Deska elewacyjna: parametry, ceny, montaż desek [krok po kroku]

Elewacja drewniana z desek zawsze wygląda niezwykle estetycznie. Można zdecydować się na całościowe pokrycie fasady materiałami takimi jak deska elewacyjna drewniana czy deska elewacyjna kompozytowa, ale coraz częściej stosuje bardzo nowoczesne rozwiązanie, jakim jest połączenie deski na elewację budynku z innym materiałem. Sprawdźmy, na co zwrócić uwagę przy wyborze deski elewacyjnej oraz jej montażu.

Deski elewacyjne znakomicie komponują się z tynkiem, szkłem czy kamieniem. Wiele osób podkreśla drewnem jedynie najbardziej charakterystyczne elementy fasady – różnego rodzaju zagłębienia, wysunięcia bądź wykonuje eleganckie obramowanie między oknami. Zastosowanie desek elewacyjnych pozwala podkreślić przestrzenność elewacji budynku, a nawet optycznie wymodelować bryłę domu. Oczywiście równie atrakcyjnie będzie się przedstawiać budynek w całości pokryty deskami elewacyjnymi.

Najczęściej stosowane na deskę elewacyjną są następujące gatunki drewna:

Deski elewacyjne drewniane

Drewniana elewacja jest na pewno niezwykle estetyczna, nadaje budynkowi elegancji oraz idealnie się komponuje z otoczeniem.

Deska elewacyjna to jednak materiał wymagający i to zarówno przy pracach montażowych, jak i samej eksploatacji.

Trzeba pamiętać, że osoba bez odpowiedniej wiedzy i doświadczenia nie poradzi sobie samodzielnie z montażem deski na elewację budynku.

To nie tylko kwestia konieczności wykonania specjalnej konstrukcji rusztu, ale przede wszystkim dużej precyzji pracy. O błędy przy montażu naprawdę łatwo, a efekty później są opłakane – źle ułożona deska elewacyjna nie wygląda atrakcyjnie. Nieładnie prezentuje deska elewacyjna o niejednorodnej kolorystyce.

Także różne szerokości drewna na elewację budynku obniżają estetykę, a jednocześnie powodują zbyt duże przerwy pomiędzy deskami i nie zabezpieczają folii wiatroizolacyjnej przez działaniem niekorzystnych warunków atmosferycznych.

Brzydko też wyglądają odstające deski na elewację budynku, a brak stosownej izolacji od gruntu skutkują szybkim zniszczeniem elewacji budynku.

Należy również pamiętać o konieczności zabiegów konserwacyjnych, aby naturalne drewno zachowało odpowiednie parametry i nie uległo szybkiej degradacji.

Parametry drewna na elewację

Deski drewniane muszą mieć odpowiedni poziom wilgotności, wynoszący od 12 do maksymalnie 18%. Oznacza to, że drewno nie może być ani zbyt mocno przesuszone, ani też mokre. To zagwarantuje, że deski nie będą się odkształcać.

Jeszcze przed przystąpieniem do ich montażu należy je przechowywać przez kilka dni w suchym, ale i przewiewnym miejscu.

Termodrewno

Warto od razu zaznaczyć, że w ostatnim czasie pojawiła się w ofercie rynkowej deska elewacyjna z drewna modyfikowanego termicznie.

Technologia ta pochodzi ze Skandynawii, która słynie z dobrej jakości elewacji drewnianych i polega na poddaniu obróbce termicznej drewna.

Najczęściej taka deska elewacyjna zrobiona jest z drewna:

• sosnowego,
• świerkowego,
• jesionowego.

Obróbka cieplna sprawia, że drewno wykazuje wprawdzie większą kruchość, ale przede wszystkim współczynnik skurczu zmniejsza się aż o połowę, więc drewno jest bardziej stabilne. Jednocześnie staje się znacznie mniej podatne na gnicie, szkodliwe działanie mikroorganizmów (pleśni i grzybów). Taka deska elewacyjna jest bardziej odporna na odkształcanie pod wpływem działania wilgoci.

W wyniku całego zabiegu termodrewno ciemnieje, natomiast nie wymaga impregnacji przed montażem, ani też później.

Oprócz większej kruchości jego podstawową wadą jest na pewno wyższa cena zakupu, aczkolwiek warto pamiętać, że oszczędza się na zabiegach pielęgnacyjnych.

Olejowanie nie jest konieczne, chyba że pragnie się zachować oryginalny wygląd drewna przez długi czas – bez tego zabiegu naturalne drewno z czasem patynuje na kolor srebrzysty.

Koszt metra kwadratowego deski elewacyjnej z termodrewna wynosi 180 – 400 zł.

Kształty i wymiary desek elewacyjnych

Warto pamiętać, że na wytrzymałość elewacji wpływ ma przede wszystkim to jaką grubość ma deska elewacyjna i profile.

Największą popularnością cieszy się profil prostokąta i w takim przypadku deska elewacyjna powinna mieć co najmniej 16 mm grubości i 150 mm szerokości.

Deska elewacyjna o przekroju diagonalnym ma zmienną grubość – minimum 5 mm od cieńszej strony do minimum 16 mm od tej grubszej.

Z kolei deska elewacyjna z felcem może imitować swoim wyglądem ścianę wykonaną z pełnych bali. Jej grubość powinna wynosić co najmniej 19 mm.

W przypadku desek elewacyjnych łączonych na pióro i wpust ich grubość musi mieć minimum 22 mm, a przy tym pióro powinno być długie na co najmniej 10 mm.

Przy wyborze deski elewacyjnej należy zwrócić uwagę, aby unikać profili z ostrymi kantami, które są mniej wytrzymałe – łatwiej się łuszczą i może w nie wnikać woda.

Zdecydowanie lepszym wyborem są krawędzie sfazowane lub z delikatnie wyoblonymi kantami.

Deska elewacyjna nie powinna być zbyt szeroka, ponieważ trudno byłoby skręcać poszczególne elementy – zazwyczaj drewniane deski elewacyjne mają około 150 mm.

Długość desek elewacyjnych dopasowuje się do potrzeb konkretnej elewacji. Deska elewacyjna może mieć długość nawet 6 m, jednak najczęściej stosuje się trochę krótsze elementy.

Deski elewacyjne z drewna miękkiego mają zazwyczaj do 4,8 m długości, natomiast te z drewna twardego mogą być dłuższe.

Typy montażu desek elewacyjnych

Deski elewacyjne układa się poziomo, pionowo lub pod kątem 45 stopni.

Najczęściej stosuje się ten pierwszy sposób i do wyboru jest zarówno połączenie otwarte, w nakładkę, w nakładkę z felcem, jak i połączenie na pióro – wpust.

W przypadku połączenia otwartego zachowuje się szczeliny pomiędzy kolejnymi deskami.

Problemem jest zaś wystawienie desek elewacyjnych na niekorzystne warunki atmosferyczne, a zwłaszcza promieniowanie UV.

Dlatego na elewacji należy stosować deski mające częściowo sfazowane krawędzie wzdłużne, pod kątem 30 stopni od poziomu.

W ten sposób zapewnia się maksymalne zbliżenie drewna na elewacji do siebie, ale jednocześnie zachowanie prawidłowego odstępu pomiędzy nimi (czyli 8 – 10 mm pomiędzy sfazowanymi krawędziami).

Przy układaniu poziomym z nakładkę stosuje się na elewacji deski o maksymalnej długości 150 mm i minimalnej szerokości 25 mm.

Przy deskach z felcem można zmniejszyć nakładkę do 15 mm.

Oczywiście konieczne jest zachowanie dwumilimetrowego odstępu pomiędzy deskami, aby ograniczyć możliwość wypaczenia drewna pod wpływem zmiennych warunków atmosferycznych.

Deski na pióro i wpust powinny mieć najwyżej 125 mm szerokości, a długość pióra musi mieć minimum 10 mm.

Deski montuje się piórem do góry i tutaj również potrzeba odstępu na 2 mm pomiędzy deskami.

Przy połączeniu na skos do wyboru są dwa systemy – w nakładkę lub na pióro i wpust, natomiast zasady są identyczne, jak ma to miejsce w przypadku ułożenia poziomego.

Układanie pionowe jest natomiast możliwe w trzech systemach – w nakładkę, deska elewacyjna w deskę lub na pióro i wpust.

Deski układane pionowo wymagają podwójnego rusztowania, chyba że układa się w systemie deska elewacyjna w deskę (wtedy wystarczy ruszt poziomy).

Trzeba jedynie pamiętać, aby deski dolnej warstwy ułożyć prawą powierzchnią dordzeniową do budynku, a w warstwie górnej na zewnątrz.

Drewno na elewacje drewniane

Przede wszystkim warto sobie uświadomić, że nawet najtrwalsze i najbardziej wytrzymałe drewno krajowe nie może konkurować pod względem parametrów z drewnem egzotycznym, a nawet swoimi odpowiednikami np. skandynawskimi.

Przykładowo świerk skandynawski ze względu na wzrost w bardzo surowym klimacie ma wyraźnie mniejsze roczne przyrosty, a dzięki temu większą wytrzymałość niż nasz rodzimy świerk.

Na deski elewacyjne zupełnie nie nadaje drewno beztwardzielowe, a więc lipa, topola czy olcha, które ponadto są bardzo miękkie.

W takiej sytuacji o wgniecenia byłoby naprawdę łatwo – zwykłe odbicie piłki podczas zabawy mogłoby skutkować brzydkim śladem w elewacji.

Drewno liściaste powinno mieć minimalną gęstość 450 kg/m3, a iglaste 350 kg/m3 (przy wilgotności 12%).

Generalnie im wyższa gęstość drewna, tym większa jego twardość i wytrzymałość.

Jednocześnie oznacza gorszą termoizolacyjność oraz dużą podatność na kurczenie i rozszerzanie się pod wpływem wilgotności.

Z kolei wysoka kurczliwość jest równoznaczna ze skłonnościami do pękania.

Na pewno jednym z kluczowych czynników, związanych z jakością drewna, jest naturalna trwałość drewna.

O ile drewno egzotyczne ma zazwyczaj 1 lub 2 klasę odporności w pięciostopniowej skali, to już krajowy dąb 2 lub 3, a sosna 3 lub 4.

Oczywiście im niższa klasa, tym lepiej.

Dobra trwałość gatunków egzotycznych wynika z zawartych w nim substancji zabezpieczających np. drewno teakowe ma dużą zawartość oleju, natomiast cedr kanadyjski tujaplicynę chroniącą drewno przed atakiem owadów i grzybów.

Przy podejmowaniu decyzji o wyborze desek drewnianych warto zapytać sprzedawcę lun producenta o to, jak zachowuje się dany gatunek nie tylko w trakcie układania, ale także i w późniejszej eksploatacji.

Często na elewację wybierane są sosna zwyczajna, drewno świerkowe, ale mogą mieć dużą zawartość żywicy. Najczęściej wybierane jest drewno modrzewiowe. To z jednej strony nadaje im specyficzny aromat, jednakże wyciekanie żywicy w trakcie gorących i słonecznych dni nie jest zbyt estetyczne.

Z kolei niektóre egzotyczne gatunki drewna na elewację np. merbau obfitują w spore ilości garbników i olejków, które mogą być wypłukiwane przez deszcz. Ma to znaczenie, kiedy deskę zestawia się z jasnymi elementami z piaskowca lub jasnym tynkiem elewacyjnym.

Brunatna ciecz mogłaby trwale je zabarwić.

Dlatego też należy takie drewno zabezpieczyć stosownym impregnatem, aby do takich wycieków nie dochodziło.

Spotyka się również inne gatunki drewna egzotycznego, więc łatwo znaleźć barwy i odcienie idealnie dopasowane do indywidualnego gustu.

Deski elewacyjne dostępne są w różnych odcieniach – okume jest dostępne w kolorystyce jasnoróżowej, meranti np. w szarobrązowej, a tatajuba w pięknych złocistych brązach.

Wszystkie gatunki drewna egzotyczne wyróżniają się zaś doskonałymi parametrami wytrzymałościowymi i świetną trwałością.

Trudno takie drewno przypadkowo zniszczyć, co może się zdarzyć przy miękkich gatunkach.

Montaż drewnianej deski elewacyjnej

Przede wszystkim należy pamiętać, że drewno pracuje i pod wpływem wilgoci zaczyna się rozszerzać i kurczyć.

Oznacza to, że nie wolno drewna przybijać na ścisk, ale konieczne jest zachowanie kilkumilimetrowego odstępu pomiędzy nimi, aby umożliwić im ruch.

Niezbędne będzie również wykonanie cokołu przy gruncie, aby ochronić fasadę drewnianą przed rozbryzgującą się na gruncie wodą opadową.

Cokół należy wykonać z nienasiąkliwego materiału i powinien mieć około 30 cm wysokości.

Można też zastosować okapniki blaszane pomiędzy poziomymi fragmentami elewacji, co ułatwi odprowadzania wody.

Należy także pamiętać o zabezpieczeniu drewna przy otworach okiennych i drzwiowych, parapetach oraz w narożach.

Szczególną zaś ostrożność powinno się zachować przy łączeniu desek drewnianych z innymi materiałami, co jest obecnie bardzo modne.

Drewno z cegłą, z kamieniem, ze szkłem lub z tynkiem prezentuje się nad wyraz elegancko, ale łatwo o błędy wykonawcze, a nawet przypadkowość kompozycyjną.

Dlatego lepiej zwrócić się o pomoc do doświadczonego projektanta oraz zatrudnić fachową ekipę do realizacji projektu.

Deski elewacyjne można mocować praktycznie do każdej ściany konstrukcyjnej.

Konieczny jest ruszt drewniany, ewentualnie metalowy lub aluminiowy.

Z reguły wykorzystuje się ruszt wykonany z tego samego gatunku drewna, co sama elewacja drewniana.

Czasami istnieje potrzeba zastosowania rusztu krzyżowego, a więc nabicia kontrałat na łaty.

Elementy, do których przybija się deski elewacyjne muszą być prostopadłe w stosunku do ich ułożenia.

Bardzo ważne, aby zachować szczelinę wentylacyjną, która zagwarantuje odpowiednią cyrkulację powietrza.

W ten sposób zapobiega się zaleganiu wilgoci na deskach, co skutkowałoby z czasem rozwojem pleśni i grzybów.

Szczelina zazwyczaj ma około 20 mm, a wentylacji należy poddać wszystkie deski.

Warto jednocześnie zabezpieczyć miejsca wlotów i wylotów do szczeliny specjalną siatką, która ochroni przed owadami czy gryzoniami.

W przypadku montażu na wykończonej ścianie całość należy osłonić od góry i z boku okapnikiem, ewentualnie deską parapetową ściętą pod kątem.

Zapobiegnie to przedostawaniu do szczeliny wody deszczowej.

Drewno rusztu powinno być dokładnie zaimpregnowane, chyba że stosuje się taki gatunek, który tego nie wymaga.

Deski przybija się do rusztu za pomocą wkrętów albo gwoździ mających dwa razy większą długość niż grubość deski.

W przypadku bardzo twardego drewna egzotycznego zawsze wykorzystuje się wkręty, oczywiście muszą to być wkręty ocynkowane, aby nie pojawiały się nieestetyczne rdzawe zacieki na fasadzie.

Zaleca się wstępne nawiercenie otworów.

Uwaga – konieczne jest zachowanie odpowiedniego odstępu od krawędzi, ponieważ mogłoby dojść do rozwarstwienia drewna.

Od krótszej krawędzi to powinno być 20 mm, a od dłuższej 25 mm.

Jednocześnie trzeba pamiętać, aby wkręty przechodziły wyłącznie przez jedną deskę.

Wymiary samego rusztu oraz jego układ zależy nie tylko od wymiarów desek, ale również od grubości izolacji.

W celu niknięcia mostków termicznych zaleca się zastosowanie rusztu podwójnego.

Jeżeli warstwa ocieplenia jest wyjątkowo gruba, to ruszt należy zamocować na kotwach albo konsolach wsporczych.

Dodatkową izolację cieplną pod elewacje drewniane można wykonać z dowolnego materiału izolacyjnego. Konieczne jest jednak osłonięcie od zewnątrz folią wiatroizolacyjną z materiału paroprzepuszczalnego.

Montaż elementów na elewacji zaczyna się od dołu i układa piórem do góry, aby woda mogła swobodnie spływać.

Zabezpieczenie desek elewacyjnych

Deski elewacyjne dostępne w ofercie handlowej są większości impregnowane ciśnieniowo i pomalowane.

Trzeba na to zwrócić uwagę przy zakupie – niższa cena deski elewacyjnej (poniżej 100 zł za metr kwadratowy) może oznaczać konieczność jej impregnacji.

Niektóre osoby zwracają szczególną uwagę na barwę i rysunek prawdziwego drewna, a więc kwestie wizualne.

Jeżeli ma być widoczne dobrze usłojenie, to należy wybierać gatunki iglaste.

Z kolei drewno egzotyczne wyróżnia się niebanalną kolorystyką.

Nie wolno przy tym zapominać, że podczas eksploatacji wybarwienie może się zmieniać.

Na pewno będzie ciemnieć pod wpływem uszlachetniania powierzchni środkami na bazie oleju.

Światło słoneczne przyczynia się zaś do żółknięcia i płowienia.

Wilgoć i zmienne temperatury sprawiają, że naturalne drewno zaczyna nabierać barwy szarosrebrzystej.

Trzeba też uważać na duże zawilgocenie, które przyczynia się do pojawienia zielonkawego zabarwienia od mikroorganizmów – szczególnie zagrożone będą ściany północne.

Te naturalne procesy są szczególnie charakterystyczne dla rodzimych gatunków drewna, ale nie tylko.

W każdym razie, co pięć lat należy drewno impregnować, chyba że deski są wykonane z cedru zawierającego naturalne oleje chroniące przed mikroorganizmami albo z termodrewna i jednocześnie akceptuje się lekko szarawy kolor, jaki pojawi się po latach na elewacji.

Impregnacja chroni przed ogniem, zapobiega przedostawaniu się wilgoci w głąb naturalnego drewna i zarazem uwypukla rysunek słojów.

Najbardziej sprawdzają się impregnaty na bazie wosków i olejów, ponieważ lakiery tworzą zbyt szczelną powłokę, która może pękać pod wpływem kurczenia się i pęcznienia drewna.

Farby mogą zabezpieczać nawet na okres ośmiu lat, ale zakrywają jednocześnie naturalny rysunek drewna.

Przed przystąpieniem do pracy szczególną uwagę należy zwrócić na stan drewna.

Niekiedy zachodzi konieczność wcześniejszego zastosowania preparatów na usunięcie owadów i grzybów.

Deski elewacyjne ze styropianu

Imitacja tradycyjnej drewnianej deski elewacyjnej zyskuje w ostatnim czasie na popularności. Po pierwsze, imitacja deski elewacyjnej idealnie wpisuje się w nowoczesne trendy architektoniczne. Po drugie, imitacja deski elewacyjnej to wyjątkowo funkcjonalne rozwiązanie, o parametrach użytkowych przewyższających w wielu aspektach deskę drewnianą.

To przede wszystkim łatwiejszy montaż i brak konieczności systematycznych zabiegów konserwacyjnych (wysoka odporność na warunki atmosferyczne), ale również niższe koszty zakupu i transportu.

Warto wspomnieć, że deski tego typu charakteryzują się rdzeniem profilu wykonanym ze styropianu EPS 200.

To pozwala na wyjątkowo szybką i bezproblemową obróbkę bez stosowania specjalistycznych narzędzi.

Rdzeń zaś zostaje pokryty specjalną homogeniczną masą klejowo – szpachlową nadającą powłoce odpowiednią twardość, odporność na pękanie podczas rozprężeń oraz elastyczność.

Masa najczęściej jest dodatkowo zbrojona mikrowłóknami PE.

Deski elewacyjne styropianowe można barwić na dowolny kolor imitujący naturalną kolorystykę i usłojenie naturalnego drewna.

Warto zwrócić uwagę, aby podczas transportu i składowania deski tego typu leżały prosto.

W ten sposób zapobiega się zniekształceniu profilu.

Jeżeli jednak deska elewacyjna ulegnie zniekształceniu, to należy ją położyć na płaskiej nawierzchni i w temperaturze otoczenia co najmniej 15oC.

Dobrze też ją czymś obciążyć.

W takich warunkach deska elewacyjna powinna odzyskać swój pierwotny kształt.

Podstawowe wymiary deski to 20 mm grubości, 120 lub 160 mm szerokości oraz 1500 mm długości, jednak istnieje możliwość wykonania desek o innych wymiarach, zgodnie z indywidualnym zamówieniem.

Zalety deski elewacyjnej ze styropianu

Materiał ten wyróżnia się lekkością – metr kwadratowy osiąga wagę zaledwie 5 kg.

Ten fakt stanowi niewątpliwe ułatwienie przy montażu, podobnie jak widoczny rowek na dolnej części deski usprawniający właściwą orientację deski na fasadzie.

Krawędź dolna ma także delikatne ścięcie tworzące punkt odcięcia wody, która spływa po elewacji.

Deska elewacyjna ze styropianu jest produktem zapewniającym bardzo nowoczesne, a przy tym trwałe i wytrzymałe wykończenie elewacji.

Można ją zastosować nie tylko, jako całkowite wykończenie budynku, ale także, jako pojedyncze wstawki dekoracyjne.

Nadaje się nawet do wykonania imitacji szkieletu tak zwanego muru pruskiego.

Ogromną zaletą tego materiału jest wysoka odporność na działanie wilgoci oraz promieniowania UV.

Deska elewacyjna ze styropianu nie wchłania wody, więc nie istnieje ryzyko kurczenia się, wypaczania bądź skręcania pod wpływem wilgoci.

Powierzchnie jest jednolita i nie pojawiają się żadne wykwity, pęknięcia czy zadry.

Zastosowanie do barwienia specjalnych pigmentów sprawia, że deska elewacyjna nie będzie się odbarwiać.

Deska elewacyjna ze styropianu wykazuje też dobrą odporność na szkodniki i korozję biologiczną, nie wymaga szczególnych działań konserwujących.

Wiele osób wyjątkowo sobie ceni łatwość montażu, ponieważ nie ma potrzeby zrobienia nieraz nawet podwójnego rusztu, jak to się dzieje w przypadku tradycyjnej deski drewnianej.

Dzięki temu praca jest znacznie szybsza i tańsza.

Co więcej, deski można montować nie tylko na ścianie otynkowanej bez ocieplenia, ale i na dociepleniach wykończonych tynkiem cienkowarstwowym.

Należy jedynie zadbać o dokładne oczyszczenie powierzchni z kurzu, tłuszczu i wszelkiego innego typu zabrudzeń.

Zaleca się też pokrycie powierzchni profilu odpowiednim klejem mineralnym.

W każdym razie, żeby przeprowadzić montaż wystarczy jedynie masa szpachlowa, papier ścierny, zębata paca i piła do docięcia.

Warto przy tym podkreślić, że elastyczność materiału sprawia, że bardzo łatwo montować deski na fragmentach zaokrąglonych.

Cena metra kwadratowego deski elewacyjnej ze styropianu wynosi 100 – 130 zł.

Koszt jednej deski to 29 – 35 zł.

Deski elewacyjne kompozytowe

Deska elewacyjna kompozytowa to bardzo modne obecnie rozwiązanie, alternatywne dla tradycyjnych desek drewnianych albo elewacji z całkowicie sztucznego sidingu.

Deska elewacyjna kompozytowa składa się z kilku rodzajów trwale ze sobą połączonych surowców. Najczęściej będą to włókna drewniane bądź mączka drzewna połączone z cementem lub tworzywem sztucznym.

Deski kompozytowe idealnie wprost imitują prawdziwe deski drewniane, a pod wieloma względami użytkowymi znacznie je przewyższają.

Deska elewacyjna kompozytowa zalety

Przede wszystkim deska elewacyjna kompozytowa nie wymaga systematycznej konserwacji, więc niższe są koszty eksploatacyjne.

Deska kompozytowa wykazuje dużą odporność na warunki atmosferyczne, promieniowanie uv i szkodniki. Ma też małą wrażliwość na korozję biologiczną.

Dzięki dodatkowi cementu albo tworzywa sztucznego deska elewacyjna kompozytowa charakteryzuje się wysoką trwałością i wytrzymałością.

Deska kompozytowa nie będzie się wypaczać i skręcać czy też zniekształcać pod wpływem uderzenia.

Deski kompozytowe mają powierzchnię, która wyróżnia się gładkością i jednolitością, nie ma ryzyka pojawienia się zadr. Warto jednak podkreślić, że niektórzy uznają to za wadę i preferują jedyną w swoim rodzaju strukturę naturalnego drewna.

Deska elewacyjna kompozytowa jest dość łatwa w obróbce, a do docinania stosuje się narzędzia przeznaczone do drewna.

Rodzaje elewacyjnych desek kompozytowych

Deski z drewna wytłaczanego z plastikiem

Deska elewacyjna kompozytowa tego typu produkowana jest z włókien drewnianych bądź mączki celulozowej z dodatkiem termoplastycznych polimerów.

Najczęściej będzie to:

• polipropylen,
• polietylen,
• polichlorek winylu.

Warto wspomnieć, że takie deski kompozytowe mają zawartość drewna od 40 do 70%.

Po uplastycznieniu tworzywa miesza się te materiały z antyutleniaczami, stabilizatorami, filtrami UV zabezpieczającymi przed płowieniem i pigmentami, dzięki którym deska elewacyjna kompozytowa uzyskuje pożądany kolor.

Następnie wytłacza się odpowiednie profile desek.

Proces technologiczny może także przebiegać dwuetapowo, kiedy początkowo zostaje wytworzony kompozyt granulowany, po czym powtórnie jest uplastyczniany i dopiero wtedy formowany w deski.

Deski kompozytowe z kompozytów drewniano-polimerowych powstają często z drewna gorszej jakości, np. z odpadów drewnianych lub z nasadzeń przemysłowych.

Do produkcji wykorzystuje się również granulaty tworzywa sztucznego pochodzące z recyklingu.

Warto podkreślić, że kompozyt drzewno-polimerowy charakteryzuje się dużą elastycznością, więc można formować bardzo różnorodne kształty tych produktów na elewację – w ofercie handlowej znajdują się nie tylko deski pełne, ale także deski kompozytowe mające budowę komorową czy profil jednościenny.

Ponadto nie sprawi problemów ich montaż na ścianach łukowych, nawet o dużym promieniu łuku.

Profile komorowe i pełne są często dwustronne, więc można je z powodzeniem wykorzystać nawet na ogrodzenia.

Do produkcji desek pełnych stosuje się specjalne środki spieniające, co pozwala obniżyć ich wagę i tym samym uławia montaż.

Kompozyty zazwyczaj barwi się w masie, a dla uzyskania interesującej faktury powierzchnia może być szczotkowana.

W nowoczesnych elewacjach chętnie też się sięga deski kompozytowe z powierzchnią lekko metaliczną, która przypomina oksydowane aluminium.

Warto pamiętać, że tworzywa sztuczne nie wykazują dużej odporności na działanie promieniowania UV.

Jeżeli deski kompozytowe nie mają zmieniać barwy pod wpływem warunków atmosferycznych, to należy wybierać wysokiej jakości produkty, które są wzbogacone specjalnymi dodatkami zmniejszającymi wrażliwość na odbarwienia.

Druga istotna kwestia dotyczy wpływu temperatury i wilgoci na zachowanie desek kompozytowych.

Wysoka temperatura powoduje zwiększenie objętości desek.

Zmiany mogą wynieść od 1 do 3 mm/m, więc przy montażu należy zachować szczeliny dylatacyjne pomiędzy poszczególnymi elementami.

Kompozytowa deska elewacyjna cena

Koszt deski kompozytowej z tworzywami sztucznymi wynosi 80 – 120 zł za metr kwadratowy.

Deski kompozytowe z żywicą

W tym przypadku wióry drzewne łączy się z żywicą i odpowiednio zagęszcza w specjalnych formach za pomocą pras o dużej mocy.

Zawartość drewna może wynosić nawet 80%.

Deski tego typu są wyposażone w ułatwiające montaż pióra i wpusty, a także gotowe otwory montażowe.

Zawartość żywicy sprawia, że deska elewacyjna cechuje się wyjątkową elastycznością.

Powierzchnia deski najczęściej zostaje pokryta okleiną oraz polakierowana lakierem o wysokiej odporności na promieniowanie ultrafioletowe, dzięki czemu elewacja kompozytowa dłużej zachowa pierwotny wygląd.

Deski dostępne są też jako fabrycznie pomalowane farbą akrylową.

Wybarwienia do złudzenia kojarzą się z kolorystyką naturalnego drewna.

Deska elewacyjna charakteryzuje się bardzo dobrymi parametrami wytrzymałościowymi, ponieważ okleinę zalewa się specjalną żywicą melaminową, którą wprasowuje się w rdzeń materiału.

Wykazuje również świetną odporność na ogień.

Jej cena jest podobna, jak innych desek kompozytowych.

Deski kompozytowe włóknocementowe

Obecnie produkowane wyroby włóknocementowe nie zawierają szkodliwego azbestu, który został zastąpiony pozyskiwanymi z drewna i mocno rozdrobnionymi włóknami celulozowymi, a niekiedy też włóknami kokosowymi, sizalem lub jutą.

Deski elewacyjne z kompozytu włóknocementowego wyróżniają się wyjątkową twardością i wytrzymałością. Stworzona z nich elewacja kompozytowa jest bardzo odporne na mikropęknięcia, ścieranie, zmienne temperatury oraz szkodniki. Ponadto deski włóknocementowe okazują się materiałem całkowicie niepalnym.

Ich grubość wynosi zaledwie kilka do 18 mm – w naszym kraju zazwyczaj mają 10 mm. Pomimo tak niewielkiej grubości, nie zachodzi niebezpieczeństwo pękania desek, a to dzięki dodatkowi plastyfikatorów dających dużą elastyczność produktowi.

Dlatego też podczas transportu deski elewacyjne najlepiej układać płasko i podeprzeć w kilku miejscach, aby nie zwisały. Przenosić je należy ustawione na sztorc.

Ważne są również warunki magazynowania – deski powinno się osłaniać przed wilgocią i wodą, najlepiej przykryć plandeką nieprzepuszczalną.

Deski włóknocementowe mają dużą gęstość, więc fantastycznie tłumią dźwięki, jednak są dość ciężkie. Metr kwadratowy elewacji ułożonej z tego typu desek będzie cięższy o kilka kilogramów od fasady z desek kompozytowych drewniano-polimerowych – odpowiednio 16,1 kg do około 10 kg.

Deski elewacyjne tego typu wytwarza się poprzez zmieszanie cementu z plastyfikatorami, włóknami celulozowymi i wodą w celu uzyskania masy homogenicznej. Z niej zaś formuje się płaski pas betonu o prostokątnym przekroju.

Kiedy materiał jest jeszcze częściowo plastyczny, to zostaje podzielony na odcinki równe długości desek. Następnie czeka się, aż materiał się zwiąże, po czym utwardza się go parą wodną. W tym celu deski elewacyjne wstawia się na kilka godzin do autoklawów.

Kolejnym etapem jest suszenie, które trwa około tygodnia.

Deski elewacyjne mają szerokość 190 mm, a długość ich wynosi 3,6 m. Grubość, jak już wcześniej wspomniano to 10 mm.

Warto podkreślić, że na deskach włóknocementowych odciska się wzór imitujący strukturę drewna cedrowego, aby je jeszcze bardziej upodobnić do desek drewnianych.

Deski elewacyjne są też hydrofobizowane od spodu i dlatego nie wnika w nie woda. Stronę wierzchnią maluje się farbą akrylową. Montuje się je w identyczny sposób, jak deski elewacyjne drewniane.

Fasada wykonana z desek włóknocementowych stanowi element elewacji wentylowanej.

Materiał elewacyjny mocuje się do specjalnej podkonstrukcji, czyli rusztu wsporczego przytwierdzonego do muru nośnego.

W związku z tym, że dom będzie zazwyczaj ocieplony, to należy zapewnić odpowiednią szczelinę wentylacyjną pomiędzy deskami a warstwą ocieplenia.

Taka szczelina powinna mieć 2-3 cm i gwarantuje przepływ powietrza pod fasadą.

Skuteczność wentylacji zapewnia wlot powietrza szczeliną o powierzchni co najmniej 50 cm2 na każdy metr długości ściany.

Ruszt nośny pod deski przygotowuje się z drewna, stali lub z aluminium.

Ten ostatni raczej rzadko jest stosowany w budownictwie jednorodzinnym ze względu na dwukrotnie wyższą cenę w stosunku do drewnianego.

Na łaty wykorzystuje się zazwyczaj belki o wymiarach 6 x 4 cm, a na kontrłaty o wymiarach 5 x 2 cm.

Ruszt przytwierdza się do muru za pomocą łączników fasadowych, więc nie ma konieczności stosowania grubych desek i przede wszystkim ruszt nie przylega całą płaszczyzną do ściany.

W ten sposób unika się nadmiernej ucieczki ciepła.

Ruszt należy dobrze przymocować do elementów konstrukcyjnych ściany – w przypadku konstrukcji szkieletowej do słupów, a przy ścianach murowanych do muru.

Łaty powinny być rozstawione co około 40 – 60 cm.

Do tak przygotowanego rusztu mocuje się kolejne deski, począwszy od dołu fasady.

Pierwsza będzie listwa startowa mająca perforowany profil wentylacyjny z otworami, przez które może swobodnie wpadać powietrze konieczne do wentylowania elewacji.

Kolejne deski nasuwa się na te znajdujące się poniżej.

Bardzo ważne jest zachowanie identycznych odległości pomiędzy deskami i w tym celu stosuje się specjalne zaciski mocujące.

Jeżeli jakiś element wymaga przycięcia, to zaleca się użycie gilotyny bądź piły z tarczą diamentową do włóknocementu.

Należy też zwrócić uwagę, aby pojedyncza deska elewacyjna kompozytowa zawsze miała oba końce podparte na ruszcie – jest to możliwe, kiedy słupek rusztu znajdzie się przy narożniku domu oraz na końcu otworu drzwiowego i okiennego.

Warto pamiętać, że deski włóknocementowe nie są barwione w masie, więc przycięte krawędzie muszą zostać zabezpieczone farbą retuszującą.

W przypadku tego typu produktów na elewację trzeba też własnoręcznie wykonać otwory pod wkręty.

Ważne, aby wkręty nie były umiejscowione bezpośrednio pod mocowaniem deski.

W rejonach górskich i nadmorskich (a więc tam, gdzie często silnie wieje) zaleca się zastosować większą ilość wkrętów.

Elewacja kompozytowa może zostać pomalowana zarówno przed montażem, jak i po jego zakończeniu.