Strop TERIVA: wymiary, dane techniczne i zasady wykonania

Czy strop Teriva to dobre rozwiązanie? Odpowiadamy na to pytanie w poniższym artykule.

W czasie stawiania każdego budynku zawsze przychodzi moment, w którym należy postawić jego strop. To bardzo trudna część budowy. Jest czasochłonna i pracochłonna. Jej wykonanie zawsze stanowi pewnego rodzaju wyzwanie dla ekipy budowlanej. Wymaga umiejętności i wiedzy.

Pamiętajmy też, że od wytrzymałości stropu zależy właściwie cała wytrzymałość budynku. Jeśli okaże się, że jest on zbyt słaby, może dojść do tragedii.

Ale budowanie stropów jest też nieuniknioną częścią budowy. Nie da rady ominąć tego etapu, więc koniecznie trzeba zdecydować się na zastosowanie jakiejś technologii.

Strop stanowi przegrodę poziomą oddzielającą poszczególne kondygnacje budynku. To właśnie dzięki niemu jest zapewnione przenoszenie obciążeń, więc warto go dobierać tak, aby zagwarantować całkowite bezpieczeństwo domownikom.

Strop musi być umieszczony nad kolejnymi kondygnacjami, a więc nad piwnicą, parterem i ewentualnie kolejnymi piętrami budynku.

Jego podstawowym zadaniem będzie odpowiednie przenoszenie obciążeń na ściany nośne albo słupy podporowe, czyli pionowe elementy konstrukcyjne. Bardzo ważne, aby strop teriva został perfekcyjnie wykonany, ponieważ dodatkowo dobrze usztywni całą konstrukcję budynku, co zapewni lepszą wytrzymałość, a tym samym żywotność. Stropy ponadto oddzielają poszczególne kondygnacje i są barierą akustyczną i termiczną.

Do wyboru mamy tak naprawdę kilka rodzajów stropów, jak:

• strop żelbetowy,
• strop filigran,
• strop drewniany,
• oraz najbardziej popularny w budownictwie jednorodzinnym strop gęstożebrowy.

Szczególną popularnością cieszą się w ostatnich latach stropy Teriva. Warto, więc przyjrzeć się im bliżej i zastanowić się, w czym właściwie tkwi ich fenomen.

Dlaczego ekipy budowlane najczęściej decydują się na wykorzystanie tej technologii, a dlaczego z niej rezygnują? Jakie są jej wady i zalety? Jak wygląda montaż stropu krok po kroku?

Co to jest strop teriva?

Strop teriva to po prostu poziomy element konstrukcyjny, który oddziela od siebie poszczególne kondygnacje. Jego zadaniem jest przenoszenie obciążeń na pionowe elementy budowli.

Co ważne, od góry strop teriva zabudowuje się podłogą, od dołu – tynkuje się go i tworzy sufit. Oznacza to, że każdy z nas ma codziennie kontakt ze stropami, ale nawet ich nie zauważa.

Strop Teriva to po prostu strop gęstożebrowy. Strop teriva jest zbudowany z prefabrykowanych belek kratownicowych. Rozkłada się je pomiędzy ścianami budynku. Następnie układa się pomiędzy nimi pustaki wypełniające. Ostatnim krokiem jest zalanie belek i pustaków betonem. Wylewa się go na górę tej konstrukcji, co daje jej wyjątkową wytrzymałość i trwałość.

Z racji charakterystycznej budowy stropu Teriva nazywa się też belkowo-pustakowymi.

Podsumowując, strop Teriva jest zbudowany ze:

• zbrojenia żebrowego rozdzielczego,
• zbrojenia przy kominie lub wylocie wentylacji,
• zbrojenia i ocieplenia wieńca,
• podpory montażowej,
• kształtek zewnętrznych,
• siatek zbrojeniowych przypodporowych,
• nadbetonu.

Stropy Teriva są alternatywą dla tradycyjnych stropów drewnianych i monolitycznych. Ich budowa jest szybsza, bo składa się je z prefabrykatów. Stropy te układa się z belek stropowych.

Są one wykonane z żelbetonu. Belki te składają się z betonu oraz żelaznej kratownicy. To właśnie ona jest odpowiedzialna za przenoszenie obciążeń. Pomiędzy belkami układane są pustaki o odpowiedniej wielkości. Mają one dwa lub cztery otwory. Przy większych gabarytach zdarzają się też pustaki z ośmioma lub dziesięcioma otworami. Układa się je bardzo blisko siebie.

Następnie całość pokrywa się betonem. Dzięki temu kratownica z belek oraz pustaki stają się trwale połączone tzw. nadbetonem. Stropy tego typu nazywa się gęstożebrowymi. Wynika to z faktu, że kratownica w nich umieszczona składa się z wielu żeber. Dzięki temu strop teriva jest lekki, ale równocześnie nadaje się do przenoszenia sporych obciążeń.

Takie stropy stosowane są w budownictwie jednorodzinnym oraz w budynkach gospodarskich. Typy stropu Teriva o najsłabszych parametrach wytrzymałościowych stosuje się wszędzie tam, gdzie właściwie nie przewiduje się zbyt dużych obciążeń tj. na poddaszach nieużytkowych.

Strop Teriva rodzaje, wymiary, parametry

Stropy Teriva mogą znacznie się różnić od siebie. Inwestor nie powinien zastanawiać się nad wyborem właściwego rodzaju, bo powinien on być wyznaczony już w projekcie. Strop teriva musi spełniać określone w projekcie wymagania.

Poszczególne typy stropów różnią się do siebie parametrami pustaków (czyli ich wysokością, szerokością, długością, ilością komór, materiałem, z jakiego je wykonano). Stropy mogą też różnić się metodami wykończenia oraz grubością nadbetonu.

Dobór pustaków wykonuje się oddzielnie i niezależnie od belek stropowych. Dzięki temu można uzyskać stropy, które ostatecznie różnią się parametrami. Przykładowo – pustaki mają w sobie dużo pustego miejsca (jak sama nazwa wskazuje), przez co łatwo przenoszą dźwięki i nie nadają się do izolacji akustycznej. Klasyczne pustaki można jednak zastąpić takimi, które są zaprojektowane właśnie po to, by strop teriva miał lepsze parametry izolacji akustycznej.

Stropy Teriva 4.0

Strop teriva tego rodzaju w dawnej nomenklaturze określany był jako Teriva I i Teriva Nova. To najlżejszy ze stropów tego typu. Masa 1m2 wynosi tylko 268 kg. W porównaniu z innymi technologami tworzenia stropów jest to bardzo niska wartość.

Belki tego stropu rozstawia się z rozstępem 60 centymetrów. Grubość warstwy nadbetonu wynosi w tym przypadku tylko 3 cm.

Z racji tego, że ten strop teriva jest najlżejszy, ma on też najmniejszą przewidzianą wielkość obciążenia całkowitego. Z tego powodu używa się go tam, gdzie nie przewiduje się dodatkowych obciążeń.

Ten strop Teriva sprawdza się na poddaszach nieużytkowych oraz użytkowych, ale bez żadnych dodatkowych ścian, które mogłyby stanowić dodatkowe obciążenie. Izolacyjność cieplna i akustyczna stropów tego rodzaju nieznacznie jest tylko mniejsza od pozostałych rodzajów stropów Teriva, czyli Teriva 6.0 i 8.0.

Waga pojedynczego pustaka nie powinna przekroczyć 20,2 kg. Ten strop teriva ma grubość 24 cm. Jest to najmniejsza grubość ze wszystkich stropów tego typu, ale wciąż jest ona dość duża jak na strop.

Stropy Teriva 6.0

Strop Teriva 6.0 w dawnym nazewnictwie określany był jako Teriva II. Ten strop teriva charakteryzuje się większą odpornością na obciążenia niż Teriva 4.0.

Strop teriva II (6.0) ma belki rozstawiane w odległości 45 centymetrów, czyli o 15 centymetrów bliżej. W związku z tym używa się pustaków o mniejszych wymiarach niż w przypadku Teriva 4.0.

Warstwa nadbetonu powinna być nieco grubsza i wynieść ok. 4 cm. Grubość całej konstrukcji stropu wynosi 28 cm, czyli o 4 więcej niż w przypadku Teriva 4.0.

Ten strop teriva ma możliwość przenoszenia większych obciążeń niż Teriva 4.0. Jest też od nich cięższy, bo każdy metr kwadratowy waży około 400 kg. Strop teriva II można stosować w budownictwie mieszkaniowym oraz ogólnym. Strop teriva II to najbardziej popularny rodzaj stropów. Waga pojedynczego pustaka nie powinna przekroczyć 17,7 kg.

Stropy Teriva 8.0

Strop teriva oznaczony jako 8.0 przenosi największe obciążenie. Oznacza to, że strop teriva 8.0 może być stosowany wszędzie tam, gdzie strop teriva 4.0 i strop teriva 6.0 mają zbyt słabe parametry wytrzymałościowe.

Strop teriva tego typu wykonywany jest z takich samych pustaków jak strop teriva 6.0. Również warstwa nadbetonu jest taka sama, czyli wynosi 4 cm. Belki ustawia się w odległości 45 cm od siebie tak jak w Teriva 6.0.

Jedyną różnicą jest rodzaj stosowanych belek stropowych. Charakteryzują się one największą zdolnością do przenoszenia obciążeń.

Waga pojedynczego pustaka nie powinna przekroczyć 17,7 kg. Grubość stropu wykonanego w tej technologii wynosi 34 cm, to aż o 10 cm więcej niż w przypadku Teriva 4.0. Z tego powodu stropy teriva 8.0 stosuje się tam, gdzie potrzebne jest przenoszenie bardzo dużych obciążeń.

Oczywiście taka duża grubość stropu może też być uznawana za jego wadę.

Strop Teriva dopuszczalne obciążenia i rozpiętości

To, co wyróżnia stropy Teriva to fakt, że łączne obciążenie jest równomiernie rozkładane ponad ciężar własny konstrukcji. Oznacza to, że obciążenie technologiczne jest równomiernie rozłożone i obejmuje także obciążenie od ścianek działowych warstw wykończeniowych i podłogowych.

Obciążenie przy stropach tego typu podaje się w zakresach 4,0, 6,0 i 8,0 kN/m2. To właśnie od tych dopuszczalnych obciążeń wzięły się nazwy poszczególnych typów stropów. Teriva 4.0 może przenosić obciążenia do 4,0 kN/m2. Teriva 6.0 może przenosić obciążenia do 6,0 kN/m2. Teriva 8.0 może przenosić obciążenia do 8,0 kN/m2.

To proste nazewnictwo obowiązuje dopiero od kilku lat, ale bardzo ułatwia ono identyfikację cech poszczególnych stropów. To niezwykle ważne, zwłaszcza gdy na jednym placu budowy korzysta się z kilku rodzajów stropów.

Jeśli chodzi o dopuszczalną rozpiętość, to prezentuje się ona następująco:

• strop TERIVA 4.0 – rozpiętość modularna wynosi 2,4 – 8,6 m;
• strop TERIVA 6.0 – rozpiętość modularna wynosi 2,1 – 7,8 m;
• strop TERIVA 8.0 – rozpiętość modularna wynosi 2,1 – 7,2 m.

Ile kosztuje strop Teriva?

Na pewno interesującym tematem jest także cena stropu Teriva, która jest dużo niższa niż tradycyjnego stropu żelbetowego. Warto jednak pamiętać, że ceny są bardzo zróżnicowane. Są one uzależnione od lokalizacji robót budowlanych oraz od wielu innych czynników. Uwzględnić trzeba koszty materiałów oraz robociznę.

Obecnie koszt materiałów potrzebnych do wykonania stropu o powierzchni 100 m2 powinien wynieść 30 000 złotych. Robocizna będzie kosztowała od 3000 do 8000 zł. Wiele zależy też od skomplikowania stropu, który należy położyć. Im więcej pracy wymaga, tym koszty są wyższe – wymagają więcej materiałów, lepszych umiejętności ekipy budowlanej lub po prostu zajmują więcej czasu.

Niewątpliwie plusem, który decyduje o atrakcyjnej cenie stropu budowanego w technologii Teriva, jest możliwość korzystania z prefabrykatów. Można kupić gotowe belki stropowe oraz pustaki. Alternatywą dla nich mogą też być pełne bloczki, choć są one cięższe.

Decydując się na pustaki, należy pamiętać, że trzeba ich zamówić trochę więcej, niż wynika to z obliczeń. Pustaki mogą uszkodzić się w transporcie lub w czasie ich składowania. Warto, więc być zabezpieczonym po to, by nie zabrakło ich w czasie budowy. Korzystanie z elementów prefabrykowanych sprawia, że strop teriva można wylać bez użycia ciężkiego sprzętu, który zdecydowanie wpłynąłby na wzrost ceny usługi.

Przyjrzyjmy się bliżej kosztom materiałów potrzebnych do wylania stropu teriva. Niezbędne będą pustaki, których długość zawsze jest taka sama i nie jest ona uzależniona od szerokości stropu. Wykorzystuje się pustaki żużlobetonowe lub betonowe. Pustaki sąsiadujące z wieńcami lub elementami żelbetonowymi ułożonymi prostopadle należy zaślepić. Wykorzystuje się do tego specjalne zaślepki, które zatykają otwory pustaków. Dzięki temu beton nie dostaje się do ich wnętrza.

Na każdy metr kwadratowy zużywa się od 7 do 9 sztuk takich zaślepek. Belki prefabrykowane są dostępne w długościach od 2,1 do 7,2 m ze stopniowaniem co 30 cm. Ich cena waha się od 40 do 220 złotych i jest uzależniona od ich długości. Z kolei zużycie stali zbrojeniowej jest na poziomie 3,05-11,20 kg/1 m2, belek 1,65-2,25 m/m2, natomiast betonu ok. 10 m3/100 m2. Wszystkie elementy stropu teriva należy zliczyć i zsumować przy obliczaniu kosztów planowanej inwestycji.

Montaż stropu teriva krok po kroku

Do montażu stropu przy wykorzystaniu tej technologii potrzebne jest od dwóch do trzech osób. Oczywiście, jeśli ekipa jest większa, to można też przyspieszyć pracę. Jej nakład jest w tej technologii zdecydowanie mniejszy niż w przypadku wykorzystania metod tradycyjnych.

Nie ma też potrzeby zastosowania ciężkich maszyn budowlanych, więc praca przebiega sprawnie i szybko. Nie ma też potrzeby stosowania wielu podpór montażowych. Nie generuje też ogromnych kosztów, więc jest polecana przy budowie domów jednorodzinnych.

By przyspieszyć pracę, warto wybierać pustaki o dużych rozmiarach.

1. Podpory montażowe. Podstawą jest ustawienie podpór montażowych. To właśnie na nich będą opierały się belki stropowe. Gdy strop teriva już będzie gotowy, podpory będzie można po prostu wyrzucić. Ilość podpór jest uzależniona od długości belki stropowej. Im jest dłuższa, tym więcej podpór jest potrzebne do jej utrzymania. Przy rozpiętości wynoszącej do 3,8 m (czyli kiedy odległość pomiędzy ścianami wynosi maksymalnie 3,8 m) wystarczy jedna podpora. Powinna ona być umieszczona jak najbliżej środka belki. Jeśli pomieszczenie jest większe, potrzebne będzie więcej podpór. Przykładowo, gdy ma ono do sześciu metrów szerokości, to stawia się dwie podpory o rozstawie nie większym niż 1,9 m. Gdy pomieszczenie jest jeszcze szersze, powinno się postawić podporę w 1/3, 2/3 oraz tuż przy samej ścianie. Można też skorzystać z drewnianego krawędziaka. Jest to belka drewniana o przekroju 10 x 10 cm. Ustawia się ją prostopadle do belek stropowych. Powinna być ona na całej szerokości stropu. Kiedy korzysta się z krawędziaka, można zrezygnować z części podpór montażowych i ustawiać je co trzecią belkę stropową. Nie można też pomijać wypoziomowania podpór. To na nich będą ułożone belki. Jeśli więc podpory będą ustawione nie równo, to same belki oraz strop teriva także zostaną położone nieprawidłowo.
2. Belki stropowe. Kiedy mamy już wypoziomowane i rozstawione podpory możemy przystąpić do układania belek stropowych Teriva. Można opierać je bezpośrednio na murze wyłącznie w wyjątkowych sytuacjach. Warunkiem jest to, że ściana musi mieć przynajmniej 19 cm szerokości. To absolutne minimum, choć dobrze by była ona szersza. Pod belkę należy wtedy nałożyć dodatkową warstwę zaprawy cementowej o grubości 2 cm. Jeśli ściana ma mniejszą szerokość, to nie powinno się opierać belki na murze. Nigdy nie wolno łączyć ze sobą kilku belek, by uzyskać pożądaną rozpiętość. Takie rozwiązania nie sprawdzają się w praktyce i mogą prowadzić do katastrofy budowlanej. Rozłożenie belek stropowych powinno być zaplanowane już na etapie projektowania budowy. Nie wolno zmieniać tego układu ani ingerować w niego. Każda zmiana może spowodować zmiany w charakterystyce przenoszenia obciążeń. Jeśli strop teriva ma być bezpieczną konstrukcję, to pomysł na nią powinno się pozostawić profesjonalistom. Kolejnym aspektem jest też to, że belki stropowe muszą być dobrej jakości. Muszą być wytrzymałe, bo to od nich będzie zależało, czy piętro domu będzie bezpieczne. Belek nie powinno się zostawiać bez żadnego zabezpieczenia. Nie powinny być brudne i zapiaszczone. Może się to przyczynić do zmniejszonej przyczepności betonu. Gorszym wariantem uszkodzenia belek jest pogięcie prętów kratownic. Zmieni statyczny schemat elementu zabetonowanego, co może doprowadzić do zmniejszenia jego wytrzymałości i zmniejszonej zdolności do przenoszenia obciążeń. Belki stropowe najlepiej jest składować na palecie, którą przygotował producent. Jeśli jednak jest to niemożliwe, to powinno się je układać na podkładach drewnianych, a kolejne warstwy powinny być rozdzielane przekładkami. Powinny one podpierać też końce belek, by nie dochodziło do ich skrzywienia. Belki stropowe układa się na podporach zgodnie z projektem. Im większe pomieszczenie, tym więcej belek będzie potrzebnych.
3. Stemplowanie. Pod belkami powinno ustawić się dodatkowe stemple. Mogą to być drewniane kantówki o przekroju 10 x 10 cm. Powinny one być rozstawione, co dwa metry. Dzięki temu dobrze utrzymują one elementy stropu teriva i umożliwiają swobodne ułożenie pustaków w następnym etapie montażu stropu.
4. Układanie pustaków. Pierwsze pustaki stropowe układa się już podczas montażu belek stropowych. Na początek kładzie się po jednym pustaku na końcach każdej belki. Kolejne pustaki stropowe układa się prostopadle do belek. Powinno się je kłaść jak najbliżej siebie. Powinny przylegać do siebie szczelnie. W przeciwnym wypadku beton mógłby wypłynąć dołem, co mogłoby zwiększyć całkowity ciężar stropu. W szczególnych przypadkach można też pozwolić sobie na docinkę pustaka. Nie powinna jednak być większa niż 5 do 10 cm. Większa może spowodować zmniejszenie własności przenoszenia obciążenia przez strop. Rozwiązaniem może być niewielka docinka kilku pustaków. Lepiej jest przyciąć kilka sztuk o kilka centymetrów, niż bardzo skrócić jeden z nich. W przypadku układania pustaków stykających się z wieńcem powinno się pamiętać o wyborze odpowiednich materiałów. Powinny to być pustaki deklowane o fabrycznie zamkniętej powierzchni czołowej. Jeśli takich nie mamy, to możemy też użyć zwykłych pustaków, o ile zabezpieczymy je wcześniej przed wpływaniem do nich betonu. Do wielu rodzajów pustaków można po prostu dokupić dekle. Stosowane przy tej technologii pustaki stropowe mają dwa lub cztery otwory. Rzadziej wybiera się wersje o ośmiu lub dziesięciu otworach. W każdym przypadku potrzebny jest dekiel dopasowany do tego konkretnego rodzaju pustaka.
5. Wykonanie żelbetowych wieńców stropowych. Wieńce stropowe wykonuje się na obrzeżach stropu. Oznacza to, że robi się je na ścianach nośnych i tych, które są równoległe do belek. Wykonanie wieńców jest najtrudniejszym elementem stawiania stropów. Standardowe wieńce żelbetowe muszą mieć przynajmniej 12 cm szerokości, ale muszą być szersze niż wewnętrzna podpora. Jeśli chodzi o wysokość wieńca, to powinna ona wynosić przynajmniej tyle, ile wysokość samego stropu, choć niektórzy zalecają, by była ona większa. Wieńce żelbetowe najczęściej wykonuje się z żelbetonu. Dokładnie rzecz biorąc, są to cztery pręty o średnicy 12 mm, które są połączone strzemionami o średnicy 4,5 mm i rozmieszczone w rozstawie co 25 cm. Przy wewnętrznych ścianach nośnych, można zrezygnować z jednego pręta. Wtedy wieńce żelbetowe są zbudowane jedynie z trzech prętów. W wieńcach powinno się też zakotwiczyć pręty zbrojeniowe belek. Wtedy całość zaczyna tworzyć mocną i stabilną konstrukcję. Wieńce żelbetowe w ścianach zewnętrznych powinno się ocieplić, by nie tworzyły one mostków termicznych. Można to zrobić przy użyciu specjalnie wyprofilowanych wkładek styropianowych lub zwykłej wełny mineralnej. Do przygotowywania wieńców można używać pustaków szalunkowych. Są to specjalne pustaki stropowe, które zostały przez producenta wyprofilowane w kształt litery „L”. Pozwala to na opuszczenie wieńca 5 cm poniżej spodu belki nośnej. Dzięki temu całość podnosi się wytrzymałość konstrukcji.
6. Żebra rozdzielcze. W miejscu podpór stropowych powinno się wykonać żebra rozdzielcze. Dzięki temu nie dojdzie do klawiszowania. Upraszczając, jest to seria niezależnych od siebie ugięć belek stropowych pod obciążeniem. Jego widocznym objawem są charakterystyczne rysy. Żebra muszą mieć pomiędzy 7-10 cm szerokości oraz 10-12 cm wysokości. Powinno się je dozbroić dwoma prętami o średnicy 10 mm dla Teriva 4,0 oraz o średnicy 12 mm przy pozostałych typach stropów. Najczęściej stosuje się po prostu dwa pręty połączone ze sobą wygiętymi strzemionami. Jeden powinien znaleźć się w górnej, a drugi w dolnej strefie. Takie żebra zdecydowanie zwiększają wytrzymałość całej konstrukcji. Nie powinno się, więc pomijać etapu ich montażu.
7. Betonowanie stropu Teriva. To ostatni i kluczowy etap przygotowywania stropu. Bez wylania betonu właściwie nie może być mowy o zakończeniu prac. Wszelkie błędy popełnione przy tej czynności są bardzo trudne do naprawienia. Zazwyczaj wymaga to użycia specjalistycznego sprzętu oraz sporo czasu i energii. Beton powinno się, więc lać z głową. Elementy stropu teriva zabetonowuje się drobnoziarnistym betonem klasy C12/15 – C16/20, chyba że projektant zalecił inaczej. Dotyczy to przede wszystkim sytuacji, gdy beton musi być jeszcze bardziej wytrzymały, bo musi on poradzić sobie z większym ciężarem. Dobór betonu wynika z ciężaru obliczeniowego ścian działowych bądź innych elementów kondygnacji powyżej. Beton powinien być dość elastyczny i plastyczny. Musi łatwo poddawać się modelowaniu, by dobrze wypełnił puste przestrzenie. Nie może jednak być zbyt płynny, by nie wylewał się pomiędzy pustakami. Ma on wypełnić wolne przestrzenie i się w nich zatrzymać na stałe. Jak już wspomniano, elementy stropu teriva zabetonowuje się na samym końcu. Najpierw należy więc ułożyć belki stropowe, pustaki stropowe i zbrojenia. Wieńce betonuje się w czasie jednej czynności – razem z całym stropem. Dzięki temu dobrze się one ze sobą łączą i uzyskuje się jednolitą strukturę, która jest miejscami wzmocniona prętami żelbetonowymi. Zawsze rozprowadza się beton na całej długości i szerokości stropu z uwzględnieniem kierunku prostopadłego do belek. Nigdy nie powinno się rozkładać betonu równolegle do belek. Takie działanie po prostu nie miałoby sensu i wpływałoby na zmniejszenie parametrów wytrzymałościowych stropu. Zanim zaczniemy betonować, musimy dokładnie oczyścić wszystkie powierzchnie, które będą przykryte betonem. Kurz i piasek mogą zmniejszyć jego przyczepność i tym samym zmniejszą wytrzymałość całej konstrukcji. Najlepiej jest całość zamieść, a później polać wodą. Nie ma limitu, jeśli chodzi o użycie wody. Powinno się jej użyć tyle, by dobrze oczyścić pustaki, wieńce i belki stropowe. Kiedy już pozbędziemy się zabrudzeń możemy, przystąpić do lania betonu, który bez przeszkód wypełni wszelkie dostępne przestrzenie w belkach i wieńcach i trwale je zwiąże. Betonowanie powinno wykonywać się przy jednym podejściu prostopadle do ułożonych wcześniej belek. Oznacza to, że trzeba w jednym czasie położyć beton na całej powierzchni. Nie może być mowy o położeniu niewielkiej ilości, a później drugiej warstwy, gdy ta pierwsza zaczęła już wiązać. Obie te części mogą nieprawidłowo się połączyć, co doprowadzi do tego, że strop teriva będzie pękał i nie utworzy on jednolitej płyty. Przy betonowaniu powinno się też zasklepić otwory skrajnych pustaków stropowych. Jeśli masz wątpliwości, ile betonu będziesz potrzebować i czy dasz radą go przygotować, możesz zamówić gotową mieszankę z pompą. Najlepiej jest zamówić o kilka procent większą objętość, niż ta, która będzie potrzebna. W tym wypadku niewątpliwie lepiej jest mieć nadwyżkę betonu, niż gdyby miało go trochę zabraknąć. Wyliczając, ile betonu będziemy potrzebować, musimy pamiętać, że jego część może po prostu wyciec. Bezpieczniej jest, więc zamówić go więcej. Beton musi wypełnić szczelnie całą przestrzeń i wszystkie najmniejsze szczeliny. Musi też dokładnie zalać wszystkie pręty. Dobrą praktyką jest zagęszczenie go przez ubijanie prętem. Pomoże to pozbyć się ewentualnych pęcherzy powietrza. Obowiązkowym jest też wibrowanie betonu przy użyciu wibratorów pogrążalnych. Wibrowanie betonu zwiększa jego wytrzymałość. Beton powinien stworzyć też dodatkową warstwę nadbetonu. Jest to określenie na warstwę wylaną nad górną powierzchnią pustaków stropowych. Jej grubość powinna wynosić około 3 cm. Jeśli jest zbyt duża, to zmniejsza się nośność całego stropu Teriva. Po prostu beton zbyt mocno obciąża stropy typu teriva i mogą one znosić mniejsze obciążenia. Standardowo zużywa się około 0,08 metra sześciennego betony na 1 metr kwadratowy stropu. Nie jest to duża ilość i teoretycznie można ją przygotować nawet w betoniarce. Nie jest to jednak dobra praktyka. Przygotowywanie betonu w ten sposób jest czasochłonne, pracochłonne oraz wymaga składowania na placu budowy surowców do produkcji. Łatwiej jest, więc zamówić gotowy beton, który przyjedzie samochodem wyposażonym w mieszalnik. Dzięki temu uzyskuje się beton o jednolitych własnościach. Jest on dobrze wymieszany i dokładnie taki, jaki powinien być, by nadawać się do użycia.
8. Właściwa pielęgnacja stropu teriva. Nie wystarczy tylko wylać betonu. Należy jeszcze o niego odpowiednio zadbać. Absolutną podstawą jest polewanie go wodą. Najlepiej jest robić to raz dziennie. Jeśli jednak jest upalna pogoda albo wieje silny wiatr, który może zbyt mocno osuszać beton, to konieczne jest polewanie go nawet dwa razy dziennie. Oczywiście nie należy wylewać stropów przy temperaturze poniżej 5 stopni Celsjusza. W takiej temperaturze jest ryzyko rozsadzenia struktury betonu i zniszczenia jej. Podpory montażowe powinno się usunąć przynajmniej po 28 dniach od wylania betonu. Uważa się, że jest to bezpieczny termin, a beton po takim okresie powinien już być w pełni związany. Przed upływem tego terminu powinno się zachować szczególną ostrożność.

Strop Teriva zalety

• Łatwy montaż – wykonuje się go przy użyciu prefabrykatów. Dzięki temu montaż stropu jest bardzo szybki. Jeśli wybierzemy pustaki o dużych rozmiarach, to prace mogą postępować wyjątkowo szybko. Do montażu nie jest potrzebna duża ekipa budowlana. Wystarczą dwie sprawne osoby, które mają już doświadczenie w tym temacie.
• Nie ma potrzeby użycia ciężkiego sprzętu – dzięki temu zmniejszają się koszty postawienia takiego stropu, a także skraca czas jego przygotowywania.
• Relatywnie niska cena – stropy Teriva mają stosunkowo niską cenę. O ile pomieszczenie nie jest duże i nie ma zbyt skomplikowanego rzutu, to prace przebiegają szybko i bezproblemowo.
• Łatwe składowanie – prefabrykowane elementy stropu teriva łatwo jest przywieźć na plac budowy, a także składować na nim. Dobrą praktyką jest zamawianie całych palet towaru, które zapewniają mu od razu właściwą izolację od podłoża.
• Bez deskowania – nie ma potrzeby wykonywania deskowania. Wystarczy jedynie stemplowanie. Dzięki temu można zaoszczędzić sporo czasu i materiałów budowlanych.
• Nie za dużo zbrojeń – stropy typu teriva mają w środku kratownice. Dzięki temu nie wymagają dużych ilości stali zbrojeniowej czy betonu po to, by mieć świetne parametry wytrzymałościowe.
• Belki można skracać – dzięki temu mają bardzo uniwersalny charakter i można je stosować nawet w bardzo małych pomieszczeniach.
• Nie ma problemów ze zdobyciem materiałów – wszystkie prefabrykaty są łatwo dostępne. Można też zamówić wersje z mocniejszym zbrojeniem lub też dozbrajać je już na placu budowy. Dzięki temu można szybko i łatwo zwiększyć nośność stropu, jeśli zachodzi taka potrzeba.
• Dobra izolacyjność termiczna – stropy Teriva charakteryzuje dobra izolacyjność termiczna przy stosunkowo niewielkim ciężarze konstrukcji. Jest to pewnego rodzaju wyróżnić tego typu stropów.
• Dobra izolacyjność akustyczna – tradycyjne stropy Teriva mają kiepskie parametry akustyczne. Można jednak wykorzystać takie, które doskonale nadają się do wygłuszenia pomieszczeń. Dobrze pochłaniają dźwięki i nie przenoszą ich dalej. Są to stropy tego samego typu, ale o zwiększonej dźwiękochłonności.
• Bardzo wysoka odporność ogniowa – belki żelbetonowe pustaki są odporne na działanie ognia. Warto jest uzupełnić je jeszcze poprzez dolną powierzchnię wykończoną przy pomocy płyt gipsowo-kartonowych GKF, płyt wiórowo-cementowych lub odpowiednim rodzajem sufitu podwieszanego. Pozwala to na uzyskanie jeszcze lepszych parametrów przeciwpożarowych. Zwiększa to bezpieczeństwo ogniowe całego budynku.

Strop Teriva wady

• Konieczny projekt – stropy Teriva należy wykonywać zgodnie z założeniami bardzo dokładnego projektu. Bez niego właściwie nie powinno się zaczynać prac. Należy przygotować dokładny projekt stropu oraz późniejszą analizę pod kątem obliczenia niezbędnych ilości materiałów budowlanych. Pamiętajmy, że na placu budowy niczego nie może zabraknąć. Projekt powinien też uwzględniać dokładne rozłożenie belek stropowych.
• Dobra ekipa – wprawdzie położenie stropu Teriva nie jest trudne i nie wymaga udziału dużej ekipy budowlańców, to muszą to być prawdziwi fachowcy. Powinno się korzystać wyłącznie z usług osób, które mają już doświadczenie przy budowie takich stropów i są w tym specjalistami. Koszt ich robocizny może też okazać się wyższy niż w przypadku innych ekip. Warto, więc pamiętać, że nie można zatrudnić do tego zadania pierwszej lepszej ekipy oferującej pracę za najniższą cenę. Może okazać się to bardzo nietrafioną inwestycją. Skomplikowany układ podpór i zbrojenia wymagają umiejętności. Po prostu nie każdy może się nimi pochwalić, więc inwestor powinien zachować szczególną czujność przy wyborze ekipy budowlanej.
• Ryzyko klawiszowania – stropy tego typu mają tendencję do klawiszowania. Jest to wyginanie się pojedynczych belek. Wyginają się one niezależnie od siebie, co objawia się pęknięciami widocznymi na suficie. Nie jest to jednak cecha stropów, ale ich nieprawidłowego wykonania. Jeżeli są one wykonane w 100% zgodnie ze sztuką, to klawiszowanie nie będzie miało miejsca.
• Niskie parametry izolacji akustycznej – stropy Teriva zbudowane są z pustaków stropowych. Powietrze zgromadzone w ich otworach łatwo przenosi dźwięki. Żeby polepszyć te parametry, można położyć dodatkową warstwę specjalnej izolacji.
• Grubość stropu – w zależności od rodzaju stropu wynosi ona 24, 28 lub 34 cm. Jest to całkiem duża grubość, która może wpłynąć na sztywność konstrukcji całego budynku, który równocześnie może być niedociążony. Wprawdzie budynek powinien być sztywny, to nie może one też być zbyt sztywny. Dobry projekt powinien uwzględnić ten aspekt i zaproponować takie wykorzystanie stropów, by uniknąć kłopotów związanych z nadmierną sztywnością.
• Tylko małe pomieszczenia – stropy Teriva nie są zalecane dla pomieszczeń o wymiarach większych niż 8 m. Oznacza to, że nadają się wyłącznie do małych pomieszczeń, a ich zastosowanie jest dość okrojone. Nie da rady stosować ich w dużych pomieszczeniach. Pamiętajmy, że nie ma możliwości łączenia ze sobą belek. Można je docinać, ale nie można w żaden sposób ich wydłużyć. Być może kiedyś pojawi się technologia, która na to pozwoli, ale obecnie jest ona nieosiągalna.
• Duża precyzja – kładzenie tych stropów przeprowadza się w ustalonej kolejności. To precyzyjna praca, która nie pozwala na popełnianie błędów. Nie jest to zadanie dla amatorów.
• Nie wszędzie – takie stropy nie sprawdzą się też w przypadku pomieszczeń z balkonami, łukami, nietypowymi układami ścian, ścianami skośnymi, okrągłym otworem schodowym czy też, kiedy w pomieszczeniu znajduje się kilka kominów. Każde odejście od prostokątnego kształtu pomieszczenia może być utrudnieniem w położeniu takiego stropu. W takim wypadku lepiej będzie wybrać tradycyjny, monolityczny strop. Jego wylanie będzie w takim wypadku po prostu łatwiejsze niż docinanie pustaków i belek. Przy takich nietypowych kształtach i wymiarach problemem może też być grubość stropu, która może przeszkadzać w osiągnięciu idealnych kształtów pomieszczenia.
• Potrzeba wielu mocowań – cechą charakterystyczną tych stropów jest też to, że wymagają sporo podpór i stemplowań. Ich montaż zajmuje dodatkowy czas ekipy budowlanej oraz wymaga zużycia dodatkowych materiałów. Nie można jednak zmniejszyć ilości podpór, bo w przeciwnym wypadku budowa stropu może okazać się jednak niebezpieczna i może stanowić zagrożenie dla ekipy budowlanej.
• Beton wymaga pielęgnacji – świeżo wylany beton należy właściwie pielęgnować. Konieczne jest polewanie go wodą przynajmniej raz dziennie. Oznacza to, że ktoś z ekipy budowlanej musi pojawić się na placu budowy po to, by zadbać o beton.