W tak zwanym starym budownictwie, w zasadzie nie korzystano z dobrodziejstw gładzi szpachlowej. Dlaczego dobrodziejstw? Ponieważ w porównaniu do stosowanego wówczas tynku cementowo – wapiennego, jej faktura jest całkowicie gładka. Rozwiązania, które stosowano wcześniej, nie miały takiej struktury, przez co powierzchnie które w ten sposób wykańczano, zwykle były dalekie od ideału. Nie należy również zapominać o tym, że spoiwo cementowo – wapienne charakteryzowało się znacznie mniejszą odpornością na oddziaływania zewnętrzne. Powodem takiego stanu rzeczy była wyżej wymieniona faktura, ale też skład chemiczny, który z biegiem czasu ulegał różnym reakcjom osłabiającym strukturę wiązań.

Czym jest gładź szpachlowa?

Nowoczesnym substytutem tynków cementowo wapiennych, jest gładź szpachlowa. Należy do materiałów budowlanych, w których główną rolę wiążącą odgrywa gips. Oprócz niego, w skład gładzi wchodzą dolomity, kreda i inne materiały pomocnicze, których zadaniem jest zmiana właściwości fizycznych masy i ewentualnie wydłużenie (lub skrócenie) całkowitego czasu wiązania. Gładzie szpachlowe są dostępne w dwóch podstawowych odmianach.

Gładź szpachlowa w proszku

Pierwszą z nich są gładzie w formie sypkiej, które w trakcie procesu nakładania koniecznie należy zmieszać z odpowiednią ilością wody. Proces ten powinien być wykonywany przy pomocy mieszadeł mechanicznych, gdyż ich ręczne mieszanie nie jest efektywne i często nie doprowadza do pełnego wymieszania się poszczególnych składników.

Gładź szpachlowa gotowa

Alternatywą dla gładzi w formie sypkiej jest gotowa masa szpachlowa. Ma one specyficzną, kleistą strukturę, dzięki której nakładanie ich na ścianę jest znacznie prostsze i mniej czasochłonne. Gładź szpachlowa schnie stosunkowo szybko. Okres jej wiązania to około 2 – 3 godzin, choć w przypadku bardziej rozcieńczonych mieszanin, może on ulec znacznemu wydłużeniu. Po zakończeniu procesu nakładania, powierzchnia gładzi staje się krucha. Dzięki temu, możliwe jest jej późniejsze ścieranie i wygładzanie za pomocą papieru ściernego, lub ściernic mechanicznych.

Rodzaje gładzi szpachlowych

Gładź szpachlową stosowaną do wygładzania powierzchni ścian dzieli się nie tylko ze względu na jej stan, lecz również na skład chemiczny. Nawet niewielkie zmiany w proporcjach i rodzaju wchodzących w jego skład substancji, mogą doprowadzić do znaczącej zmiany właściwości fizycznych produktu.

Gładź cementowa

Jak sama nazwa wskazuje, spoiwem tych gładzi nie jest gips, lecz cement. Gładź cementowa występuje najczęściej w postaci suchych mieszanek. W porównaniu do tradycyjnych gładzi (gipsowych), gładzie szpachlowe cementowe nie pozwalają na uzyskanie tak gładkiej i białej powierzchni. Niemniej ich odporność na oddziaływania zewnętrzne jest znacznie większa, niż w przypadku “gipsówek”. Warto zaznaczyć, że gładzie cementowe są znacznie odporniejsze na działanie wilgoci, dzięki czemu można je nakładać również w łazienkach i kuchniach. Kolejną zaletą tych produktów, jest brak konieczności ich dalszej, mechanicznej obróbki. Dzięki temu, nie generują one pyłu, który jest tak charakterystyczny dla gładzi gipsowych.

Najnowsza generacja gładzi cementowych, pozwala na uzyskanie efektu znacznie intensywniejszej bieli. Niestety, wiąże się to z koniecznością nałożenia nawet trzech warstw produktu, co znacznie wydłuża termin realizacji inwestycji. Co ciekawe, gładzie te mają właściwości paroprzepuszczalne a grubość finalnej warstwy nie jest zbyt duża i wynosi maksymalnie 3 mm. Ten rodzaj materiałów budowlanych można stosować w przypadku tynków cementowo wapiennych.

Gładź polimerowa

Elastyczna gładź polimerowa to najnowsza generacja gładzi. Gładź polimerowa dostępna jest zarówno w postaci produktów gotowych, jak i mieszanek sypkich. W przeciwieństwie do produktów cementowych i gipsowych, ich elastyczność jest znacznie większa. Dzięki temu, można je nakładać na tzw. powierzchniach trudnych, wymagających nakładania gładzi o specjalnej strukturze fizykochemicznej.

Kolejną zaletą “polimerówek” jest bardzo duża odporność na działanie wilgoci, dzięki czemu można je nakładać dosłownie wszędzie. W przeciwieństwie do gładzi cementowych, gładź polimerowa musi być odpowiednio szlifowana. Nie da się więc uniknąć podczas wykonywania gładzi zjawiska pylenia, które w porównaniu do produktów gipsowych może być znacznie bardziej niebezpieczne dla zdrowia. Podobnie jak w przypadku pozostałych odmian gładzi, można je stosować do powierzchni ścian czy sufitów wewnątrz budynków ręcznie, lub maszynowo. Podczas użycia masa szpachlowa powinna mieć optymalną grubość ok 1 – 3 mm. Gładź polimerowa może być stosowana w przypadku cementowo wapiennych.

Gładź gipsowa

Gładzie gipsowe produkuje się z drobno zmielonego gipsu naturalnego lub syntetycznego. W przypadku gładzi naturalnych, czas wiązania jest znaczne dłuższy a ich biel intensywniejsza. Z kolei gładź gipsowa syntetyczna, charakteryzują się o wiele większą wytrzymałością na uszkodzenia mechaniczne. Pomimo swoich zalet szpachlowa gładź gipsowa ma jedną, istotną wadę. Gładzie te mają dużą wrażliwość na działanie wilgoci. Lekkomyślne nałożenie ich w kuchni lub łazience, może doprowadzić do ich stopniowego pękania i odpadania od ściany nośnej. Należy również uważać, by nie kłaść gładzi gipsowej w bliskim sąsiedztwie elementów stalowych. Gładź gipsowa bardzo szybko reaguje ze stalą, doprowadzając do jej stopniowego korodowania.

Gips szpachlowy te bardzo pyli, stąd też jeśli chcemy aby był idealnie gładki, podczas szlifowania pojawia się konieczność zabezpieczania dróg oddechowych. Na rynku dostępne są też droższe produkty – biała masa szpachlowa produkowana z gipsu alabastrowego. Dzięki niemu, gips szpachlowy ma jeszcze intensywniejszą biel. Część z nich nadaje się do wygładzania na mokro, co znacznie redukuje czas potrzebny do realizacji inwestycji. Ten gips szpachlowy zazwyczaj nie jest stosowany na zewnątrz budynków.

Gładź szpachlowa wapienna

W gładziach wapiennych podstawowym spoiwem jest wapno. Między innymi dzięki temu, ich warstwa nie przekracza 5 mm. Podobnie jak w przypadku większości gładzi, można je z powodzeniem nakładać zarówno ręcznie, jak i maszynowo. Ich najważniejsze zalety to paroprzepuszczalność i intensywny, biały kolor. Charakteryzują się bardzo drobną strukturą, dzięki której ich powierzchnia po nałożeniu staje się niezwykle gładka.

Kolejną mocną stroną gładzi wapiennych, jest ich dość duża odporność na oddziaływania mechaniczne i możliwość kładzenia w pomieszczeniach o dużej wilgotności. W większości przypadków gładzi szpachlowych wapiennych nie szlifuje się, lecz przede wszystkim wygładza na mokro. Co ciekawe, ze względu na skład chemiczny można je nakładać na tynki wapienne i cementowo – wapienne (opcjonalnie beton). Stosuje się je zwłaszcza w tych pomieszczeniach, w których stawia się na zdrowy mikroklimat i komfort mieszkańców.

Metody szpachlowania ścian i sufitów bez pyłu

Szpachlowanie tradycyjnymi gładziami (zwłaszcza gipsowymi) wymaga zastosowania specjalnych urządzeń szlifujących, generujących dużą ilość pyłu.

Niektóre, nowoczesne gładzie szpachlowe (gotowa gładź gipsowa bezpyłowa), umożliwiają wygładzenie ścienny bez pylenia.

Metoda ta sprawdza się zwłaszcza w przypadku produktów wygładzanych na mokro.

Technologia ta przypomina w pewnym stopniu ostatni etap wygładzania tynków gipsowych, czyli nakładanie mleczka, gąbkowanie i następnie jego ściąganie.

Jednak w przeciwieństwie do tynków, szpachlowanie gładzią nie wymaga zastosowania tak grubej warstwy nośnej (max 2 – 3 mm).

Przed ostatecznym wygładzaniem na mokro, koniecznie należy odczekać, aż struktura gładzi ulegnie wstępnemu utwardzeniu i jednocześnie nadal pozostanie mokra.

Dopiero wtedy, przy użyciu gąbkowej pacy, nakłada się na tak przygotowaną powierzchnię specjalne mleczko.

Gdy ulegnie ono zmatowieniu, należy je delikatnie ściągnąć z gładzi.

Dzięki temu procesowi, ściana po wyschnięciu nie będzie wymagać zastosowania narzędzi szlifierskich.

Gładź gotowa, czy w proszku

Gładź szpachlowa gotowa czy w proszku? — Masa szpachlowa gotowa czy w proszku?

Zasadniczo, na rynku gładzi szpachlowych, można znaleźć dwa podstawowe ich rodzaje:

gładź proszkową (do zmieszania z wodą),
gładź gotową, którą można nakładać na ścianę już od momentu otwarcia pojemnika.

Podstawową różnicą, decydującą o wyborze konkretnej odmiany gładzi jest oczywiście czas.

Doświadczony tynkarz potrzebuje aż 20 minut na dokładne wymieszanie z wodą sypkiej gładzi.

Oczywiście przedkłada się to na czas realizacji inwestycji, który w przypadku wyboru produktu gotowego będzie znacznie krótszy.

To jednak nie wszystkie argumenty, które przemawiają za zakupem konkretnej formy gładzi.

Co jeszcze warto na jej temat wiedzieć?

Gotowe gładzie szpachlowe są dobrym rozwiązaniem dla osób, które potrafią w miarę dokładnie oszacować, jakie będzie ich zapotrzebowanie na gotowy produkt. Jeśli takiej pewności nie mamy, warto wybrać gotowa gładź proszkową, gdyż możemy wykorzystać jedynie jej część, podczas gdy pozostałość zostanie odstawiona na później.
Gotowe gładzie szpachlowe mają bardzo często specyficzną, galaretowatą strukturę. Oznacza to, że ich nałożenie jest nieco trudniejsze. Kupując produkt gotowy, otrzymujemy go w określonej formie. W przypadku gładzi proszkowych, ich konsystencję możemy stopniowo zmieniać, w zależności od aktualnych potrzeb.
Jeśli chodzi o cenę, koszt zakupu gładzi gotowej jest nieco wyższy, niż w przypadku tradycyjnych, sypkich produktów. Ponadto jedno opakowanie gładzi gotowej jest z reguły mniej wydajne, niż analogiczne opakowanie produktu sypkiego.

Podsumowując, wybór pomiędzy tradycyjną gładzią sypką a jej nowoczesną, gotową odmianą, nie jest jednoznaczny i często zależy od bardzo wielu różnych czynników.

Wydajność gładzi gipsowych

Jednym z najważniejszych parametrów, podawanych zresztą w sposób dość ostrożny przez producentów różnych rodzajów gładzi, jest jej wydajność.

Owszem, zwykle jest ona podawana w sposób dość dokładny, ale każdy wie, że na ostateczną jej wartość wpływa przede wszystkim sposób jej użycia, specyfika powierzchni i wiele innych aspektów.

Jak zatem oszacować rzeczywiste zużycie gładzi szpachlowej podczas konkretnego remontu?

Najważniejszym punktem odniesienia powinny być informacje podawane przez jej producenta.

To na ich podstawie możemy skorygować, jak dużo gładzi zużyjemy w konkretnym miejscu.

W przypadku większości gładzi sypkich, nominalne zużycie produktu oscyluje w okolicach 1 kg/metr kwadratowy.

W przypadku niektórych z nich, jest ono jednak większe.

Tak jest na przykład z gładziami cementowo – polimerowymi, których wydajność na jeden metr kwadratowy przekracza 1.5 kg.

Nie zapominajmy, że powyższe parametry są określone wyłącznie dla bardzo cienkich warstw o grubości nieprzekraczającej 1 mm.

Sam fakt, że większość gładzi nakładana jest na nierówne ściany oznacza, że zużycie to będzie nieco większe.

Ilość zużywanej gładzi szpachlowej nie zależy wyłącznie od tego, z jakim jej rodzajem mamy do czynienia.

Wręcz przeciwnie!

Wpływ na to ma również jej stan skupienia.

Przykładowo produkty sypkie są nieco bardziej wydajne, aniżeli ich gotowe odpowiedniki.

Wpływ na to ma chociażby ich skład, którego znaczną część stanowi przecież woda.

Co wpływa na wydajność gładzi szpachlowej

Wydajność gładzi szpachlowej a cena — Wydajność gładzi szpachlowej a jej koszt

Oto przykłady czynników, które mają bardzo duży wpływ na ten parametr.

Grubość warstwy	Matematyki nie da się oszukać. Jeśli producent podaje, że wydajność gładzi sięga 1 kg/metr kwadratowy przy założeniu, że jej warstwa wynosi 1 mm, to trzykrotnie grubsza warstwa sprawi, że wydajność również zmniejszy się trzykrotnie.
Liczba warstw	Większość dobrych gładzi wymaga tylko jednokrotnego nałożenia. Niemniej zasada ta obowiązuje jedynie w przypadku idealnie równych ścian. Powierzchnie “trudne” bądź zróżnicowane pod względem kształtu, będą wymagać zastosowania dwóch, a nawet trzech różnych warstw.
Rodzaj podłoża	To kolejny ważny czynnik, który może mieć wpływ na zużycie gładzi na jednym metrze kwadratowym. Przykładowo, jeśli mamy do czynienia z nierówną i chropowatą powierzchnią, zużycie gładzi może wzrosnąć aż o 1/3, w porównaniu do podłoża wykończonego tynkiem cementowo – wapiennym.
Dodatkowe elementy wzmacniające	Zużycie gładzi szpachlowej zależy również od tego, czy na danej powierzchni będą się znajdować dodatkowe konstrukcje wzmacniające (np. narożne). Odpowiednie zabezpieczenie np. narożników, będzie wiązało się z koniecznością nałożenia grubszej warstwy gładzi.
Sposób nakładania	Aplikowanie gładzi za pomocą urządzeń mechanicznych, jest o wiele bardziej ekonomiczne, aniżeli tradycyjne nakładanie ręczne. W ten sposób, możemy zaoszczędzić aż 30 procent produktu!
Gruntowanie	Nałożenie gładzi szpachlowej wymaga odpowiedniego zagruntowania podłoża. Dzięki niemu zmniejsza się jego chłonność, co przedkłada się na oszczędności rzędu kilkunastu procent. Pamiętajmy również o tym, że zastosowanie typowego gruntu żywicznego, pozwala na wzmocnienie struktury gładzi i uniknięcie jej odpadania od ściany.
Doświadczenie pracownika	Nieumiejętne nakładanie gładzi szpachlowej przełoży się na jej zwiększone zużycie. Ciągłe poprawianie ubytków i nierównomierne rozprowadzenie masy mogą zwiększyć jej zużycie nawet o 40 procent. Na pewnym etapie planowania inwestycji, warto więc zastanowić się, czy lepiej wynająć kogoś z zewnątrz, czy też ponieść koszty własnych błędów i niedopatrzeń.

Jak kłaść gładź szpachlową krok po kroku

Nakładanie gładzi nie jest procesem wysoce skomplikowanym i nie wymaga posiadania specjalistycznej wiedzy. Niemniej, jeśli zależy nam na odpowiednio wygładzonej powierzchni, koniecznie warto nieco poćwiczyć, np. na wybranym fragmencie elewacji wewnętrznej. Zanim rozpoczniemy kładzenie gładzi, koniecznie przygotujmy odpowiednie materiały pomocnicze. Przyda nam się gruba folia malarska i taśma klejąca (najlepiej szeroka). Do prac można wykorzystać drabinę bądź niewielkie, mobilne rusztowanie. Warto również zaopatrzyć się w pędzle, wałki teleskopowe, pace nierdzewne, wiaderka i rzecz jasna w materiały szlifierskie i mieszadło. Jeśli prace będą wykonywane również na załamaniach ścian, przyda się nam specjalna siatka, za pomocą której wyrównamy ich ewentualne niedoskonałości. Nie można zapominać o odpowiednim zabezpieczeniu poszczególnych przedmiotów przed działaniem wszechobecnego pyłu. Okna możemy osłonić specjalną folią.

Rozpoczęcie prac. Rozpoczynamy je od odpowiedniego zagruntowania podłoża. Jeśli ma ono charakter wapienny a przez to jest znacznie bardziej sypkie, koniecznie zadbajmy o bardzo dokładne nałożenie gruntu. Zasada ta obowiązuje w obydwie strony. Jeśli np. zachodzi taka potrzeba a chłonność jest zbyt mała, można zastosować specjalne środki, których zadaniem będzie poprawienie jej przyczepności.
Nakładanie gładzi. Niezależnie od rodzaju podłoża, nakładanie gładzi powinno odbywać się mniej więcej w 24 godziny od momentu położenia warstwy gruntującej. Prace rozpoczynamy od zmieszania odpowiedniej ilości gładzi z wodą. Pamiętajmy, by ilość tak uzyskanej masy oscylowała w okolicach 1/4 pojemności worka. Dzięki temu, przygotowana masa nie ulegnie zaschnięciu. Co ważne, każdą porcję gładzi należy mieszać w osobnym, czystym wiaderku. Zaschnięte pozostałości gładzi, mogą przyspieszyć proces schnięcia i pogorszyć właściwości gotowego produktu. Jeśli gładź zaczyna wiązać, nie dolewajmy do niej wody. W przeciwnym razie możemy doprowadzić do jej zbrylenia. Podczas kładzenia gładzi, unikajmy ciągłego poprawiania nierówności. Nie dość, że jest to proces długotrwały, to jeszcze nie przyniesie on oczekiwanego efektu.
Technika aplikacji. Prace związane z nakładaniem gładzi należy wykonywać w oparciu o określone zasady, dzięki którym uzyskana w ten sposób masa będzie miała optymalne właściwości i wymaganą gładkość. Prace rozpoczynamy od narożników wewnątrz budynków, nanosząc masę pacą i wygładzając kielnią. Dopiero potem przystępujemy do aplikacji gładzi na ściany i inne powierzchnie płaskie. Optymalnym rozwiązaniem jest nakładanie gładzi metodą jednowarstwową, choć oczywiście w celu wygładzenia powierzchni można po około 20 minutach nałożyć (na mokro) kolejne jej warstwy. Jednocześnie nie zapominajmy, że każda następna warstwa powinna być cieńsza od poprzedniej.
Prace wykończeniowe. Po nałożeniu gładzi i jej wyschnięciu (około 1 mm na dobę), należy ją odpowiednio wyrównać. Doskonale sprawdzają się tutaj pace z nałożonym papierem ściernym. Pierwszy etap szlifowania powinien odbywać się z wykorzystaniem papieru 100. Dopiero po jego zakończeniu stosujemy papier 180, który wygładzi pozostałe, niewielkie niedoskonałości. Gdy masa szpachlowa ulegnie całkowitemu wysuszeniu, będzie można przystąpić do oczyszczania jej z pozostałego na jej powierzchni pyłu a następnie rozpocząć jej gruntowanie. Dzięki temu, przygotujemy ją do dalszej obróbki wykończeniowej (np. malowania ścian).

Masa szpachlowa koszt

Gładź szpachlowa cena z robocizną — Masa szpachlowa koszt z robocizną

Obliczając łączny koszt gładzi szpachlowej, zwykle zwracamy uwagę na wydajność jego opakowania i przeliczamy ją w oparciu o łączną powierzchnię podłoża. Warto jednak zauważyć, że sama informacja na temat ceny jednego opakowania gładzi to za mało, by wycenić koszt takiej inwestycji. Jeśli chodzi o cenę jednego opakowania, to jest ona zależna od tego, czy mamy do czynienia z produktem sypkim, bądź gotowym.

Za opakowanie gładzi sypkiej, którego masa waha się w okolicach 20 – 25 kg, zapłacimy od 40 do 50 złotych.

Znacznie droższa będzie zaprawa gotowa, za której 5 – kilogramowe opakowanie trzeba będzie zapłacić od 15 do 20 złotych. Jeśli zależy nam na produkcie bezpyłowym, jego cena wyniesie mniej więcej tyle samo, co w przypadku tradycyjnych gładzi pylących.

Ile zatem trzeba będzie zapłacić za usługę kładzenia zaprawy szpachlowej?

Położenie samej masy, bez dodatkowych kosztów poniesionych z tytułu jej zakupu, kosztuje w naszym kraju średnio 23 złote za metr kwadratowy.

Jeśli do tej wartości doliczymy cenę materiału, automatycznie wzrośnie ona do poziomu 35 złotych za metr kwadratowy.

To jednak nie wszystko.

Każdy inwestor wie, że nałożenie gładzi szpachlowej nie ogranicza się wyłącznie do zakupu masy i kosztu robocizny.

Jeśli zdecydowaliśmy się na położenie dodatkowej siatki zbrojonej, cena inwestycji wzrośnie o około 5 złotych za jeden metr kwadratowy.

Podobnie będzie w przypadku szpachlowania łączeń pomiędzy płytami g-k.

Do łącznych kosztów gładzi szpachlowej, należy również doliczyć cenę, jaką inwestor będzie musiał zapłacić za usługę wstawienia specjalnych, aluminiowych narożników.

Średni koszt będzie tu oscylował w okolicy 12 złotych za metr bieżący narożnika.

Najwięcej zapłacimy w przypadku, gdy remont obejmie nie tylko nakładanie samej zaprawy, ale też zamontowanie kasetonów.

Po zsumowaniu obydwu kosztów, łączna cena takiej inwestycji wyniesie około 112 złotych za metr kwadratowy powierzchni.

Jeśli zakupimy gładź osobno, cena ta spadnie mniej więcej o połowę.

Położenie gładzi szpachlowej to inwestycja kosztowna, wymagająca i z pewnością czasochłonna. Niemniej, to właśnie dzięki niej ściany i elewacje będą prezentować się znacznie lepiej. Zwłaszcza jeśli gładź ma być podstawą dla warstw malarskich i tynkarskich.