Strop Kleina: parametry, wymiary, zalety i wady, montaż

• Strop jest jednym z głównych elementów konstrukcyjnych budynku, który oddziela od siebie kondygnacje.
• Wśród różnych typów stropów wyróżnia się również strop Kleina. Najczęściej stosowany był w okresie PRL-u, dlatego nadal spotykany jest w wielu domach z tego okresu.
• Chociaż obecnie strop kleina wyparły go nowsze technologie nieraz warto zastosować to rozwiązanie.

Co to jest strop Kleina?

Konstrukcja stropowa określana jako strop Kleina jest rozwiązaniem opracowanym na początku XX wieku. Jest to strop stalowo ceramiczny, który wykonany jest z belek stalowych, pomiędzy którymi układane są cegły pełne lub cegły z otworami (kratówki, dziurawki) ze zbrojeniem prętami stalowymi, płaskownikami. Konstrukcja obejmuje również nadproża okienne i drzwiowe w budynkach murowanych. Wykonany w tej technologii strop stalowo ceramiczny można rozpoznać po belkach stalowych ciągnących się przez całą długość pomieszczenia, a także po ceglanej płycie z zaprawą cementową. Najczęściej stropy wykonuje się jako proste, lecz również mogą mieć one konstrukcję łukową. Strop Kleina jest rodzajem stropu belkowego. Oznacza to, że w jego konstrukcji elementem nośnym są belki równolegle do siebie, które służą jako podparcie elementów wypełniających oraz ułożonych na nich podłóg. Belki te wykonuje się z różnych materiałów, na przykład drewna, żelbetu lub ze stali, jak ma to miejsce w przypadku stropu Kleina. Wykonanie stropu Kleina, w tym jego parametry techniczne, zależne są od projektu budynku. Pod uwagę bierze się między innymi jego metraż, nośność i obciążenia stropu w celu dopasowania poszczególnych elementów.

Głównym zadaniem stropu Kleina jest oddzielenie od siebie dwóch kondygnacji. Stanowi sufit pomieszczeń położonych poniżej i podłoże dla posadzek umieszczonych powyżej. Pozwala na przeniesienie obciążeń stałych i użytkowych oraz zwiększa sztywność budynku. Kiedyś strop Kleina był bardzo często spotykany w domach jednorodzinnych budowanych w okresie PRL-u. Umieszczano go zwłaszcza na ostatniej kondygnacji. Właśnie dlatego nadal jest on spotykany. Jest on konstrukcją wyróżniającą się wysoką trwałością i wytrzymałością, jednak dla większych rozpiętości jest on podatny na ugięcia. Ze względu na dostępność nowoczesnych technologii strop Kleina nie jest już zasadniczo wykonywany. Zwykle stosowany jest on podczas remontów starszych budynków, w których zamontowano stropy belkowe drewniane. Wtedy zamiast drewna stosuje się stalowe belki, by wzmocnić konstrukcję.

Budowa stropu Kleina

Konstrukcja stropu Kleina różni się od obecnie stosowanych stropów. Na początku XX wieku, gdy zaczęto ich używać, była to dość zaawansowana, nowoczesna technologia, która pozwoliła na uzyskanie wytrzymałych, trwałych stropów – także o większych rozpiętościach. Strop Kleina jako rodzaj stropu belkowego zbudowany jest z dwóch zasadniczych elementów – belek stalowych stanowiących elementy nośne oraz poziomych płyt, które umieszczone są pomiędzy nimi. Dodatkowo jest on wzmacniany prętami stalowymi albo bednarką. Taka konstrukcja może następnie posłużyć do wykonania sufitu oraz posadzki w pomieszczeniach.

Główne elementy:

• belki ze stali,
• pręty okrągłe lub bednarka,
• oparcie belek stalowych,
• płyty poziome.

Strop Kleina – belki stalowe

Głównym elementem nośnym w stropie Kleina są belki ze stali. Najczęściej stosuje się dwuteowniki mające wysokość od 8 cm do 24 cm, a także długości od 3 m do 15 m. Belki te umieszczane są w rozstawie od 1 m do 1,8 m. Maksymalna odległość rozstawu belek może wynosić do 240 cm – powyżej niego strop może stracić swoją nośność. Przed przeprowadzeniem deskowania ważne jest zabezpieczenie przed korozją dolnych stopek belek stalowych i owinięcie ich siatką Rabitza lub Ledóchowskiego. Ma to na celu uzyskanie większej przyczepności tynku, a tym samym większej wytrzymałości i stabilności stropu.

Strop Kleina – pręty okrągłe lub bednarka

Aby strop Kleina wyróżniał się większą trwałością, jest on dodatkowo wzmacniany. Wzmocnienie układane jest prostopadle do belek stalowych. Można wykonać je prętami stalowymi (płaskowniki o wymiarach 1 x 20 mm) lub 2 30 mm – tak zwanej bednarki (taśmy stalowe w formie spłaszczonego prostokąta). Inne rozwiązanie to zastosowanie prętów okrągłych o przekroju 5,5 – 8 mm w zależności od obciążenia stropu. Niekiedy stosowane są również żeberka wzmacniające montowane “na rąb”.

Strop Kleina – oparcie belek stalowych

Jednym z ważnych elementów konstrukcyjnych stropu Kleina jest oparcie belek stalowych na murze. Sposób oparcia jest dobierany w zależności od typu ściany, jej wytrzymałości, a także od metrażu budynku. Właściwy dobór pozwala na uzyskanie optymalnego poziomu stabilności stropu.

Sposób oparcia belek stalowych w stropie Kleina:

1. Belki stalowe oparte na wieńcu żelbetowym – takie rozwiązanie stosowane jest wtedy, gdy ściana ma ograniczoną wytrzymałość na ściskanie lub wykonana jest z kilku materiałów, które mają zróżnicowaną odporność na ściskanie. Wówczas obciążenia są wyrównywane i przenoszone na mur.
2. Belki stalowe oparte na poduszce betonowej – takie rozwiązanie używane jest wtedy, gdy ściany budynku wykonano z cegły kratówki, dziurawki albo z pustaków betonowych. Zamiast poduszki betonowej można również wykonać konstrukcję ceglaną z 4 warstw cegły z zaprawą cementową.
3. Belki stalowe oparte na murze – taki sposób oparcia belek używany jest w przypadku mniejszych metraży, gdy nie ma konieczności stosowania dodatkowych wzmocnień. Belki ze stali umieszczane są wtedy bezpośrednio na cegłach łączonych zaprawą cementową.

Długość oparcia dla belek stalowych na murze powinna mieć długość połowy grubości belki + 15 cm, natomiast nie powinna być ona mniejsza niż 15 cm. Gdy końcówki belki są opierane na wewnętrznych ścianach mających grubość 25 cm, czyli 1 cegły, wówczas opacie to może wynosić 12 cm, gdy dodatkowo zastosuje się podkładki stalowe o grubości 8-10 mm i o wymiarach 25 x 25 cm. Należy wtedy również wmurować i wyrównać nawierzchnię dla ostatnich 4 warstw cegły murując je zaprawą cementową. Końcówki belek stalowych zabezpiecza się przed ich korodowaniem. Przed wykonaniem deskowania do dolnych stopek belek stalowych dodaje się siatkę Rabitza lub Ledóchowskiego. Dzięki temu można uzyskać właściwą przyczepność tynku. Końcówki muszą być też zakotwione w murze. Taka konstrukcja pozwala na uzyskanie maksymalnej wytrzymałości.

Strop Kleina – płyty poziome

Zasadniczym elementem stropu Kleina są płyt poziome, które określane są również jako płyty międzybelkowe. Znajdują się one pomiędzy belkami stalowymi – dwuteowymi. Do wykonania płyt poziomych w stropie Kleina, który jest rodzajem stropu ceramicznego, stosowane są cegły produkowane z wypalanej gliny. Wykorzystuje się cegły pełne albo cegły z otworami jak kratówka, dziurawka. Cegły w stropie Kleina układane są z wykorzystaniem deskowania podwieszonego pod stopami belek. Cegły zespala się za pomocą zaprawy cementowej. Na górze stropu wszystkie spoiny wypełnione są zaprawą cementową, aby uzyskać odpowiedni poziom podłoża pod dalsze materiały. Spód płyty umieszczany jest o 1 cm niżej w stosunku do spodu belek stalowych. Bezpośrednio przy belkach cegły są obcinane pod kątem. Płyta jest dodatkowo zbrojona elementami stalowymi. Zbrojenie jest umieszczane w dolnej części spoin. W zależności od konstrukcji cegły mogą być układane “na płask” – wtedy uzyskuje się strop typu lekkiego lub półciężkiego. Gdy cegły układane są “na rąb”, wtedy strop ma konstrukcję ciężką.

Strop Kleina – sufit i podłoga

Elementy nośne stropu Kleina to również sufit w pomieszczeniu znajdującym się poniżej stropu oraz podłoga w pomieszczeniu powyżej niego. Wykańczane są one tradycyjnie z wykorzystaniem tynków cementowo-wapiennych. Cechują się one wysoką wytrzymałością i trwałością na murowanych podłożach. Są również łatwe w wykonaniu. Z kolei podłogi układano kiedyś najczęściej z desek litych z naturalnego drewna. Umieszczane były na legarach umieszczanych wzdłuż belek stalowych stropu. Stosowano deski o grubości co najmniej 22 mm dla uzyskania optymalnej wytrzymałości. Aby podłoga nie była zbyt głośna, używano także odpowiednich materiałów tłumiących. Dla dodatkowej ochrony termicznej były to materiały posiadające dodatkowe właściwości izolujące. W przeszłości stosowano polepę – to warstwa izolacyjna, która produkowana była z gliny, a także sieczki, trocin, gruzu albo żużlu. Następnie zaczęto stosować inne materiały, na przykład wełnę mineralną lub miękką płytę pilśniową. Pod legarami z kolei umieszczano podkładki wykonane z gumy albo z filcu.

Wszystkie elementy nośne stropu Kleina wraz z podłogą i sufitem:

• belki nośne w formie stalowych profili dwuteowych,
• pręty okrągłe lub bednarka, które umieszczane są na belkach nośnych, aby wzmocnić konstrukcję,
• murowana płyta stropowa wykonana z cegieł,
• podkładki amortyzujące umieszczane na belkach nośnych – kiedyś nie były stosowane, obecnie stosuje się podkładki wykonane z gumy albo filcu,
• warstwa tłumiąca i ocieplająca umieszczana na płycie stropowej – kiedyś stosowano polepy, teraz jako ocieplenie stropu kleina wykonuje się warstwę wełny mineralnej lub miękkiej płyty pilśniowej,
• legary podłogowe i podłoga – deski podłogowe, podłogi pływające,
• sufit wykonany z tynku cementowo-wapiennego.

Rodzaje stropu Kleina

Strop Kleina jest konstrukcją, która może być wykonana w różnych wariantach. Stąd też wyróżnia się kilka jego rodzajów.

Zależnie od konstrukcji od spodu ten strop stalowo ceramiczny dzieli się na:

• Strop Kleina prosty – strop od spodu ma konstrukcję płaską, jest to najczęściej spotykany wariant stosowany w domach jednorodzinnych, budynkach użytkowych.
• Strop Kleina łukowy – cegły pomiędzy belkami układane są tak, że tworzą strop łukowy. Rozwiązanie to było stosowane kiedyś w starszym budownictwie, między innymi w pałacach, kamienicach, natomiast obecnie wykonuje się je głównie w budynkach stylizowanych na zabytkowe.

Lekkie stosowane są głównie w mniejszych pomieszczeniach. Charakteryzują się one niskim ciężarem ze względu na swoją niewielką grubość. To przekłada się na ich mniejszą nośność i obniżoną wytrzymałość. Stąd też nie sprawdzają się one w przypadku budynków, które muszą przenosić większe obciążenia. Półciężkie mają już większą nośność i wytrzymałość na obciążenia, dlatego też są one spotykane w wielu budynkach, w tym w domach jednorodzinnych, budynkach gospodarczych. Ciężkie cechują się najwyższą wytrzymałością i nośnością, dlatego sprawdzają się również przy największych obciążeniach. Należy jednak pamiętać o tym, że konstrukcja stropu musi wtedy współgrać z całą konstrukcją budynku, w tym z jego ścianami nośnymi, aby uzyskać właściwą stabilność konstrukcji.

Strop Kleina – parametry

Konstrukcja i zastosowane elementy nośne stropu Kleina wpływają na jego parametry techniczne, w tym na jego nośność, obciążenie, a poprzez to na wytrzymałość i stabilność. Właściwy dobór elementów tworzących konstrukcję ma zatem kluczowe znaczenie z punktu widzenia konstrukcji całego budynku.

Stropy Kleina można podzielić pod kątem parametrów jak:

• ciężar,
• odległość rozstawu belek i zbrojenia,
• szerokość spoin.

Ciężar:

• lekkie – ciężar 117 kg/m2,
• półciężkie – ciężar 194 kg/m2,
• ciężkie – ciężar 216 kg/m2.

Rozstaw zbrojenia:

Belki umieszczane są w rozstawie od 1 m do 1,8 m. Najczęściej spotykany rozstaw belek to od 120 cm do 160 cm. Zalecany maksymalny rozstaw belek to 240 cm.

Szerokość spoin:

• 1 cm – w przypadku, gdy spoiny są poprzeczne,
• 1,5 cm – w przypadku, gdy spoiny są podłużne niezbrojone,
• 2 cm – w przypadku, gdy w spoinach umieszczane są zbrojenia.

Nośność stropu obliczana jest indywidualnie na podstawie jego elementów konstrukcyjnych. Powinna być ona odpowiednio dopasowana do konkretnego budynku – jego przeznaczenia, miejsca budowy, rodzaju ścian nośnych.

Zastosowanie

Strop Kleina kiedyś był bardzo popularny, natomiast obecnie nie wykonuje się go już niemalże w ogóle. Stosowany jest on jedynie w określonych przypadkach, na przykład w budynkach stylizowanych lub zabytkowych, gdzie konieczne jest uzyskanie dodatkowego wzmocnienia stropu, który zaczyna się kruszyć i wymaga remontu.

Budynki, w których najczęściej stosuje się strop Kleina:

• domy jednorodzinne,
• kamienice,
• inne budynki mieszkalne,
• budynki gospodarcze,
• budynki rolnicze.

Należy także wskazać, że konstrukcja ta stosowana była również w przypadku balkonów. Można zobaczyć ją w starszych kamienicach, domach jednorodzinnych. Zatem strop Kleina kiedyś stosowany był w wielu budynkach posiadających bardzo szerokie zastosowanie, w tym w budynkach mieszkalnych oraz użytkowych. Konstrukcja ta ze względu na swoje parametry wytrzymałościowe oraz stosunkowo proste wykonanie była bardzo powszechna w okresie PRL-u, ponieważ do jej przygotowania nie trzeba było posiadać specjalistycznych materiałów. Aktualnie stropy Kleina nie są już stosowane w nowszych budynkach. Jest to spowodowane głównie zastąpieniem ich nowszymi technologiami, na przykład stropami TERIVA czy RECTOR, które cechują się bardzo dobrymi parametrami technicznymi, a przy tym nie są tak wymagające w wykonaniu. Strop musiał być wykonany na miejscu i wymagał specjalnego deskowania, natomiast nowsze konstrukcje stropowe nie mają już takiej potrzeby. Nadal jednak wykonywane są w budynkach starszych, które ze względu na swoją konstrukcję nie mogą być gruntownie przebudowane. Dotyczy to między innymi budynków zabytkowych, w których stosowane były stropy belkowe wykorzystujące drewno. Wówczas zbutwiałe, zniszczone belki drewniane są zastępowane belkami stalowymi. Jako że nie są już powszechnie stosowane, kluczowe znaczenie ma znalezienie biura architektonicznego oraz firmy budowlanej, które mają doświadczenie w realizacji tego typu stropów. Dzięki temu konstrukcja stropu kleina może cechować się optymalnymi parametrami wytrzymałościowymi, a także estetyką, gdy strop nie będzie dodatkowo przykrywany innymi materiałami od spodu.

Jak wykonuje się strop Kleina?

Jedną z zalet jest dość proste wykonanie tego stropu, chociaż wymaga on sporych nakładów czasowych, zwłaszcza w porównaniu z nowoczesnymi konstrukcjami stropowymi.

Do wykonania stropu Kleina stosowane są poniższe materiały:

• Belki stalowe – najczęściej belki dwuteowe (dwuteowniki).
• Elementy wzmacniające – pręty stalowe okrągłe lub płaskowniki jak bednarka (taśma stalowa).
• Cegła ceramiczna – pełna albo z otworami jak kratówka, dziurawka.
• Zaprawa cementowa.
• Elementy dodatkowe, w tym podkładki amortyzujące, warstwy tłumiące i izolujące.

Podstawą prac powinien być projekt budynku lub projekt stropu, na podstawie którego wykonuje się wszystkie prace. Belki stalowe w tym stropie są ustawiane szeregowo w odpowiednim rozstawie – zwykle rozstaw belek wynosi od 1 m do 2,4 m. Im rzadsze rozmieszczenie belek stalowych, tym strop będzie miał mniejszą wytrzymałość. Stąd też najczęściej stosowany jest rozstaw belek na poziomie od 1 m do 1,6 m, ewentualnie do 1,8 m. W stropach Kleina belki stalowe opierają się na wieńcu żelbetowym, poduszce betonowej, ewentualnie ceglanej albo bezpośrednio na murze. Sposób oparcia jest tutaj zależny od rodzaju budynku oraz od wymagań pod kątem nośności. Na belkach stalowych umieszcza się następnie konstrukcję płytową z cegieł. Do jej wykonania konieczne jest wykorzystanie deskowania. Układane jest ono prostopadle do belek stropowych. W miejscach, które narażone są na wilgoć, na przykład przy łazienkach lub pralniach, stosuje się dodatkową paroizolację z folii, aby zabezpieczyć konstrukcję przed zawilgoceniem. Również dla dodatkowej wytrzymałości strop jest zbrojony prętami stalowymi lub za pomocą płaskowników jak bednarka. W niektórych przypadkach montuje się również żeberka wzmacniające. Kiedyś prace budowlane w tym zakresie prowadzono metodą gospodarczą, z materiałów niższej jakości, stąd też wiele starszych stropów nie ma optymalnych paramentów wytrzymałościowych. Zdarza się, że są one podatne na uszkodzenia, między innymi na dość duże ugięcia, co widoczne jest w konstrukcji sufitu – widać na nim wtedy charakterystyczne zakrzywienia.

Strop Kleina – wady i zalety

Podobnie jak inne konstrukcje stropowe, również omawiany strop Kleina ma określone wady i zalety.

Zalety stropów Kleina:

• Niepalność. Kiedyś była ona jedną z najważniejszych zalet tej konstrukcji stropowej. Wcześniej stropy w budynkach w większości były stropami drewnianymi, dlatego też były one narażone na uszkodzenie podczas pożarów. Zwykle powodowało to zawalenie się całej konstrukcji, ponieważ pożar rozprzestrzeniał się bardzo szybko. Dzisiaj ten atut nie jest już tak istotny, ponieważ w użyciu znajduje się wiele innych stropów charakteryzujących się niską palnością, na przykład stropy typu RECTOR. Dodatkowo nowocześniejsze rozwiązania wyróżniają się również innymi zaletami, między innymi niskim ciężarem przy wysokiej nośności oraz łatwym i szybkim montażem, dlatego wyparły one niemalże całkowicie tą konstrukcję.
• Sztywność ścian nośnych. Kolejnym atutem jest to, że stropy kleina usztywniają konstrukcję ścian nośnych. W tym przypadku również wyróżnia się on na tle stropów drewnianych, w przypadku których usztywnienie ścian nośnych jest mniejsze, co przekładało się na obniżoną stabilność budynku. Zastosowanie stropu Kleina, który wykorzystuje belki stalowe dwuteowe oraz płyty z cegły, pozwoliło na poprawę sztywności całej konstrukcji. Budynki ze stropami Kleina były w mniejszym stopniu narażone na skrzywienia, nierównomierne osiadanie, a także na katastrofy budowlane.
• Możliwość dopasowania do obciążeń. Jako że strop Kleina może mieć zróżnicowane parametry pod kątem materiałów oraz ich rozmieszczenia, na przykład rozstawu belek stalowych, można dopasować go do przewidywanych obciążeń. Gdy pomieszczenia były mniejsze, a obciążenia nie były znaczne, wtedy można zastosować mniejsze zagęszczenie belek oraz lekką konstrukcję płyty ceglanej. Z kolei wtedy, gdy budynek miał cechować się wysoką wytrzymałością i nośnością stropów, można było umieszczać belki wyższe i rozmieszczone gęściej, na przykład co 1 m, a także wykonać konstrukcję stropu ciężkiego. Zatem z tych samych typów materiałów można było uzyskać strop charakteryzujący się innymi parametrami wytrzymałościowymi.
• Niskie koszty realizacji. Do zalet zalicza się także ich niski koszt. Wytwarzane są z użyciem materiałów o przystępnych cenach jak stalowe belki, wzmocnienia prętami stalowymi i w postaci bednarek, cegieł, standardowych zapraw (np. zaprawą cementową). Niski koszt realizacji stropu miał szczególne znaczenie w okresie PRL-u. Wówczas wykonanie budynku z takim stropem było tańsze niż ze stropami innowacyjnych wówczas konstrukcji, które dopiero zaczynały pojawiać się w użyciu.
• Łatwa dostępność materiałów. Do wykonania stropów Kleina stosowane są łatwo dostępne materiały, co również przekłada się na ich popularność w okresie PRL-u. Strop można było wykonać z materiałów dostępnych w praktycznie każdym składzie budowlanym.
• Możliwość samodzielnej budowy. Strop Kleina może być wykonany we własnym zakresie, czyli metodą gospodarczą. Nie wymaga on posiadania szczególnych umiejętności budowlanych. Należy jednak pamiętać o tym, że powinien być on zaprojektowany przez doświadczonego architekta, który wykona również obliczenia wytrzymałościowe, aby strop mógł zapewnić właściwą nośność.

Wady stropów Kleina:

• Czasochłonne prace. Nowoczesne stropy stosowane w domach jednorodzinnych i innych budynkach nie są aż tak czasochłonne. Często można zamówić je również jako gotowe konstrukcje, które dowożone są na plac budowy, na przykład jak w przypadku stropów panelowych. Wówczas wymagają one jedynie montażu na budynku – prace są zatem ograniczone. Strop Kleina był budowany od początku bezpośrednio na budynku. Konieczne było osadzenie belek stalowych, a następnie wykonanie płyty ceglanej podpartej deskowaniem oraz dodatkowo wzmocnionej z użyciem elementów stalowych. Zatem czas oczekiwania na oddanie budynku znacznie się przedłużał.
• Nieopłacalny przy większych powierzchniach. Przy większych powierzchniach budynków jego wykonanie jest związane ze sporym kosztem, dlatego jest on mało opłacalnym rozwiązaniem dla większych hal, magazynów, budynków gospodarczych czy domów jednorodzinnych o dużych pomieszczeniach. Obecnie w użyciu znajdują się rozwiązania cechujące się przystępnymi cenami w stosunku do stropów Kleina, które charakteryzują się jednocześnie bardzo dobrymi paramentami technicznymi.
• Narażony na ugięcia dla rozpiętości ponad 5 m. Stropy Kleina o rozpiętości wynoszące powyżej 5 m, które nie były dodatkowo podpierane, są w wyższym stopniu narażone na ugięcia, a tym samym mogą powodować pojawienie się ryzyka katastrofy budowlanej, gdy będą w gorszym stanie technicznym. Stąd też w przypadku budynków o pomieszczeniach o szerokości większej niż 5 m nie zaleca się ich stosowania.
• Konieczne pełne deskowanie. Do wykonania stropu Kleina konieczne jest przygotowanie pełnego deskowania, które podwieszane jest do dolnych belek stalowych. Ma ono na celu zabezpieczenie płyty ceglanej. Konieczność zastosowania deskowania oraz oczekiwanie na właściwe związanie się materiałów jest jednym z głównych minusów w porównaniu do nowoczesnych konstrukcji stropowych, a także powodem, dla którego nie są one już stosowane w nowszych budynkach.

Ile kosztuje strop Kleina?

Ceny związane z wykonaniem stropu Kleina są zależne od wykorzystanych materiałów. Gdy konieczne będzie wykonanie stropów o większej rozpiętości, które mają cechować się wyższą nośnością, w takim przypadku koszty będą wyższe. Należy wtedy zakupić większą liczbę belek stalowych oraz zbrojenia, co podwyższa koszty realizacji inwestycji. Pod względem kosztów w przypadku niewielkich budynków są dość tanie, dlatego kosztują poniżej 100 zł za m2. Ostateczne ceny zależne są jednak od szeregu czynników, dlatego najlepiej zgłosić się do firmy stosującej tego typu rozwiązania w celu uzyskania wyceny albo samodzielnie przeliczyć ich koszt na podstawie aktualnych cen materiałów budowlanych.

Remont stropu Kleina

Aktualnie stropów Kleina zwykle się już nie buduje, natomiast są one poddawane remontom. Dotyczy to zwłaszcza starszych budynków, w których zastosowano takie rozwiązanie konstrukcyjne. Najczęściej prowadzone prace dotyczące stropów Kleina to ich naprawa, gdy doszło do ich nadmiernego ugięcia, wykonanie nowej podłogi, a także wiercenie otworów.

Naprawa ugiętego stropu Kleina

Gdy strop Kleina ma większe rozpiętości, wówczas narażony jest ona na powstawanie ugięć. Nie oznaczają one od razu konieczności wymiany stropu na nowy, natomiast wskazana jest wtedy konsultacja ze specjalistą, który będzie mógł zaproponować rozwiązania poprawiające stabilność konstrukcji. Gdy strop Kleina jest nadmiernie ugięty, w takim przypadku najczęściej stosowanym rozwiązaniem jest podparcie go od spodu. Do wykonania prac stosuje się stalowe dwuteowniki, które umieszczane są prostopadle w stosunku do belek stropowych. Ich liczba i gęstość rozmieszczenia zależne są od stanu stropu i belek. Belki są stabilizowane w uprzednio wykonanych gniazdach w ścianach nośnych. Mogą one również posłużyć do wykonania sufitu podwieszanego. Zdarza się jednak, że strop Kleina jest w tak złej kondycji, że konieczne jest wymienienie go na nowy. W takiej sytuacji oznacza to spory wydatek, ponieważ należy zmienić większość konstrukcji budynku. W większości przypadków można jednak naprawić strop tak, aby mógł nadal służyć w budynku.

Nowa podłoga na stropie Kleina

W starszych budynkach wyposażonych w strop Kleina częstym problemem jest uszkodzenie podłogi. Jako że wykonywano ją na legarach, może oznaczać to dodatkowe prace przed ułożeniem nowej posadzki. Gdy legary na podłodze mają być zdemontowane, wtedy należy wyrównać poziom stropu powyżej belek. W tym celu montuje się nowe podkłady podłogowe, a następnie wypełnia przestrzeń między belkami. Stosuje się wełnę mineralną, płyty styropianowe, materiały z włókien celulozowych czy keramzyt. Na wierzch układ się płyty z suchego jastrychu albo wykonuje wylewkę betonową. Następnie można umieścić na nich docelowy materiał, na przykład panele podłogowe. Należy pamiętać o konsultacji ze specjalistą, ponieważ nowa podłoga na stropie Kleina może być cięższa od dotychczasowej, co przekłada się na większe obciążenie konstrukcji nośnej budynku. Wskażę on wtedy, jakie rozwiązania są najlepsze.

Wiercenie otworów w stropie Kleina

Aby wywiercić otwór w stropie Kleina, należy zrobić to pomiędzy belkami stalowymi. Otwory mogą mieć zróżnicowaną wielkość w zależności od przeznaczenia, na przykład do wykonania pionu wodno-kanalizacyjnego albo do wykonania schodów. Gdy konieczne jest wykonanie większego otworu, usuwa się całe rzędy cegieł. W przypadku, gdy otwór ma być większy niż szerokość belki, w takim przypadku konieczne jest dodatkowe zabezpieczenie cegieł granicznych.

Czym można zastąpić strop Kleina?

Jako że dzisiaj ta technologia nie jest już zasadniczo stosowana, zamiast niej w budynkach montuje się inne konstrukcje stropowe. W domach jednorodzinnych najczęściej stosuje się stropy:

• Gęstożebrowe – na przykład o konstrukcji TERIVA, FERT, CERIT, DZ-3, CERAM, ACKERMAN.
• Żelbetowe – są to monolityczne stropy wylewane bezpośrednio na budowie.
• Prefabrykowane – przygotowywane w fabrykach i potem transportowane na plac budowy, na przykład stropy z płyt żerańskich, kanałowych, płyt sprężonych.
• Półprefabrykowane – zaliczają się do nich stropy typu filigran, inaczej 2K.

Rodzaj stropu zależny jest głównie od projektu budowlanego, dlatego dobiera się go według wskazań architekta. W porównaniu do stropu Kleina zastosowanie nowszych konstrukcji pozwala na wykonanie prac znacznie szybciej, także bez kłopotliwego deskowania. Można też zrealizować je taniej, zwłaszcza w przypadku stropów o dużej rozpiętości.

Strop Kleina – pytania i odpowiedzi

Czy obecnie wykonuje się stropy Kleina?

Aktualnie strop Kleina jest niemalże niespotykany w nowoczesnym budownictwie, ponieważ do dyspozycji są nowsze warianty stropów o lepszych parametrach technicznych.

Czy stropy Kleina są bezpieczne?

Strop Kleina jest konstrukcją bezpieczną, gdy został on wykonany prawidłowo i nie niszczeje. Najczęściej na usterki narażone są stropy o rozpiętości większej niż 5 m. Dochodzi wówczas do nadmiernego uginania się belek stropowych, które dają efekt skrzywionego sufitu. W takiej sytuacji zaleca się konsultację ze specjalistą, który będzie mógł zasugerować najlepszy sposób naprawy.

Czy w stropie Kleina można wiercić?

Tak, jest to możliwe, ale tylko w miejscach, w których nie przebiegają stalowe belki. W przypadku większych wycięć, na przykład pod schody, konieczne jest wykonanie dodatkowego wzmocnienia stropu.

Czy strop Kleina jest podatny na pożary?

Jedną z najważniejszych zalet jest ich niepodatność na pożary, dlatego też zapewniają one dodatkową ochronę w razie pojawienia się ognia. Kiedyś był to duży atut w porównaniu ze stropami drewnianymi. Obecnie wszystkie nowoczesne rozwiązania stosowane w budynkach nie są podatne na pożary.

Czy strop Kleina nadaje się do remontu?

Tak mogą być one remontowane, na przykład przy wymianie podłogi na nową. Wówczas usuwa się z nich wszystkie warstwy aż do poziomu płyty ceglanej, a następnie uzupełnia nowymi materiałami o właściwościach izolacyjnych, na przykład wełną mineralną, płytami styropianowymi, keramzytem. Dobór materiałów powinien być przeprowadzony przez specjalistę, biorąc pod uwagę parametry wytrzymałościowe stropu, jego nośność, konstrukcję ścian.

Strop Kleina był kiedyś powszechnie stosowaną konstrukcją stropową. Teraz spotykany jest on praktycznie tylko w starszych budynkach, które budowane były głównie w okresie PRL-u. Opcjonalnie wykonywany jest w obiektach starszych w celu wzmocnienia stropów z belkami drewnianymi. Strop ten zaliczany jest do kategorii stropów belkowych, a do jego wykonania stosuje się belki stalowe dwuteowe, zwykle dwuteowniki, które wypełniane są płytami międzybelkowymi z cegieł. Dodatkowo poddawany jest on zbrojeniu dla większej wytrzymałości. Różne warianty wykonania stropu pozwalają na uzyskanie konstrukcji lekkich, półciężkich i ciężkich o różnych nośnościach i ciężarze. Ze względu na wytrzymałość i trwałość mogą z powodzeniem służyć przez lata, jednak te o większej rozpiętości narażone są na ugięcia. Wówczas należy je remontować, by poprawić ich odporność.