod uwagę.

Podłoga na gruncie izolacja

Podłoga na gruncie wymaga stworzenia niezawodnego systemu izolacyjnego.

To dzięki warstwom izolacyjnym zmniejsza się ryzyko utraty ciepła z wnętrza domu.

Izolacja chroni jednocześnie przed przenikaniem chłodu z gruntu do budynku.

Dobrze wykonana skutecznie zabezpieczy nas przed nadmierną utratą energii.

Jest to niezwykle istotne, gdyż odbija się to w kosztach ogrzewania domu.

Najczęściej stosowaną izolacją są płyty EPS układane w dwóch warstwach.

Najważniejsze jest to, aby był to styropian o obniżonej chłonności, czyli taki, który będzie odporny na wilgoć.

Im grubsza warstwa izolacji, tym lepiej.

Jej minimalna grubość (w przypadku płyt EPS) to 10 cm, jednak w wielu przypadkach jest to zbyt mało.

Zaleca się więc wykonanie grubszej warstwy, nawet 40 centymetrowej.

Płyty styropianowe można zastąpić styrodurem XPS 200, 300 lub 500.

Jest to materiał o znacznie lepszych właściwościach, więc idealnie sprawdza się do ocieplenia podłogi.

Dla wielu inwestorów przeszkodą jest jednak jego cena, wybór zależy więc od tego, jaki budżet posiadamy.

Izolacja, która zabezpiecza budynek przed wilgocią również pełni bardzo ważną funkcję.

W przypadku braku podpiwniczenia należy wykonać izolację podpodłogową oraz izolację ponad poziomem terenu (ścian fundamentowych).

Dobrze jest, jeśli znajdują się one na tym samym poziomie.

Takie ułożenie gwarantuje wysoki poziom szczelności na całej powierzchni.

Ponadto zmniejsza się ilość zgięć materiałów, co przekłada się na niższe ryzyko jego pęknięcia (stanowi ono źródło nieszczelności).

Warstwa izolacji przeciwwilgociowej zwykle wykonywana jest z folii PCW, jednak równie często wykorzystuje się lepik asfaltowy lub papę bitumiczna.

Dość nowym rozwiązaniem jest pomalowanie ścian emulsją asfaltowo-kauczukową, którą następnie pokrywa się lepikiem.

Jeśli chodzi o izolację podgruntową ścian fundamentowych, to wykonywana jest ona w podobny sposób.

Szczególną ostrożnością należy wykazać się podczas zasypywania wykopu.

Nie można dopuścić do tego, aby warstwa izolacyjna uległa uszkodzeniu.

Do zabezpieczenia fundamentów wykorzystuje się tłoczoną folię lub płyty polistyrenowe.

Stosowanie lepiku jest nieco bardziej pracochłonne, gdyż zaleca się jego nałożenie po dwóch stronach.

Podgruntowe izolacje pionowe nie są wymagane w większości przypadków.

Są one stosowane jedynie wtedy, gdy fundament został stworzony z materiałów chłonnych, które mogą nasiąknąć wilgocią.

Taki rodzaj izolacji wskazany jest również wtedy, gdy uwarunkowanie terenu nie jest najlepsze.

Przykładem jest podłoże zawierające w swoim składzie kwasy humusowe, które mogą przyśpieszyć erozję elementów konstrukcyjnych.

Podłoga na gruncie krok po kroku

Budowa podłogi na gruncie nie jest skomplikowana, jednak wymaga wysokiej precyzji.

Poniżej opisano wszystkie podstawowe etapy.

1. Wykonanie sypkiej podbudowy.

W tym celu można wykorzystać pospółkę, czyli żwir zmieszany z piachem.

Można również wykonać około 20 cm warstwę żwiru, która następnie zostanie zasypana pospółką.

Oczywiście wykonanie sypkiej podbudowy musi zostać poprzedzone wyrównaniem terenu.

Niezbędne jest również wyeliminowanie humusu.

Optymalna grubość podsypki to 30 cm.

Każda warstwa musi być zagęszczona i utwardzona.

Warto pamiętać, że to właśnie podsypka tworzy fundament płyt betonowych.

Z tego względu musi być ona stabilna i równa.

2. Wykonanie płyty betonowej.

W tym celu należy wykorzystać beton klasy C 8/10 lub C 12/15.

Gotowa mieszanka może zostać dostarczona na budowie lub wykonana bezpośrednio w miejscu pracy.

Należy pamiętać, że okres wiązania betonu to zwykle kilka dni.

Dopiero wtedy można przystąpić do dalszych prac.

3. Wykonanie izolacji przeciwwilgociowej

Najtańszą opcją wykonania izolacji przeciwwilgociowej fundamentu jest wylanie dwóch warstw papy.

Warstwę spodnią należy utwardzić do podłoża za pomocą lepiku.

Należy stosować 10 cm zakłady.

Druga warstwa papy również przyklejana jest lepikiem.

W tym przypadku także należy stosować 10 cm zakłady.

Papę termozgrzewalną nakładamy bez lepiku, jednak niezbędne będą nam specjalne nagrzewnice.

To dzięki nim można połączyć warstwy papy na gorąco.

Alternatywą jest papa samoprzylepna, jednak należy pamiętać o tym, że beton musi być całkowicie suchy.

Do wykonania izolacji przeciw wilgoci będzie potrzebna płaska folia.

Sprawdza się ona wszędzie tam, gdzie podłoże nie jest wystarczająco twarde i równe, więc nie można zastosować papy.

4. Wykonanie izolacji termicznej

Jej grubość zależy od indywidualnego przypadku.

Zwykle jest to ustalone w dokumentacji projektowej.

Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby zastosować grubszą warstwę niż zalecana przez projektanta, nie należy za to “odchudzać” tej warstwy.

Duży wpływ na grubość izolacji termicznej ma poziom przemarzania gruntu (zwykle zależy to od regionu).

W przypadku piwnic głęboko osadzonych warstwa może być nieco cieńsza.

Spoiny układanych płyt nie mogą się krzyżować.

Powinny one tworzyć literę T.

Płyty z polistyrenu XPS można układać bezpośrednio na podsypce, co stanowi spore ułatwienie.

Materiał jest trwały, a także nie chłonie wilgoci.

W takim przypadku można również postawić ściany działowe bezpośrednio na płycie betonowej.

Standardowy podkład podłogowy ma zwykle grubość nieco wyższą niż 6 cm, jednak w takiej sytuacji można wykonać nieco cieńszą warstwę.

5. Wykonanie podkładu podłogowego

Możemy bez problemu zakupić gotową mieszankę.

Wystarczy, że zmieszamy beton z wodą, a podkład będzie idealny do nałożenia.

Jeśli chodzi o materiał, to do wyboru jest podkład cementowy oraz podkład anhydrytowy.

Ponadto do wyboru są podkłady tradycyjne lub wylewki samopoziomujące.

Podkłady samopoziomujące są o wiele łatwiejsze i szybsze do ułożenia, jednak mają zbyt małą grubość (zwykle nie przekracza 5 cm).

W wielu przypadkach konieczne jest więc stworzenie dwóch warstw — jednej wykonanej z podkładu tradycyjnego, z drugiej z samopoziomującego.

Nie zawsze jest to rozwiązanie ekonomiczne.

Podkłady tradycyjne wymagają bardzo starannego wyrównania podłoża.

Minusem jest fakt, że samodzielne nakładanie masy jest dość trudne.

Po pierwsze ma ona dość dużą gęstość, a po drugie jest oporna na formowanie.

Musimy stale kontrolować grubość rozprowadzanej masy.

Wyrównanie podkładu tradycyjnego jest złożone, więc wymaga to cierpliwości.

W wielu przypadkach, jeśli grubość podkładu nie przekracza 6 cm, konieczne jest wykonanie zbrojenia.

To dzięki nim w przyszłości podkład ma nie ulegać pęknięciom.

Najczęściej do zbrojenia wykorzystuje się siatkę stworzoną ze stalowych prętów.

Istotnym jest to, że siatkę można umieścić jedynie na podkładzie, którego grubość nie jest mniejsza niż 1 cm.

Warto wiedzieć, że w większości przypadków podkład nie jest połączony ze ścianami.

Elementem znajdującym się w miejscu łączenia jest styropian.

W takiej sytuacji na obrzeżach powstaje tzw. dylatacja, która ma za zadanie chronić ścianę przed naporem podkładu.

6. Wykończenie podkładu betonowego

Jeśli zdecydujemy się na tradycyjny podkład cementowy, to musimy pamiętać o jego właściwym wykończeniu.

W pierwszej kolejności należy zatrzeć podkład.

Nie musi być to wykonane precyzyjnie. Jest to jedynie przygotowanie powierzchni do dalszych prac m.in. układania płytek.

W przypadku, gdy zdecydowaliśmy się na panele podłogowe, parkiet, lub wykładzinę, to podkład musi być wykończony bardzo dokładnie. Najlepiej, aby był on całkowicie gładki.

Bardzo ważne jest to, aby przed wykonaniem posadzki sprawdzić wilgotność podkładu. Wartość tego parametru nie może przekraczać 3%. Nieco większą wilgotność może mieć podłoże, na które przymocujemy płytki kamienne (marmurowe, bazaltowe, granitowe, z piaskowca czy wapienia) lub ceramiczne.