Papa termozgrzewalna: cena, grubość, układanie [krok po kroku]

Papa dawniej stanowiła niemal jedyną możliwość wyboru elementu, którego zadaniem było chronienie obiektu i izolowanie go przed szkodliwy przenikaniem wody. Obecnie papa znajduje liczną konkurencją. Mimo to papy dalej są dość powszechnie stosowane zarówno do izolowania powierzchni dachowych, jak i podziemnych. Nie są to jednak te same papy, które znaliśmy i używaliśmy przed laty. Dzisiejsza technologia jest znacznie bardziej zaawansowana, dzięki czemu papa jest trwalsza, bardziej wytrzymała, a jej parametry odpowiadają współczesnym technologiom budowlanym. Sprawdźmy czym są papy termozgrzewalne, na czym polega ich fenomen i gdzie znajdują zastosowanie.

Co to jest i jak powstaje papa termozgrzewalna?

Jest to produkt hydroizolacyjny, którego zadaniem jest chronienie przed przenikaniem wody i szkodliwym działaniem wilgoci zarówno wierzchniego krycia dachowego, jak i elementów podziemnych, fundamentów czy podłogi znajdującej się w piwnicy. Termozgrzewalne papy stanowią najbardziej zaawansowaną technologicznie wersję papy. Mają one zupełnie inny charakter niż ich proste, dawniej powszechnie stosowane odpowiedniki.

Kiedyś, papa składała się z rdzenia tekturowego oraz powłoki, która go pokrywała, a była wykonana ze zwykłego asfaltu. Aktualnie papa na dach charakteryzuje się bardziej zaawansowaną budową.

Jej skład jest warstwowy. Najważniejszym elementem konstrukcyjnym jest tzw. osnowa. Jej funkcję można przyrównać do tej, jaką pełnił rdzeń tekturowy w dawnych papach, które niemalże wyszły już z użytku. Osnowa ma charakter nośny, jej obecność warunkuje odporność papy na rozciąganie lub determinuje jej elastyczność czy wytrzymałość.

Tekturowy rdzeń został zamieniony bardziej odpornymi materiałami, które znacznie zwiększają żywotność papy. Osnowa może być wykonana z kilku różnych materiałów. Jednym z nich jest włókno szklane, które wzmacnia papę, jednak tkanina szklana odznacza się niskim stopniem elastyczności. Ich najczęstszym zastosowaniem jest stworzenie podkładu pod właściwe pokrycie dachu. Specjaliści raczej odradzają stosowanie produktów na bazie welonu szklanego jako ostatniej warstwy wierzchniej.

Innym rodzajem materiału, z którego może być wykonana osnowa jest włóknina poliestrowa.

To, co wyróżnia rdzeń z włókniny poliestrowej, to zapewnienie produktowi wysokiego stopnia elastyczności, co z kolei decyduje o tym, że papy w osnowie z włókniny poliestrowej mogą być z powodzeniem stosowane jako warstwa wierzchnia dachu.

Najlepszym rodzajem osnowy są konstrukcje hybrydowe, które stanowią połączenie włókna szklanego i poliestrowego tworzywa sztucznego.

Zapewniają one papie zarówno wysoką elastyczność, jak i stabilność. Wpływa to na ich uniwersalność zastosowania.

Mogą być bowiem wykorzystywane do tworzenia warstwy wierzchniej (papa nawierzchniowa), jak i podkładu (papa podkładowa).

Rdzeń, czyli omawiana osnowa, zabezpieczona jest z dwóch stron warstwą bitumu.

To właśnie ten element stanowi funkcję izolacji, zabezpiecza papę przed przesiąkaniem wody i przepuszczaniem wilgoci.

Bitum stanowi rodzaj masy asfaltowej i wyróżnia się dużą szczelnością.

Zupełnie inny w stosunku do dawnych pap, jest również charakter i sposób ich kładzenia, czyli tworzenia warstwy ochronnej na dachu.

Dokonuje się tego bowiem nie poprzez ręczne, mechaniczne przybijanie produktu przy pomocy gwoździ, a poprzez klejenie papy do powierzchni przy pomocy procesu roztapiania bitumu przy wykorzystaniu palnika.

Jest to możliwe dzięki pokryciu bitumu specjalnym lepikiem. Papy są zazwyczaj klejone lepikiem, który roztapia się w temperaturze siedemdziesięciu stopni Celsjusza.

To właśnie on scala papę z powierzchnią i zapewnia jej przyczepność oraz wysokie właściwości izolacyjne.

Jaki może być bitum?

Jak zostało powiedziane, bitum to warstwa, która przykrywa osnowę. Stanowi ona główną izolację i zapobiega możliwości przedostawania się wody i wilgoci.

Zatem, to właśnie warstwa bitumiczna wykonuje główną pracę i ma najważniejsze znaczenie.

Może ona mieć różny charakter i właściwości.

Na rynku znajdziemy bowiem papy, które różnicują się rodzajem zastosowanego bitumu.

Najtańsze papy składają się ze zwykłej warstwy bitumicznej.

Rozbudowane wersje posiadają bardziej zaawansowane technologie, które zwiększają przydatność, wytrzymałość i skuteczność papy.

Jedną z metod uzdatnia warstwy izolacyjnej w papie jest oksydacja.

Jest to proces, którego celem jest nadmuchanie masy bitumicznej, tak, by zwiększyć jej odporność na działanie szkodliwych czynników zewnętrznych.

Nadmuchiwane zostaje gorące powietrze.

Zabieg ten sprawia, że papa staje się bardziej odporna na działanie skrajnych temperatur, zarówno niskich, jak i wysokich.

Oksydowany bitum z powodzeniem wytrzyma zakres temperatur w przedziale od 0, do +70 stopni Celsjusza.

Inną metodą uzdatniania masy bitumicznej, czyli głównego izolatora w papie, jest modyfikacja ich struktury przez użycie jednego z polimerów.

Pierwszym wariantem jest uzdatnienie bitum przez tzw. plastomer APP.

Jego procentowa zawartość w bitumie będzie decydowała o skuteczności i zwiększeniu parametrów odpornościowych.

Minimalna wartość to 10% składu.

Najlepsze papy z tym polimerem zawierają nawet 40% APP w składzie bitumu.

Takie produkty zwiększają swoją odporność na działanie promieni UV, a także są w stanie wytrzymać zakres temperatur od -15, do +150 stopni Celsjusza.

Innym wariantem modyfikacji bitumu jest wzbogacenie jego składu o elastomer SBS.

Jego zawartość powinna być na poziomie ok 12%.

Zwiększa to możliwość zachowania właściwości papy w niskich temperaturach.

Mogą one bowiem z powodzeniem wykonywać swoją pracę nawet przy -20-stu stopniach Celsjusza.

Stosuje się także tzw. polimer PAO.

Jego głównym zadaniem jest zapewnienie znacznie lepszej przyczepności do podłoża oraz zwiększenie zakresu temperatur, w których papa zachowa swoje właściwości do przedziału -20, do +140 stopni Celsjusza.

Bardzo popularnym posunięciem jest także pokrycie dachowe z wierzchnią warstwą bitumu zabezpieczoną drobną posypką z kruszywa bazaltowego.

Takie posunięcie ma na celu przede wszystkim zwiększenie odporności papy na uszkodzenia fizyczne, ale także poprawia to parametr ochronny przed działaniem promieni UV.

Najczęściej stosowane rodzaje papy termozgrzewalnej

Istnieje kilka podziałów pap termozgrzewalnych ze względu na ich rodzaje.

Jedna typologia została już zarysowana w powyższym akapicie.

Jest to podział pap ze względu na rodzaj zastosowanego bitumu, który warunkuje konkretne parametry i wpływa na zastosowanie oraz skuteczność danego produktu.

Wśród tego podziału należy wymienić zwykłe papy termozgrzewalne, papy oksydowane oraz papy modyfikowane polimerami.

Drugi sposób podziału uwzględnia rodzaj zastosowanego rdzenia, czyli osnowy, co również zostało już opisane.

W tej typologii należy wymienić:

• papy z osnową z włókna szklanego,
• papy z osnową z włókniny poliestrowej,
• hybrydy łączącej właściwości włókna szklanego z tworzywem poliestrowym.

Mówiąc jednak o rodzaju, należy wziąć przede wszystkim pod uwagę jej zastosowanie oraz docelowe miejsce jej układania.

W podziale, który uwzględnia właśnie te parametry, należy wymienić dwa główne rodzaje pap:

• papa termozgrzewalna podkładowa,
• papa termozgrzewalna nawierzchniowa.

Warto wiedzieć, że papa podkładowa stosowana jest jako warstwa izolacji, która jest umieszczana pod ostatecznym poszyciem dachu. Papa podkładowa jest niewidoczna i ma charakter jedynie funkcjonalny. Zazwyczaj papa podkładowa na wielowarstwowych pokryciach dachowych kryta jest drobnoziarnistą posypką.

Papy termozgrzewalne nawierzchniowe stanowią ostateczne poszycie, które jest widoczne i bezpośrednio narażone na działanie czynników atmosferycznych, w tym przede wszystkim promieni UV generowanych przez słońce. Ich posypka jest znacznie grubsza, co zapewnia papie lepsze parametry zarówno izolacyjne, jak i przede wszystkim odpornościowe.

Jako, że są to produkty nawierzchniowe, mogą one występować pod różnymi kolorami, a nawet posiadać specjalne wzory dekoracyjne. Wiąże się to z faktem, że są one widoczne, a w związku z tym pełnią nie tylko zadanie funkcjonalne, ale także estetyczne.

Inny podział uwzględnia typ podłoża, na którym mają być ułożone papy.

Zgodnie z tym aspektem wyróżniamy:

• papy podkładowe, które wyróżniają się tym, że układane są bezpośrednio na podłożu,
• papy nawierzchniowe, które układa się na podkładowych,
• papy specjalne, które posiadają własny system perforacji, dlatego bywają też inaczej nazywane papami wentylacyjnymi.

Najważniejsze parametry papy termozgrzewalnej

Zanim zdecydujemy się na zakup papy termozgrzewalnej, powinniśmy zapoznać się z jej parametrami oraz dowiedzieć się, na jakie aspekty warto zwracać uwagę podczas ich wyboru. Kilka ważnych zagadnień zostało już poruszonych.

O właściwościach fizycznych papy, jak np. stabilność czy elastyczność, decyduje typ zastosowanej osnowy. Parametry wytrzymałościowe, odpornościowe oraz izolacyjne zapewnia rodzaj zastosowanej masy bitumicznej. Na tym jednak lista ważnych elementów decydujących o wydajności papy się nie kończy. Warto również przyjrzeć się innym czynnikom. Jednym z nich jest grubość papy termozgrzewalnej. Warstwy papy termozgrzewalnej mogą występować w rozmiarach od 2 mm, do 5 mm. Działa tu zasada, że im grubsza papa asfaltowa, tym lepsze będzie ona miała właściwości odpornościowe i wytrzymałościowe, będzie mniej podatna na uszkodzenia mechaniczne i wykaże się wyższą efektywnością izolacyjną. Gruba papa asfaltowa jest także z reguły łatwiejsza w ułożeniu.

Istotna jest także gramatura osnowy. Jej wielkość wpływa na odporność papy. Najlepiej jest wybierać produkty, które wykazują się gramaturą rdzenia w przedziale 200-250 g/m2. Takie parametry zapewniają wyjątkową moc osnowy, która gwarantuje wysoką odporność.

Wybierając papę, na pewno zauważymy także oznaczenia sygnowane literami PS. Jest to symbol, który oznacza odporność danej papy na przebicie. Najlepiej wybierać produkty o właściwościach P3 lub P4.

Istotny jest także aspekt ognioodporności jaką charakteryzuje się papa asfaltowa. Zgodnie z panującymi przepisami, wszystkie pokrycia dachowe muszą spełniać pewne normy dotyczące ognioodporności, co przekłada się na bezpieczeństwo pokrycia dachowego i całego domu jednorodzinnego. Wszystkie papy zatem mają charakter ognioodporny. Nie oznacza to jednak, że wszystkie mają barierę ochronną na tym równym poziomie.

Na rynku istnieją specjalne papy antyogniowe, które zapewniają wyjątkowo wysoką ochronę przed płomieniami. Jest to możliwe przez uzdatnienie masy bitumicznej pokrycia dachowego specjalnymi nieorganicznymi dodatkami, które wykazują właściwości niezapalne.

Tego typu papa asfaltowa jest z reguły droższa, ale zapewnia znacznie większe bezpieczeństwo przeciwpożarowe.

Ciężar też może mieć znaczenie. Wpływa on głównie na stabilność, przyczepność, a także na oddziaływanie na konstrukcję, na której papa została ułożona. Z reguły im grubsza papa asfaltowa, tym będzie ona cięższa, ale i bardziej wytrzymała.

W przypadku dużego obciążenia konstrukcji, na której papa asfaltowa została wyłożona, lepiej sprawdza się papa lżejsza, która nie oddziałuje tak silnie mechanicznie na podłoże i nie przyczynia do odkształceń elementów konstrukcyjnych.

Papa termozgrzewalna podkładowa zastosowanie

Papy termozgrzewalne znajdują zastosowanie w zależności od swojego rodzaju, parametrów i właściwości fizycznych. Produkty o charakterze podkładowym można wykorzystywać przede wszystkim jako zabezpieczenie hydroizolacyjne fundamentów. Sprawdzają się także jako pierwsza warstwa izolacji na dachach płaskich. Na niej można mocować kolejną warstwę papy zewnętrznej.

Papy termozgrzewalne nawierzchniowe stosuje się przede wszystkim na różnego rodzaju dachach, jako ostatnia warstwa właściwego poszycia.

Idealnie nadają się one do wyłożenia na dachach budynków, które wyróżniają się dużą powierzchnią.

Papy termozgrzewalne znajdują zastosowanie na dachach hal produkcyjnych, zakładów przemysłowych, marketów, galerii handlowych czy bloków mieszkalnych.

Idealnie sprawdzą się także na dachach mniejszych, pojedynczych obiektów, jakimi są np. jednorodzinne domy mieszkalne.

Papy tego rodzaju można stosować zarówno na dachach, które posiadają dodatkowy system ocieplenia, jak i tych nieocieplanych.

Można je układać także na konstrukcjach, które narażone są na ruchy, drgania czy odkształcenia.

Przy ich pomocy dokonuje się także prac rewitalizacyjnych na dachach, na których umieszczone są stare i wysłużone papy.

Ile kosztuje papa termozgrzewalna?

Koszt papy termozgrzewalnej uzależniony jest od wielu czynników.

Przede wszystkim, na wysokość ceny będzie wpływał rodzaj produktu, na który się zdecydujemy, materiału, z którego będzie wykonana osnowa oraz rodzaj zastosowanego bitumu.

Cenny różnicują się także ze względu na producenta.

Analizując jednak oferty poszczególnych firm, można podać przybliżony cennik.

Papa termozgrzewalna podkładowa cena

Za metr kwadratowy papy termozgrzewalnej podkładowej, w której osnowa wykonana jest z tkaniny szklanej, przyjdzie nam zapłacić między 7 zł, a 12 zł.

Za taki sam odcinek papy podkładowej z elastomerem SBS zapłacimy między 15 zł a 22 zł, zaś planując zakup papy podkładowej z tkaniny poliestrowej będziemy musieli dysponować między 13 zł, a 20 zł/m2 produktu.

Papy termozgrzewalne nawierzchniowe są droższe.

Ceny za metr kwadratowy zaczynają się od ponad 10 zł i stopniowo rosną w zależności od producenta oraz rodzaju zastosowanej w papie technologii, a także estetyki jej wykończenia.

Papa termozgrzewalna cena robocizny

Żeby ułożyć papę termozgrzewalną, należy dysponować odpowiednim sprzętem oraz umiejętnościami.

Fakt ten sprawia, że duża część klientów będzie musiała wynająć ekipę budowlaną do wykonania tej pracy.

Należy liczyć się wtedy także z dodatkowymi kosztami za tzw. robociznę.

W tym aspekcie również ceny za wykonanie usługi bywają różne.

Można jednak podać przeciętny koszt analizując dostępne oferty.

Średnio, za ułożenie metra kwadratowego papy termozgrzewalnej przyjdzie nam zapłacić około 28 zł. W przypadku, kiedy będziemy chcieli ułożyć ją wraz dodatkową izolacją w postaci styropianu, usługa będzie kosztowała około 46 zł/m2.

Oczywiście, są to jedynie ceny szacunkowe i uśrednione.

Warto dokładnie przyjrzeć się ofertom firm budowlanych i porównać koszty.

Jak kłaść papę termozgrzewalną?

Papa termozgrzewalna jest zupełnie inaczej układana na dachu, niż dawne, tradycyjne, proste i zwykłe jej odpowiedniki.

Przede wszystkim, żeby móc ułożyć papę termozgrzewalną na dachu, na zewnątrz muszą panować odpowiednie warunki atmosferyczne.

Papy modyfikowane SBS mogą być układane na dachu domu przy temperaturze co najmniej zerowej.

Papy oksydowane nie mogą być układane w niskich temperaturach, wymagają temperatury powietrza większej niż 5 stopni Celsjusza.

Główną zasadą, której należy dopilnować podczas układania papy na dachu domu jest rozpoczęcie pracy od najniższego punktu dachu.

Chodzi o to, by tak nakładać płaty na dachu, żeby woda mogła swobodnie spływać z elementów ułożonych wyżej, na te części papy, które znajdują się niżej.

Układanie papy odbywa się poprzez rozgrzanie palnikiem jej spodu, ale także powierzchni, na której ma ona zostać ulokowana.

Należy dokonać tego umiejętnie, tak, żeby podczas układania wzdłuż brzegu rolki naszej papy, wydobywała się masa bitumiczna, która nie przekroczy szerokości centymetra.

Umiejętnie trzeba także dozować czas nagrzewania.

Zbyt długie przeprowadzanie tego procesu może doprowadzić do wypłynięcia zbyt dużej ilości masy asfaltowej.

Pasy papy termozgrzewalnej łączy się specjalnymi zakładami, które powinny wynosić ok. 10 cm.

Papa dociskana jest wałkami, tak, żeby poszczególne elementy zostały dokładnie połączone.

W miejscu, gdzie masa bitumiczna została już zgrzana, należy podnieść element papy i wykonać proces zgrzewania powtórnie, co zapewni lepszą przyczepność, a tym samym zwiększy parametry izolacyjne.

Najważniejsze zalety i wady pap termozgrzewalnych

Największymi zaletami pap zgrzewalnych na dach układanych przy pomocy wysokiej temperatury są:

• efektywna izolacja,
• łatwość układania,
• bardzo dobra szczelność połączeń pomiędzy płatami,
• duża trwałość tych materiałów.

Papa termozgrzewalna do wykonywania pokryć dachowych ma szerokie zastosowanie i potrafi służyć wiele lat bez konieczności przeprowadzania jakichkolwiek prac konserwacyjnych. Jest odporna na warunki atmosferyczne, niskie i wysokie temperatury, promieniowanie uv, oddziaływanie ognia zewnętrznego i nadaje się do renowacji starych pokryć dachowych.

Wśród wad, zazwyczaj wymienia się:

• nieprzepuszczanie pary wodnej, co może sprzyjać pojawianiu się na suficie pleśni i wymagać stosowania zabiegów, które mają zwalczać wilgoć w budynku.